KARANLIK ÇEHRE (Mafya) 1

1.BÖLÜM | Bana Emanetsin Artık

Kabul ediyorum, tuhaf bir kızdım..

Beni salon olduğunu düşündüğüm yere götürüp kollarımı bıraktıklarında hala arkamda duruyorlardı.

Gözlerim önünde bulunduğumuz arkası dönük koltuğu buldu. Yapılı bir adam tekli koltukta arkası bize dönük şekilde oturuyordu.

"Kızı getirdik patron."

Adam yavaşça yerinden kalkıp bize döndü.

Gözlerimi devirdim.

Allah aşkına aksiyon filmi mi çekiyorduk? Bu yavaş yavaş hareketler, mafya babası gibi davranışlar, takım elbiseli goril ordusu... Bütün bunlar da neydi böyle?

Bize döner dönmez gözleri beni buldu.

Gülümsedi.

"Hoş geldin küçüğüm."

Küçüğüm?

'22 yaşındaydım ben be! Ne küçüğü.?!'

Ona anlamayan gözlerle bakarken devam etti. "Ellerini çözün."

Arkamdaki adamın belinden çıkardığı çakıyla yanıma gelip bileğimdeki ipi kesmesiyle hafifçe inledim. Sızısını unuttuğum bileklerim şimdi yerini belli ediyordu.

Ağrıyan bileklerimi ovalarken az önceki adam yanıma gelip bileklerimi tuttu.

Bir süre baktı...

Baktı...

Baktı...

Baktıkça yeşil gözleri siyaha büründü.

'Tövbe bismillah! Ne oluyordu bu adama?'

Sonunda bileklerimden başını ağır ağır kaldırdığında dişlerinin arasından tısladı. "Kim bağladı ellerini!"

Arkama baktığımda hepsinin başlarını yere eğdiklerini gördüm.

"SİZE DİYORUM! KİM BAĞLADI LAN ELLERİNİ?!"

Arabada yanımda oturup ellerimi bağlayan adam kafasını hafif kaldırıp konuştu. "B-Ben bağladım patron."

Tuttuğu bileklerimi yavaşça bırakarak arkamdaki adamlara doğru bir adım attı.

"İT Mİ BAĞLIYORSUN, LAN İT! GEBERTMEYE Mİ ÇALIŞIYORDUN KIZI!"

"H-h-hayır" adam adeta korkudan titriyordu.

"BEN SİZE DEMEDİM Mİ LAN 'BU KIZIN KILINA ZARAR GELMEYECEK.' DİYE?!"

"Ben özür-özür dilerim. Canının acıyacağını bilemedim."

Öfkeden irileşen gözleriyle başını sallayıp tekrar etti. "Bilemedin... Canının acıyacağını bilemedin." öfkeli gözleri bana döndü.

"Canın acıdı mı?"

Tabi ki acıdı! Hayvan gibi bağlamıştı ellerimi.

Ama bunu ona söyleyemezdim.

Sinirliydi...

Fazlasıyla...

"H-hayır. Acımadı."

"Bana yalan söyleme.!"

Cebinden çıkardığı silahla ben daha ne olduğunu anlayamadan adama üç el ateş etti, son anda çığlık atmamak için elimle ağzımı kapattım. Yine de boğuk da olsa bir çığlık kaçmıştı ağzımdan.

Resmen acımadan vurmuştu adamı.

Peki ne için?

Tamam şimdi toparlayalım durumu; Beni kaçırtan adam buydu. Az önce de ellerimi sıkı bağladığı için vurmuştu adamı. Cani herif..