Haunting Aubrey (SEXY BLACK Duology Book 1)

Chapter 16: Shouldn't She?

Dedicated to @GreensifyGirl – Na-lmao rin ako sa comment mo sa last ud, ah. The term “nasarapan”. Haha. Thanks for reading! :)

 

----

Chapter 16: Shouldn’t She?

“AUBREY BABY? HEY...”

            Dahan-dahang minulat ni Aubrey ang kanyang mga mata at unti-unti, naaninag niya ang nobyong nakayakap sa kanya sa higaan. Hindi pa gumagana ang utak niya nang humawak ito sa mukha niya at punasan ang pisngi niya.

            “You’re crying in your sleep...” Malungkot ang tono at itsura nito.

            W-wait.

            At saka lang naalala ni Aubrey na nasa Japan pa siya. So paanong...

            “B-bakit ka nandito Justin?” Napaupo siya sa gulat.

            Umupo rin ito at ngumiti nang malungkot. “Dahil sa’yo...”

            Dahil sa akin...

            “Sorry, baby, if I wasn’t able to make it yesterday.” Hinawakan ni Justin ang isang kamay niya at idinikit iyon sa sariling pisngi. “Sorry hindi ko napanood ang pagtugtog mo kagabi. Sorry I disappointed you.”

            Napalunok si Aubrey sa paulit-ulit na pag-sorry nito. Masama ang loob niya rito pero hindi na niya ito magawang tiisin.

            “I’m really sorry, Aubrey. Please let me make it all up to you.”

            Napangiti na si Aubrey at kusa nang hinawakan ang pisngi nito. Wala man siyang sabihin, alam niyang naiintindihan siya ng nobyo. She was already forgiving him.

            “Teka. Paano ka pala nakapasok dito huh?” Pagtataka niya.

            “Oh,” natawa si Justin. “Perks of being best friends with the big boss of this hotel.”

            Aubrey stiffened.

            “Pinabigyan ako ni Chess ng spare key so tada. Nakapasok ako rito kanina habang tulog ka.”

            Mabilis bumalik sa isipan ni Aubrey ang nangyari kagabi sa kanila ng best friend nito. She was tipsy, yes, and her mind might be a little blurred nung gabing iyon, but the intimacy they shared—and the infidelity she committed—brought back a big, dirty mark in her soul. A mark she believed would already take long—or even forever—to vanish.

            “Aubrey, you okay?” Nag-alala si Justin sa pagkatulala niya bigla.

            “Ah, y-yes. May hungover lang ako dahil sa inuman namin kagabi.” She reasoned and was half of the truth.

            “I see,” Justin grinned. “How about I...”

            “Justin?!” Napatili si Aubrey nang ihiga siya nito sa kama at pakubabawan.

            “How about I take away that hungover of yours? Huh?” Tuloy na nito sa sasabihin. And how he said it on a naughty way made Aubrey excited.

            But how could I get this excited? After what I did last night?

            Her excitement faded, and Justin noticed it.