Chapter 12

86 10 0
                                    

Date

I was stuck with a lot of questions running inside my mind. Hindi pa rin naniniwala na nandito nga siya mismo sa harap ko!

It's been six fucking months since I last saw him around me. This is really new to me! For real, I feel like seeing him again for the first time.

"W-when did you arrive?"

Tumigil kami sa parking lot. He dragged me out from the crowd and away from Sancho. Hindi ako umangal dahil hindi din naman ako makapagsalita.

He sighed heavily before turning his head to meet my gazes. This man! Ilang months lang kami hindi nagkita pero parang ang laki na ng pinagbago niya!

He was wearing a grey button down shirt and black maong pants. Nakatupi rin ang kanyang damit hanggang braso. It showed his veins dahilan para mapaawang ang labi ko.

"You're here," I stated. "Y-you're really here!" I reiterated, hindi siya umimik sa sinabi ko kaya agad akong lumapit para yakapin siya ng mahigpit.

I swear, my body was shaking from the sudden outburst of my feeling. Hindi ko na napigilan ang maiyak habang niyayakap siya. I felt him hugging me back kaya mas lalo akong lumapit sa kanya.

"I missed you so much! Bakit h-hindi mo sinabi." I sobbed between talking.

"I know. I'm sorry, I was about to surprise you. Pero mukhang ako ata yung na surpresa?" He said kaya agad kong hinampas ang kanyang braso.

I heard his low chuckle. Damn! His laugh. I missed everything about him.

"I got here this morning," aniya ng bumitaw kami sa yakap. He caress my face bago tuluyang pinawi ang luha sa aking mata.

"Hey," he called. "I'm sorry for not telling you beforehand, I wanted to surprise my girlfriend." aniya.

"You did surprised me," sabi ko. He only smiled at me and deeply looked into my eyes.

"Damn. I've been dying to see you for months." aniya at lumapit sa akin.

"I was so mad to see you forced by that asshole Wendy." aniya pa at hinawakan ang aking braso kung saan ako hinawakan ni Sancho.

"I'm sorry if you have to see that," sambit ko habang mahigpit na hinahawakan ang sariling kamay.

"Is he one of your employee, hmm?" Aniya bago tuluyang inilapit ang mukha sa akin.

He kissed my cheeks and then my jaw. Para akong natigilan sa kanyang ginawa. But for goodness sake, I knew I've missed him for long!

"Yes," I said and held his arms. Naramdaman ko na nasa baywang ko na ito ngayon at hinahapit ako papalapit sa kanya.

"If I were the boss. I would gladly fire that for forcing my girl, you hear that?" Aniya at pinatakan ng isang halik ang aking labi.

Nagtama ang paningin namin ilang saglit. His eyes were so dark and intimidating. Tila napapaso ako sa kanyang titig.

"I've been real careful for taking care of you. I can't afford seeing man around just to force you Wendy," aniya.

All my suppose to be questions for him turned out nothing. Dahil sa kanyang ginawa ay nawala ako sa sariling katinunan.

Ang alam ko lang ay nakapulupot ang braso ko sa kanyang leeg at mariin siyang hinahalikan sa labi.

Goodness, I've been missing this a lot. He was kissing me deeply like he was longing for this to happened. I did not protest and mainly respond to his drowning kisses.

"Rad," I called when I felt my back against a car. Hindi na inisip ang maaaring makakita sa amin.

I was not heedful enough about the surroundings dahil ang buong atensyon ko ay nasa kanya lang.

Inception: The SequelWhere stories live. Discover now