A Forbidden Affair (Guieco Clan Series #2)

CHAPTER 17- LOST LIVES

"Ha! Nothing? Are you sure? I told you, be honest this time, Marciella," Percy said through gritted teeth. I saw a different Percy now, and I knew I was the reason for her current state. Her eyes bore into me, filled with anger.

I glanced at Ash, who remained expressionless, shifting his gaze between us, seemingly caught in the crossfire of emotions.

Was he not going to say anything? Why was I the only one being accused here? Why did it feel like I was the one to blame?

"I told you already, there's nothing between us."

"I thought you were a straightforward person. Why can't you be straightforward with me, Marciella? Why can't you tell me that you love the person I love? Why can't you admit that you're hurt every time we're together? Why can't you confess that to me?"

Percy yelled at me and stood up abruptly. I covered my forehead with my hand and hung my head, tears flowing suddenly and uncontrollably.

I deserve it. To be hated and shouted at... I deserve it all.

"What kind of friend are you? Why are you like this?" she added, her voice filled with frustration.

"Yeah... What kind of friend am I, really?" I whispered, my voice heavy with regret and self-reflection.

Pakiramdam ko ay naging blangko ang isipan ko sa oras na ito. Hindi ko alam kung anong dapat na sabihin o kung may dapat pa ba akong sasabihin dahil sa tono ng pananalita niya, nagkamali ako ng inisip kong hindi niya alam ang tungkol sa amin ni Ash. Na inosente siya sa nagaganap sa amin at nahihiya ako.

"I'm sorry, Percy." Iyon lang ang nasabi ko.

"Sorry? Iyon lang, Marciella? Wala ka bang ibang sasabihin, ha? I need an explanation! Bakit mo nagawang itago ang tungkol sa inyo? Alam mo ba kung gaano kasakit na malaman na habang wala ako ay meron namang kayo? Na habang nasa malayo ako ay nag-e-enjoy kayo sa isa't-isa? Ginawa mo akong tanga Marci, ginawa niyo akong tanga."

"Cylla..."

"Don't call me that! Isa ka pa, manloloko ka!"

"I'm really sorry, Percylla."

"Sorry?! Sa lahat ng sakit na nararamdaman ko ngayon dahil sa inyo, sorry lang? Sorry lang ang sasabihin niyo? Gano'n na ba ako kawalang halaga sa inyo ha?"

"Percy no..."

"Of course, yes, Marci. Hindi totoong itinuring mo akong kapatid at kaibigan. Hindi totoong tanggap niyo ako ni Gab bilang pamilya niyo. Sana sinabi niyo na lang nang 'di ko rin kayo minahal. Sana sinabi niyo na lang para hindi ko na hinayaan ang sarili ko mapalapit sa inyo!" Damang-dama ang sakit sa kaniyang pananalita. "And you," baling niya kay Ashmer.

Nakapa ko ang aking dibdib dahil sa sakit ng mga salitang binibitawan niya. Mas nakakasakit pa lalo ang sakit sa tono niya.

What have I done to my Percylla?

Hindi ko siya magawang titigan dahil pinapatay ako ng sakit dahil sa emosyong bumabalatay sa mukha niya ngayon. Pinaghalo-halong sakit, galit at lungkot ang mga iyon.

"Sana hindi mo na lang ako pinaasa na mahal mo rin ako. Sana sinabi mo na lang sa akin na siya ang mahal mo kasi matatanggap ko naman eh hindi ganitong kung kailan hulog na hulog na ako ay saka ko pa lang malalaman!"

"P-Percy, sinubukan ko namang sabihin sa 'yo, na ipaalam sa 'yo pero... Pero 'di ko magawa kasi..."

"Ayaw mo akong masaktan? Stupid, Marciella! Sa tingin mo ba hindi ako ngayon nasasaktan, ha? Actually, hindi naman ako gano'n katanga para 'di kayo mapansin eh pero alam mo 'yong mas masakit Marci, Ashmer? Iyong ginamit niyo ang innocent personality ko para mapaikot niyo."