ZAWGI
{အမွာစာ} ဒါေလးကို ျဖစ္နိုင္၏ မျဖစ္နိုင္၏ မေတြးၾကဘဲ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလး ဖတ္ေစခ်င္ပါတယ္
သမက္နဲ႔ေယာကၡမ ဘုေဘာက္က် ၾကတာေပါ့
***********************************
"ေရွာင္းက်န္႔ !!! မင္းမွာ ဦးေနွာက္ေရာ ရွိေသးရဲ႕လားကြ!!!!"
ညီအစ္ကိုနွစ္ေယာက္လံုး ေယာက်္ားေတြကို စိတ္၀င္စားသည္ဟု ၀န္ခံစဥ္တုန္းကလည္း ပါးပါးသည္ တစ္ခါသာ အန္ၿပီးေနာက္ ခြင့္လႊတ္ေပးခဲ့သည္ ။ (စိတ္ဖိစီးမႈမ်ားလ်ွင္ အန္တတ္ေသာ ပါးပါး အက်င့္အရ)
ေယာက်္ားတစ္ေယာက္နွင့္ လက္ထပ္လိုပါေၾကာင္း ေတာင္းဆိုစဥ္ကလည္း ပါးပါးသည္ တစ္ခါသာအန္၍ ခြင့္ျပဳေပးခဲ့ျပန္သည္ ။
ျပႆ နာက ေမာင္နွင့္ေတြ႕မွ ...
ပါးပါးနွင့္ ေမာင္သည္ လံုး၀မတည့္ ။
ျဖစ္ပံုကား ဒီလို...
"လူငယ္ေတြဟာ ေထာင့္ကိုမက်ိဳးဘူးဗ်
ဟိုေနရာလည္း လက္ေၾကာမတင္း
ဒီေနရာလည္း လက္ေၾကာမတင္းနဲ႔...
ရင္ေလးတယ္ဗ်ာ"
ေရွာင္းဟန္႔က ဒီလိုပဲ
အာေပါင္အာရင္းသန္သန္နဲ႔ လူငယ္ေတြကို ဖဲ့ေနက် ...
"အဲ့လို ေျပာေနတဲ့ လူႀကီးေတြကမွ ကိုယ္တိုင္လည္းမသြားနိုင္ ေနာက္က လူေတြကို ေပးမသြားဘဲ လမ္းမွာ ပိတ္ရပ္ထားတဲ့ လူအိုေတြလိုပဲ"
"ဘာကြ!!"
ေရွာင္းဟန္႔က စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးျဖင့္ ေနာက္လွည႔္ၾကည့္သည္ ။
ထိုင္ခံုေပၚမွာ ေျခခ်ိတ္ထိုင္ေနေသာ လူငယ္ဟာ ကုတ္ထိက်ေနေသာ ဆံပင္တို႔ကို တစ္၀က္စည္းေနွာင္ထားသည္ ။
လူကို စိုက္ၾကည့္ေနလိုက္တာလည္း ေပါက္ထြက္မတတ္...
"ေဟ့ေကာင္ မင္း ဘာစကားေျပာတာလဲ"
"ဘာလဲ မၾကားလုိက္ဘူးလား ဦးေနွာက္တင္မကဘူး နားပါမေကာင္းေတာ့ဘူးထင္တယ္"
"မင္း!! မင္း!!"
ကိုယ္ေမြးရင္ ကိုယ့္သားေလာက္ ရွိမယ့္ေကာင္ကမ်ား...
ေရွာင္းဟန္႔ အံ့အားသင့္ေနစဥ္မွာပဲ ထိုလူငယ္က ဆုိင္ကယ္ေပၚတက္၍ ထြက္သြားေလၿပီ ။
YOU ARE READING
ငါ့သမက္က ၀မ္ရိေပၚ ( ငါ့သမက်က ၀မ်ရိပေါ် ) COMPLETED
Fanfiction"မင္းကို္ယ္မင္း ကံဆိုးလွၿပီထင္ေနလား ငါ့သမက္က ၀မ္ရိေပၚကြ" ထိုစဥ္ အဖိုးႀကီး ေရွာင္းဟန္႔ ေသြးအန္ေလသတည္း ... "မင်းကိုယ်မင်း ကံဆိုးလှပြီထင်နေလား ငါ့သမက်က ၀မ်ရိပေါ်ကွ" ထိုစဉ် အဖိုးကြီး ရှောင်းဟန်႕သွေးအန်လေသတည်း ...
