" Lao Xiao "
" အင်း "
" ပန်းချီကို ကျနော်စိတ်မဝင်စားပေမဲ့ အတတ်နိုင်ဆုံးသင်ပါ့မယ် ... "
" ဪ "
သူသက်ပြင်းချကာ သူ့ပစ္စည်းလေးတွေကောက်သိမ်းနေမိသည်... ထမင်းစားချိန်ရောက်ပြီလေ ... ပိတ်ရက်တွေဆို အိမ်မှာ ထမင်းပြန်စားမှကြိုက်တတ်သော ရှောင်းမားမားဆီ သူပြန်ရဦးမည်လေ ..
" Lao Xiao ပုံလေးတော့ ဆွဲတတ်ချင်လို့ "
သူ့လက်ထဲက စုတ်တံတွေထည့်တဲ့ သစ်သားဘူးလေးက လွတ်ကျသွားတယ် ... ကလေးငယ်က သူပြုတ်ကျသွားတဲ့ သစ်သားဘူးလေးကိုကောက်ကာ သူ့လွယ်အိတ်ထဲထည့်ပေးတယ် ... ပြီးတော့ ဇစ်တောင်ပိတ်ပေးလိုက်သေးတယ် ...
" ကျနော်က နေ့လည်စာလေးတော့ ကျွေးလိုက်ချင်တာ ... "
သူ့ကိုမေးနေတာမဟုတ်ပဲ တစ်ယောက်တည်း ရေရွတ်နေသော ကောင်လေးရဲ့ ဆံပင်ပြာပြာတို့ကို သူဖွမိတော့ သူ့ကို အံ့ဩသလို ကြည့်လာသည်...
" နောက်မှပေါ့ "
" Lao Xiao "
" အေး "
ဖိနပ်ထိုင်စီးနေသော သူ့ကိုနောက်ကနေ လှမ်းခေါ်တော့ ထူးမိပြန်သည်... သို့ပေမဲ့ ထပ်မပြောတော့သော ကလေးငယ်ကြောင့် ဖိနပ်ကြိုးချည်နေသော သူ့လက်တွေက ခဏတုန့်သွားပြန်သည်...
" ပြောလေ "
" မနက်ဖြန်ရော လာမှာလား "
" အားလို့လား "
" ကျနော် ညနေအားတယ် .. ဆိုင်က မနက်ဘက်နဲ့ညဘက်ပဲ သွားရမှာ "
" ကိုယ်အားရင်လာခဲ့မယ် .... ခုကိုယ်ပြန်တာနဲ့ ထမင်းစားတော့ နော် "
အဆုံးသတ် နော် ဟူသော အသုံးအနှုန်းက သူ့အနေနဲ့ ယွီအာကိုတောင် မသုံးဖူးခဲ့ ... သူတော့ ဒီကလေးကို တကယ် ....
" ဟုတ် "
သူထွက်သွားသည်အထိ ကြည့်နေခဲ့သော ကောင်လေးက တံခါးပိတ်သွားပြီးတဲ့နောက်
" Yes !! "
ဟု အားရပါးရ အော်လိုက်သံကို အခန်းရှေ့ကနေ တစ်လှမ်းမှမရွှေ့ရသော သူက မရည်ရွယ်ပါပဲ ကြားလိုက်ရပြန်ပါသေးသည်...
YOU ARE READING
Is it a love story? (Completed)
FanfictionOne love story. One True Pair. Or Else???
Di Di
Start from the beginning
