ΥΒΡΙΣ

Το αντίτιμο

Έξι μέρες πριν τους αρραβώνες-

Η  Έρικα άπλωσε μαρμελάδα πάνω στην βάφλα της έχοντας στα χείλη της ένα αδιόρατο χαμόγελο πληρότητας. 

Η Μαντλέν απέναντι της κάπνιζε χωρίς να αγγίζει το πρωινό της. 

"Καλημέρα" 

Ο Άιντεν παρουσιάστηκε στην σάλα και κατευθύνθηκε κατευθείαν στην Έρικα. "Ξύπνησες πριν απο εμένα" της φίλησε το μέτωπο και έκατσε δίπλα της. 

"Κοιμόσουν βαριά και λυπήθηκα να σε ξυπνήσω " του χαμογέλασε διάπλατα , σαν μια υπόνοια της αιτίας κούρασης του και η Μαντλέν φύσηξε τον καπνό πάνω τους.

"Θα ξεράσω"

"Να το κάνεις αλλού" ο Άιντεν της απάντησε αδιάφορα . Κοίταξε την άδεια θέση της Άννας. 

Σήκωσε τα μανίκια του . Ένιωθε νευρικότητα . Ένιωθε πως όλα του φταίνε. 

"Που είναι?" ρώτησε την Μάντις που έστεκε ακίνητη σαν άγαλμα δίπλα απο το σβηστό τζάκι

"Δεν θα κατέβει για πρωινό δεν νιώθει καλά"

Η μπουνιά του σχηματίστηκε σχεδόν αμέσως, την έκρυψε κάτω απο το τραπέζι.

"Τι έπαθες Άιντεν μου? Δείχνεις αναστατωμένος"

"Δεν θα της περάσει αυτό" μουρμούρισε περισσότερο προς το μέρος της Μάντις. 

"Ασφαλώς και θα της περάσει, η Άννα είναι η αγαπημένη προστατευόμενη σου Άιντεν μου" τόνισε το μου η Μαντλέν με νεύρα , αναπαριστώντας την μειλίχια φωνή της Έρικα που κοιτούσε αμήχανη την σκηνή που διαδραματιζόταν μπροστά τους. 

"Πες της να κατέβει τώρα για πρωινό. Πες της πως την διατάζω" 

Η Μαντις αργά κούνησε το κεφάλι της καταφατικά και χάθηκε προς τις σκάλες.

"Τι σε έπιασε εσένα σήμερα?" είπε η Μαντλέν που ξεχάστηκε και ξεκίνησε να τρώει μια βάφλα γεμάτη απο μαρμελάδα .

"Τι εννοείς?" της γρύλισε σιγανά και ξεκίνησε να τρώει μεγάλες μπουκιές απο το πρωινό που ετοίμασε η Έρικα.

"Που θα με πας σήμερα Άιντεν?" του χάιδεψε το χέρι αλλά εκείνος κοίταξε μασώντας μια μεγάλη μπουκιά τις σκάλες. 

"Μήπως να μου δείξεις την λίμνη με τα τυρκουάζ νερά? Τέτοια ώρα δεν θα έχει αναθυμιάσεις και θα ήθελα να την επισκεφτώ"

Συνέχισε να μιλάει ενώ ο Άιντεν αφουγκράστηκε το σιγανό βηματισμό της Μάντις στα τελευταία ξύλινα σκαλοπάτια.