''ဂျင် ကိုယ်ရဲ့ကလေးလေး ''
နားနားကပ်ကခေါ်လာတဲ့အသံကြောင့် ခေါင်းကိုစောင်းလိုက်မိရင်း။
"ငါကကင်မ်ဆော့ဂျင်ပါ။ကလေးလဲမဟုတ်ဘူး"
"မင်းကကိုယ်ရဲ့ကလေးငယ်
ကိုယ်ရဲ့ကလေးလေးကိုသတိရနေခဲ့တာ....
ကလေးအနားရောက်လာဖို့ကိုယ်ဘယ်လောက်ကြိုးစားခဲ့ရလဲသိလား ။
သုံးနှစ်ကြီးများတောင် လေလွှင်ဝိဉာဉ်ဘဝဖြစ်ခဲ့ရတာ
ကလေးကိုမြင်တွေနေရပေမယ့် အနားလာခွင့်မရခဲ့ဘူး။
အခုလာခွင့်ရပေမယ့်
ထိတွေ့ခွင့်မရနိုင်သေးဘူး"
နားထဲကြားနေရတဲ့စကားတွေကို နိုးတဝက်အိပ်တဝက်ဖြစ်နေတဲ့ဆော့ဂျင်ပြန်ဖြေနေမိသည်။
"ခင်ဗျားကဘယ်သူလဲ ဘာလို့ကျတော်ကို ကလေးလိုခေါ်နေရတာလဲ ခင်ဗျားက.....''
''ဦးဂျွန် ကလေးက အလိုခေါ်ခဲ့တာလေ
အလိုခေါ်ပေး ကိုယ်ကို ''
''ဟင်းအင်း ခင်ဗျားနမည်အပြည်အစုံပြော
အလိုပဲခေါ်မယ် ''
''ကလေး မေ့သွားပြန်ပြိလား။အရင်ကလဲကိုယ်နမည်ခဏ
ခဏမေ့လို *းဦးဂျွန်း*အလိုခေါ်တာမမှတ်မိလွယ်တယ်လိုပြောခဲ့သေးတယ်နော် အဟက်
ကိုယ်နမည်က ကင်မ် ....န
ထိုအချိန်ဆော့ဂျင်ဆံပင်လေးကိုပွတ်သပ်ပေးဖို့ကြိုးစားတဲ့
နမ်ဂျွန်း အံဩမိသွားသည်။
'"ကလေး!!!''
"ကင်မ် ပြီးတော့ဘာလဲ ဆက်ပြောလေ''
"ကိုယ် ကလေးကိုထိတွေ့ခွင်ရပြိ ကလေး
ကိုယ်မင်းရဲ့ဆံပင်အိအိလေးတွေနဲ့ဆော့ကစားလိုရပြိလို့
မင်းရဲ့နီရဲရဲနားရွက်လေးတွေကိုလဲထိတွေ့ခွင်ရပြိ"
"So far away......so far away🎵🎵🎶"
ထိုအချိန်ရုတ်တရက်ထမြည်သောဖုန်းသံကြောင့်ဆော့ဂျင်လန့်နိုးလာမိသည်။ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ဘေးမှာရှိနေတဲ့
ဖုန်းကိုကိုင်မိတော့။
'အစ်ကိုယွန်းဂီ? အင့် ကျတော်ပါ''
*မင်းအသံကဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ ဆော့ဂျင်**
"အာတာ အခုမှနိုးလာလိုပါ ဘာကိစွရှိလိုလဲ
အစ်ကို ? အစ်ကိုကကျတော်ကို ကိစွရှိမှဖုန်းဆက်တာလေ
ဘာလဲ ပိုက်ဆံလွဲလိုက်ပြီလား?ဘယ်လောက်လဲ?
လကါဆောင်တွေလဲပို့ပေးပါလား အစ်ကို''
YOU ARE READING
Only...I See Him☑️ completed
Horror"ထာဝရမင်းဘေးအတူရှိနေမှာ။ ကိုယ်အသက်နဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အတူမရှိခဲ့တော့ရင်တောင်..."
