De eerste keer dat hij hem zag, waren ze beiden in hetzelfde café terechtgekomen. De een, de artiest, speelde een nummer. Ofwel, een cover op een nummer van de Beatles.
De tweede, Chris, een medewerker van een klein platenfirma genaamd Sound, zat in het publiek. Hij kwam net van het werk en had op zijn donder gehad van zijn baas.
De een, Harvey, kende Sound uiteraard, maar durfde er niet over te dromen of te wensen. Hij was een beginneling, een noob, iemand die zichzelf geen artiest mocht noemen, volgens zijn moeder. Hij was na drie jaar publiekelijk spelen, niet doorgebroken. Hij was gewoon een jongeman van een jaar of achttien, die regelmatig in een cafeetje speelde.
Maar die keren dat hij speelde en werd toegeklapt door zijn schare publiek, durfde hij zich even in die waan van succes te wanen. Echter, wanneer hij diezelfde avond weer naar huis sjouwde, liep hij terug de realiteit in.
De ander, Chris, was jong. Althans; jong voor zijn positie. Hij was eenentwintig maar had al twee succesvolle artiesten op zijn naam staan. Een maandje geleden werd zijn carrière echter tot een plotselinge pauze geroepen.
Binnen nu en twee weken móest hij een nieuw talent naar binnen zien te slepen, anders kon hij fluiten naar zijn promotie.
Hij luisterde naar de jongen en zijn stem. Hij wist hoe hij om moest gaan met optredens, maar was overduidelijk onervaren. Zijn stem klonk goed, maar onzeker. Er lag een rauw randje op, wat mooi was, maar werd gebruikt op de verkeerde momenten.
Zijn ritme lag goed. De gitaar was zijn beste vriend. Ja, dacht Chris, als hij speelde werd de jongeman een met de muziek. En dan maakte het niet meer uit dat hij nog zo jong was of nog veel te leren had.
Chris ging op een barkruk zitten en vroeg om een biertje, die hij kreeg. De barvrouw keek hem aan en zei: 'de eerste is van het huis, je ziet eruit alsof je het wel kunt gebruiken.'
Chris knikte vriendelijk.
'Wie speelt er nu? Hoe heet hij?' De barvrouw pakte er een briefje bij en las hardop voor.
'Harley Fisher, achttien jaar.'
'En speelt hij hier nog een keer?' vroeg Chris door.
'Morgenavond, en volgende week vrijdag nog eens.' Hij bedankte de vrouw en draaide zich terug naar het optreden, genietend van zijn koude biertje.
Hij besloot dat hij ook eens een kijkje zou nemen bij zijn volgende optredens. Misschien, als de jonge artiest vooruitgang boekte, zou hij hem kunnen voorstellen aan zijn baas.
ČTEŠ
TALENT| een levensverhaal•
PovídkyTALENT| levensverhaal in 13 hoofdstukken Als jij een boek uitkiest, waar let je dan op? Als je een levensverhaal uitkiest, zou je het willen beleven als het eindigt in tranen? Als ik jou een prachtig verhaal zou kunnen vertellen, zou je het dan volg...
