Till Forever Falls Apart

boyfriend?¡ | 24

Την ώρα που μπήκαμε μέσα στο κτίριο άκουσα ένα θυμωμένο «Κατάλαβες;» αλλά το αγνόησα. Η αντρική φωνή αυτή μου φαινόταν γνωστή αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω ποιανού ήταν.

Αφού αγόρασα μια πεντανόστιμη τυροπιτούλα πήγαμε με την Βαρβάρα προς τα έξω αλλά άκουσα ξανά την ίδια φωνή να λέει «μείνε μακρυά από εμένα και από αυτήν! Κατάλαβες;» Ακουγόταν από την σκάλα από την αριστερή πλευρά του κυλικείου. Κοντά στις τουαλέτες.

«Πάμε έξω γιατί θέλω να βρίσω τον ηλίθ... Τι έγινε;» με ρώτησε κοιτώντας με περίεργα η Βαρβάρα. Πήρα το βλέμμα μου από εκείνη την κατεύθυνση και κοίταξα την Βαρβάρα.

«Ε, όχι τίποτα. Πάμε έξω...» της είπα ρίχνοντας άλλη μια ματιά προς τα εκεί.

Λίγο πριν περάσουμε από την πόρτα είδα κάποιον να φεύγει θυμωμένος από εκεί όμως δεν μπόρεσα να δω ποιος ήταν ακριβώς γιατί είχαμε βγει έξω στο προαύλιο. Ήταν ψηλός, με καστανά μαλλιά, αν είδα καλά, με μια άσπρη κοντομάνικη μπλούζα και το ένα του χέρι ήταν γεμάτο τατουάζ.

Ο Ίθαν;

«Τι κάνατε τόση ώρα;» ρώτησε η Σοφία.

«Τίποτα απλά πήραμε τυρόπιτα και ήρθαμε. Είχε κόσμο στο κυλικείο» τους είπε η Βαρβάρα.

«Να φάω λίγο;» με ρώτησε ο αδερφός μου που τόση ώρα δεν είχε μιλήσει καθόλου. Μόνο  γελούσε. Τον αγριοκοίταξα και σήκωσε τα χέρια ψηλά λέγοντας ένα "καλά καλά". Γέλασα και του έδωσα να φάει.

ΞΈΡΩ ΠΩΣ ΘΑ ΜΕΤΑΝΙΏΣΩ ΑΥΤΌ ΠΟΥ ΜΌΛΙΣ ΈΚΑΝΑ ΑΛΛΆ Ο ΗΛΊΘΙΟΣ ΔΕΝ ΠΉΡΕ ΟΎΤΕ ΧΡΉΜΑΤΑ ΟΎΤΕ ΦΑΓΗΤΌ ΜΑΖΊ ΤΟΥ ΣΉΜΕΡΑ. 

«Παρεμπιπτόντως που είναι ο Ίθαν;» ρώτησα αλλά όλοι σήκωσαν τους ώμους.

«Κάπου εδώ στην αυλή θα είναι αν δεν θέλει να μείνει στην τάξη από απουσίες» απάντησε ο Αχιλλέας και γελάσαμε.

[...]

«Αφροδίτη;! Φεύγω! Πάω προπόνηση εντάξει;» μου φώναξε από την πόρτα ο Χρήστος.

«Ναι ναι εντάξει» του είπα προσπαθώντας να μιλήσω καθαρά ώστε να μην φανεί πως έτρωγα κάτι πάλι.

ΜΉΛΟ ΕΤΡΩΓΑ.

«Μπορείς μετά να περάσεις από το γυμναστήριο; Θα πάω στον Ίθαν να κοιμηθώ σήμερα και δεν θέλω να έχω μαζί μου τα πράγματα του μπάσκετ. Αν μπορείς και θες να τα φέρεις σπίτι...;» με ρώτησε και αφού του απάντησα με ένα "ναι εντάξει" έκλεισε την πόρτα πίσω του αφού παραδέχτηκε επιτέλους πως είμαι υπέροχη αδερφή.