Not A Fairytale✔

Chapter 31

Hindi siya gumalaw at nanatili lang kami sa ganoong posisyon.

I can smell his perfume now, it just make me laugh, when I was drunk, I d his nice smell. And I couldn't feel more embarrassed because that feels like I am already admitting that I am attracted to him.

Although that's true, nakakahiya pa rin sa kanya.

"I missed you.." He whispered. Mas humigpit ang yakap niya sa akin.

Nanigas ako sa kinatatayuan ko. I just can't take it, he is affecting me too much.

"I missed you too." Mahinang sinabi sinabi ko.

He chuckled, "really?" He asked and his voice is teasing me.

"Of course. You don't believe me?"

He chuckled more, "You're beautiful."

Nag-apoy ang pisngi ko. Napapikit ako nang mariin at ako na mismo ang humiwalay sa kanya.

"Magluto ka na."

Abot-abot ang tibok ng puso ko dahil sa sinabi niya, umiling-iling siya habang tumatawa at naglalagay ng mantika sa nonstick pan.

"You should wear apron," wika ko at naghalumbaba habang pinapanuod siya.

"Make me wear apron, then." Sinabi niya habang hinahalo ang mga inunang ingredients.

Tumayo ako at kinuha ang puting apron at inabot iyon sa kanya ngunit pinagtaasan niya lamang ako ng kilay.

"Bardley wear it."

"I don't know how." Wika niya.

I groaned, "you know how!" Pagpupumilit ko.

"I don't." At umiling pa siya, naghahamon ang mga matang tumitig sa akin.

I don't know what's inside his head dahil dinedeny niyang hindi siya marunong magsuot ng apron.

Nagbuntong hininga ako at lumapit sa kanya, isinuot ko ang apron sa kanya, yumuko siya upang maisuot ko iyon, lumapit pa ako lalo at nag-init muli ang pisngi ko noong itinali ko ang apron sa kanyang baywang.

He chuckled.

"Thanks." He said and itinuloy na ang pagluluto.

Naupo lang ako doon habang pinapanuod ko siya. He looked good while cookinh, though I think he's good eitherways. Kahit anong gawin niya ay mainam pa rin ang kanyang itsura para sa akin.

"Can you taste it?"

Tumingin ako sa gawi niya at lumapit, kinuha ko ang kutsara sa kanya at tinikman ang niluto niya.

"It's good." Wika ko nang natikman ko na.

Nalukot ang noo ko, "you said hindi mo makuha-kuha? Masarap naman, a? You didn't miss a process."

Tinanggal niya ang apron na suot, tingnan mo ito, hindi marunong maglagay ng apron ngunit marunong magtanggal.

"It's because you're not her when I am cooking, that's why it always end up as a lonely dish." Paliwanag niya.

Pwedeng-pwede na akong pumadyak sa sahig ngayon, my heart grew wilder and wilder each time. Ganoon kalakas ang epekto niya sa akin.

Kumain kami nang sabay at pagkatapos ay ako na ang nag-ayos ng pinagkainan at siya naman ay naligo muna.

He got me clothes to wear, and Mommy gave it to him. Now I wonder how did he convinced Mommy? Ganon na ba kalakas angbtiwala ni Mommy sa kanya?

Nagising ako sa reyalidad nang lumabas ito sa kanyang kwarto, may hawak siyang twalya at pinapasadahan niya ang buhok niyang basa pa.