The Boy Behind The Red Door

C.7 First Kiss

"First Kiss"

"Les, Les, Lesley! Babangon ka o hahalikan kita?"

Mahinang bumuga ng hininga si Lesley sa huling sinabi ni Patrick na kanina pang tumatapik sa balikat niya. Naka-ilang balik na ito sa kwarto niya para paalalahan na may pasok pa siya kaya kailangan na niyang gumising ngunit hindi niya ito pinapansin. Wala siyang ganang pumasok o bumangon. Gusto lang niyang matulog magdamag. Napipilitan siyang nagmulat ng mata at saka inilibot ang tingin sa buong silid tapos ay sa mukha na ni Patrick. 

"Anong oras na bakit nandito ka pa?" inaantok niyang tanong rito.

"Bakit hindi ka pa bumabangon? Male-late na tayo," anito sa iritadong boses.

Pinilit niya ang sarili na umupo at inihilamos ang kaniyang palad sa kaniyang mukha. 

"Hindi ba nga sabi ko, ikaw na lang ang pumasok."

Humalukipkip si Patrick at naniningkit ang mga matang tumitig sa mukha niya. 

"Bakit gusto mong umabsent?" Halata ang pagdududa sa tingin at tono nito.

Sa tanong na iyon ay muling naglaro sa isipan niya ang mga nangyari kagabi bago siya umuwi. Nangilabot siya bigla sa naalala. Nag-iwas siya ng tingin kay Patrick at namumutlang hindi maka-imik. Nang hindi siya nagsalita, lumapit ito ng upo sa kaniya at hinawakan ang kanang kamay niyang nakapatong sa hita niya. 

"Les?" pabulong nitong pagtawag habang titig na titig sa kaniya.

Mabagal niyang binalik ang tingin dito. Puno ng takot ang mga mata niyang tumingin sa mukha ng binata at alam niyang napansin nito iyon.

"Nag-a-alala na ako sa'yo, Les. Napansin ko pag-uwi mo kagabi parang wala ka sa sarili mo. Hindi ka rin kumain ng hapunan at basta nagkulong ka na lang sa kwarto mo. Tapos ngayon naman gusto mong umabsent. Ikaw na top student, aabsent? Hindi ako naniniwalang ayos ka lang." 

Mas humigpit ang hawak nito sa kamay niya tapos ang isang kamay naman nito ay humawak sa pisngi niya.

"Kilala kita. Alam kong may nangyaring hindi maganda sa'yo kagabi. Kaya h'wag ka na magsinungaling, sabihin mo na. Kung hindi, hindi kita tatantanan. Alam mo naman kung gaano ako kakulit 'diba?"

Marahan niyang binawi ang kaniyang kamay tapos ay inalis niya ang isa pa nitong kamay na nakahawak sa pisngi niya. Huminga siya ng malalim at umiling bago ito sagotin. 

"Hindi ko pwedeng sabihin. Sorry."

Kumunot ang noo nito. "Bakit hindi?"

"Kasi may pinirmahan akong kontrata sa ospital na 'yon kaya h'wag ka na magtanong. Wala akong pwedeng sabihin sa'yo. Lalo na yung," she paused while remembering what she saw, "yung kagabi," pabulong niyang dugtong.

Mariin siyang pumikit at marahas na iniling ang ulo. 

"Basta! H'wag ka na magtanong. Pumasok ka na, Kuya. Leave me alone," sabi niya habang pinipilit burahin sa kaniyang isipan ang mga kaganapan kagabi sa ward 511.

Nang muli niyang tignan si Patrick, nakita niyang seryosong-seryoso ang mukha nito at mariing nakatitig lang sa kaniya. Hindi muna ito nagsalita na tila binabasa ang isip niya tapos ay inilapit nito ang mukha sa mukha niya. Siya naman ay bahagyang napaatras sa ilang.