Koana

Κεφ. 1° "ΑΥΤΟΣ"

Ντριιιννν

-Κοάνα σήκω καλό μου, πρώτη μέρα σχολείου είναι, θες να αργήσεις;
-Όχι μαμά, 5 λεπτάκια ακόμα.

Όπως καταλάβατε η καλή μέρα από το πρώι φαίνεται και σήμερα είναι η πρώτη μέρα, όντας στην 3η Λυκείου. Ήμουν σίγουρη ότι μόλις άκουγα το ξυπνητήρι θα άφηνα πίσω μου τις καλοκαιρινές διακοπές, τους έρωτες, τα ξενύχτια και τις βόλτες, όλα αυτά που τόσο λαχταρώ . Από εδώ και πέρα το πλάνο μου είναι γεμάτο διάβασμα, φροντιστήριο, σχολείο, φαΐ, ύπνο και καμιά βόλτα όταν είναι δυνατό και υπάρχει χρόνος. Παρ' όλα αυτά, είμαι αισιόδοξη! Φέτος θα βάλω τα δυνατά μου και θα πετύχω τον στόχο μου, γιατί όπως λέει και ο Αριστοτέλης
<< τα αγαθά κόποις κτώντα>>.
Μη έχοντας και άλλη επιλογή σηκώθηκα, πλύθηκα, έφαγα, ετοιμάστηκα, χαιρέτησα τους γονείς μου και πήγα να λάβω θέση για τον μαραθώνιο που με περίμενε. Πρώτα, όμως πέρασα να πάρω την κολλητή μου, η οποία μένει δύο στενά πιο κάτω. Με την Ιφιγένεια είμαστε μαζί από μικρές, σε ότι κάναμε είμαστε μαζί και θα μπορούσε να πει κανείς ότι είμαστε πολύ ταιριαστές, αλλά και τόσο αντίθετες, τόσο στην εμφάνιση, όσο και στην ιδιοσυγκρασία. Ξανθιά εκείνη, καστανή εγώ, καφέ ματιά αυτή, μπλε εγώ, δεξιά εκείνη, αριστερή εγώ. Ωστόσο είναι το άλλο μου μισό, με συμπληρώνει όταν δεν ξέρω τι να πω...τι να κάνω, είναι δίπλα μου ό,τι κι αν χρειαστώ. Να τη, εκεί είναι με περιμένει όπως πάντα στο κόκκινο παγκάκι του πάρκου.

-Ιφιγένεια, εδώ!
-Κοάνα επιτέλους. Είπε νοσταλγικά και με αγκάλιασε. Άντε έτσι όπως το πάμε δεν θα φτάσουμε εγκαίρως. Δεν πιστεύω να αργείς κάθε μέρα όπως πέρσι;
-Οχι φυσικά, φέτος σκοπεύω να είμαι συνεπής παντού, τα σχεδίασα όλα, θα είμαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου!
-Το ελπίζω...θα είναι δύσκολα, όμως χαίρομαι για εσένα.

Το πάρκο από το σχολείο είναι δεκαπέντε λεπτά δρόμος και έτσι μέχρι να φτάσουμε είπαμε τα νέα μας. Βλέπετε είχαμε πολλά να πούμε, καθώς τον εναν ελεύθερο μήνα που είχαμε για τις διακοπές η Ιφιγένεια τον πέρασε στην Αθήνα και εγώ στην Ιταλία μιας και κατοικεί εκεί η γιαγιά μου.
Μπαίνοντας, λοιπόν, στο χώρο του σχολείου είδα, όπως συνήθως τα ίδια γνώριμα πρόσωπα, χαιρέτησα τους φίλους μου και κάτσαμε όλοι παρέα στο παγκάκι. Κάποια στιγμή ένιωσα μια αδιαθεσία, αμέσως πήγα στις τουαλέτες και εκεί που από την ζαλάδα πήγα να πέσω, εμφανίστηκε Αυτός και με έπιασε...

-