✔ [• Without You •] / Tododeku

[• UA'de A'Normal Bir Gün •]

|•|Midoriya|•|

Her zamanki gibi sırama oturmuş Uraraka-san ve Iida-kun ile konuşuyordum. İkinci dersin teneffüsündeydik. Herkes mutluydu. Birbirleriyle gülüşüyor, konuşuyorlardı. Ama birşey vardı. Kacchan bugün okula gelmemişti. Kirishima'ya sorduğumda saçma bir cevap aldım.

"Ne biliyim onun bekçisi miyim ben Midoriya? Hem az tadını çıkar sınıf sakin hem ne güzel işte. En çok senin mutlu olman lazım değil mi?"

İlk başta Kirishima'ya hak verdim fakat endişlenmedim de değil. Sonuçta her gün sınıfa en önce o gelirdi. Oturur, bacaklarını masaya uzatır, arkadan arkadan sınıfa laf atar ve Iida-kun ise Kacchan'ı uyarırdı.

Teneffüs bitiminde sıralarımıza geçtik ve Aizava Sensei içeri girdi. (yanında sarı uyku tulumuyla birlikte) Öğretmenler kürsüsüne çıktı ve konuşmaya başladı.

"Evet sınıf bugün All Might'tan ders görmeyeceksiniz. Kendisi biraz kötüymüş. Lakin merakınız olmasın büyütülecek birşey değil. Neyse ders bu kadar, serbestsiniz."

Uraraka-san bana dönüp sevimli bakışlar attı. Nedenini bilmeden biraz kızardım. Uraraka-san benim kızarışıma karşılık gülümsedi. Pudra rengi ince dudaklarını araladı.

"Bugün herkese birşey oluyor. Sence de öyle değil mi Deku-kun?"

"Sanırım..."

"Yani mesela Bakugou bugün okulda değildi, sabah sınıfa geldim ve yere yapışmam bir oldu, Todoroki bugün biraz olsun sırıttı gibiydi, All Might Sensei bugün ders vermeyecekmiş. Kısacası her zamankinden farklı bir gün."

Düşündükçe Uraraka-san'a hak verdim. Herşey ters gidiyor gibiydi. Özellikle Todoroki-kun'un gülümsemesi biraz şaşırtmıştı beni. İç sesim harekete geçti hemen.

Aslında hoşuna gitti...

Susar mısın iç sesim!? Saçma sapan konuşma lütfen!

Ama çok tatlı değil mi? Hem Todoroki-kun gülümsediği zaman gözleri sana kaydı. Ve sen de birazcık kızardın. Yaniii...

Ondan hoşlanmıyorum iç ses! Hem bu çok saçma olurdu. Yani ben ve Todoroki-kun... Ben ve ateşli buz çocuğu...

"Ş-şey Deku-kun, iyi misin? Kızardın biraz. Deku-kun... DEKU-KUN!!!"

"E-evet Uraraka-san."

"Deku-kun, iyi misin sen?"

"Evet i-iyiyim. Neden sordun?"

"Yanakların biraz kızarmış da o yüzden söyledim."

Uraraka-san bunları söylediğinde ellerim yanaklarıma gittiği anda ellerim sıcacık oldu. Ellerimle yüzüme hava yapmaya çalıştım. Uraraka-san da benim yüzüme üfledi ama işe yaramadı.

O sırada yüzüme gelen buz gibi havayla derin bir nefes verdim. Nefesimi vermem ile birlikte herkes bana bakıp gülmeye başladı. Arkamı döndüğümde Todoroki-kun bana soğuk hava üflediğini anladım. Bir anlığına da olsa Todoroki-kun'ın özgürlüğünü kıskandım. Sonuçta bir tarafın sıcak, bir tarafın soğuk.