Let's talk about, 𝒄𝒓𝒊𝒎𝒆.

Κεφάλαιο 3: Το βουβάλι.(2)

Είχε αναμμένο το bluelight και ερευνούσε τα ρούχα της έφηβης κόρης στο γραφείο του. Ο Νίκος σκόνταψε στην βιβλιοθήκη του γραφείου του.
<<Διάολε!>> μουρμούρισε εκνευρισμένος.
<<Εσύ είσαι Νίκο;>> προσπαθώντας να κρύψει το γέλιο του ρώτησε.
<<Να ενημερώνεις όταν θα έχεις κλειστά τα φώτα.>> του παραπονέθηκε κρατώντας τον χτυπημένο πόδι του.
<<Δουλεύεις για την ΔΕΗ τώρα;>> τον ρώτησε, χωρίς να πάρει το βλέμμα του απ την έρευνα των ρούχων.
<<Θυμάσαι εκείνα τα ίχνη από λάστιχο που βρήκα στο γρασίδι;>> τον ρώτησε ο Νίκος και ο Πάρης σήκωσε τον δείκτη του κάνοντάς του νόημα να συνεχίσει <<Είναι ενός σκούτερ μάρκας Honda του '95.>> είπε ο άντρας.
<<Αυτό είναι καλό.>> του απάντησε πιάνοντας τον μεγεθυντικό φακό απ το συρτάρι του γραφείου του.
<<Το έλεγξα. Ένα παιδί τέσσερα τετράγωνα πιο κάτω έχει μια τέτοια μηχανή.>>
<<Αυτό είναι πάρα πολύ καλό.>> συνέχισε, στον ίδιο τόνο ο Πάρης.
<<Μάλλον διαλεύκανα την υπόθεση και αυτό που μου δίνεις είναι ένα "αυτο είναι καλό";>>
<<Αν σκότωναν την οικογένειά σου δεν θα κοίταζες αν ζουν;>> σοβαρά τον ρώτησε, κοιτάζοντας τον.
<<Ναι.>> του απάντησε ο Νίκος.
<<Δεν υπάρχει ούτε ίχνος αίματος στα ρούχα της κοπέλας. Ούτε ένα μικρό σημαδάκι.>> του εξήγησε και άναψε τα φώτα.

Κρέμασε το σακάκι του στον ώμο και προχωρούσε στον διάδρομο. Μπροστά του είδε τον επόπτη της πρωινής βάρδιας.
<<Κύριε Γεωργίου...>> τον χαιρέτησε και συνέχισε τον δρόμο του.
<<Μόλις έκλεισα με τον διευθυντή, θέλει αποτελέσματα.>> του είπε ο άντρας σταματώντας απέναντί του.
<<Να πάει στα στοιχήματα αθλημάτων. Η Σάκκαρη είναι καλή απ ότι έχω ακούσει.>> του είπε σοβαρά ο Πάρης.
<<Ήρθε η ώρα να πάει η ομάδα μου.>> ο Γεωργίου τον κοίταξε.
<<Ομάδα...;>> απόρησε ο Πάρης <<Δεν είναι ανταγωνισμός εδώ.>>
<<Είναι. Και η ομάδα μου συνήθως κερδίζει.>>
<<Αλήθεια;>> παραξενεύτηκε ο Πάρης σμίγοντας τα φρύδια του <<Δεν σας κερδίσαμε πέρσυ στο μπάσκετ;>> τον ρώτησε και χαμογέλασε.
<<Μπορείς να αστειεύεσαι. Κινδυνεύει η θέση σου.>>
Κούνησε το κεφάλι του και προχώρησε γελώντας. Σταμάτησε και γύρισε στο μέρος του Γεωργίου.
<<Νομίζω πως ήταν 121-79.>> συμπλήρωσε ο Πάρης.
<<Τα αποτελέσματα μετράνε. Αν δεν τα έχεις εσύ, θα τα έχω εγώ.>> του είπε όσο ο Πάρης απομακρυνόταν από κοντά του χωρίς να του δίνει σημασία.

Η ομάδα του είχε μαζευτεί στο στρογγυλό τραπέζι, βολεύτηκε καλύτερα στην θέση του όσο τσιμπολογούσε -ανόρεχτα- τις πατάτες από το χάρτινο κουτί, ενώ παράλληλα διάβαζε τον φάκελο της υπόθεσης.
Η Μυρτώ άνοιξε την πόρτα <<Γεια σας...>> τους είπε και κάθησε στην κενή καρέκλα δίπλα του <<Έμαθα ότι έχετε έναν ύποπτο.>> συνέχισε και πήρε απ τις πατάτες του Πάρη.
<<Τέσσερις έχουμε μόνο απ τα λάστιχά μου. Το ανθρωποκτονιών τους μαζεύει.>> απάντησε ο Νίκος και σηκώθηκε όρθιος, πηγαίνοντας προς την καφετιέρα.
<<Η Άννα...>> έφτιαξε τα γυαλιά του <<βγαίνει με αλέκιαστες πιτζάμες, χωρίς ίχνος αίματος.>>
<<Πώς το εξηγεί αυτό;>> τον ρώτησε η Μυρτώ, όσο ο Πάρης της έδινε το πιάτο με το μπέργκερ της.
<<Δεν κλέβουμε το φαγητό του αφεντικού.>> της ψιθύρισε και η Μυρτώ κρυφογέλασε.
<<Θα την ρωτήσουμε.>> της απάντησε η Κατερίνα <<Νίκο τι βρήκες γι αυτά που μαζέψαμε πίσω απ το σπίτι;>>