FALLING INTO PLACES

PROLOGUE

SABRINA

"You can now take a break guys." sabi ko sa mga nurses na kasama ko since sinamahan nila ako sa playroom kahit na dapat ay kanina pa ang break nila.

Absent kasi yung assigned nurse ko and some doctors are attending meeting so ako yung nag-handle nung mga bata.

"Doktora kain po tayo." Pag-aaya sa 'kin ni Nicole, isa sa mga nurse.

I smiled. "I can't, I still have a patient to attend."

"Ah sige po doktora, basta kumain din po kayo ah. Mukhang pumapayat na kayo eh, hehe." she said.

"Don't worry, I'm taking care of myself." I said and smiled at them."I got'ta go guys." sabi ko at nagpaalam na sakanila at 'tsaka umalis na ako.

Dumeretso ako sa office ko at binungad naman ako ng bati ni Rochelle, ang nurse ni Doktora Mia.

"Doktora, you're just in time po dahil kakadating lang ng pasyente niyo." sabi niya sa 'kin kaya naman pumasok na ako sa office at nando'n na nga ang pasyente ko.

"It's nice to see you again Hailey." sabi ko habang nakatalikod sakanila dahil inaayos ko ang white coat ko.

"So how are you–." kusa akong napatigil ng makita ko ang kasama niya.

It's been a long time since I saw you. And I can't deny that you changed a lot.

"Nice meeting you doktora." sabi niya like I was a completely stranger.

"Nice to meet you Mr. Ferrer." I greeted and shifted my eyes to Hailey. "How are you baby–." natigilan ako sa sarili kong sinabi.

"I'm okay— baby." nanlaki ang mga mata ko sa hindi inaasahang magiging sagot ni Drake.

Sandali akong natigilan at tila ba bumalik sa alaala ko ang lahat. I froze for a moment and look at him with full of confusion. His eyes are telling me regrets, confusion, disappointment and proudest at the same time.

I cleared my throat and laid my eyes on Hailey instead.

"So how are you Hailey?" I ask faking my smile. I feel the awkwardness between us and I don't like how it feels.

"I'm not fine doktora." nakanguso niyang sabi kaya naman napangiti ako sa ka-cute-an niya.

Kinuha ko ang maliit kong flashlight at pinahiga siya sa hospital bed na may design na pambata at doon pinanganga ko siya para maicheck ang lalamunan niya.

"Oh no, you have tonsillitis Hailey, uh-uhm you should avoid eating sweets."

"But, can I eat oreo? It's not sweets." ngumunguso niyang sabi. I softly pinched her cheeks.

"Oreo is a chocolate biscuit which is also a sweets. Anything sweet is not good for you for now." I explained.

"So when can I eat sweets doktora?"

"When you're all good and heal."

"Heal me doktora."

"Yes I will sweetie." sabi ko pa at inireseta na ang gamot na dapat niyang inumin.

Tumayo ako at sandaling niyakap si Hailey.

"Comeback here at the end of the week alright?" sabi ko sakanya.

"Yes I will doktora!" masiglang sabi niya.

"Hailey, your mom is already here." bigla ay sabi ni Drake.

"Where is she papa?"

Papa

I smiled bitterly. "She's outside baby." sabi ni Drake at bigla na lang lumingon sakin.

Drake wag ganito, nalilito ako.

"Yay! mommy is here!" sabi ni Hailey.

"Doktora Guzman–"

"Sab." nanlaki ang mata ko sa nasabi ko. "I m-mean, call me Sab, Sabrina." napapahiyang sabi ko.

"Alright Sabrina–"

"Doktora." paglilinaw ko at tumaas naman ang kilay niya.

"Alright Dok-to-ra Sab-ri-na." May diin niyang sabi kaya naman palihim ko siyang sinamaan ng tingin.

"C'mon papa!"

"Inaaya kana ng anak mo'ng umalis oh. Bye." sarkastiko kong sabi.

He smiled. "This isn't a good bye. I'm so proud of you Sabrina, you made it. You finally made it." sabi niya at umalis na at kasabay no'n ang pagtulo ng mga luha ko.

I suddenly lost my balance kaya naman pabagsak akong bumagsak sa sahig at doon niyakap ko ang pareho kong tuhod at doon umiyak.

I thought I already forgot you but it seems like fate is ready to put us in one place together, again.

~*~
FIP