It Started With A Lie

--Chapter Four-

         "BOSS, may problema!"

      Nilingon ni James ang bodyguard na humahangos na dumating sa reception.

      "Problema? Ano'ng problema?" naiiritang tanong ng amo.

     "Boss, wala po si Miss Alessandra sa buong hotel. Naghanap nap o kami pero hindi naming siya makita."

     James face turned red with anger. Lalo pa ng magsimulang magkislapan ang mga camera ng ilang press na naroroon.

      "What did you say?" Galit nag galit na wika ni James. Ngunit bago pa man makasagot ang bodyguard para mag ekspleka ay inundayan na ito ni James ng suntok.

      Then it was a mess. James lost his temper at nagwala ito. Hinagilap nito si Lorenzo Lacuesta, ang ama ni Xandria at walang salitang binigwasan ito. "Your whore of a daughter ran away! You did not only embarrass me today! You ruined me! I promise, that bitch is going to pay!" sigaw nito.

      It was chaos and the press people were having their fill. Ang mga bisita'y kanya-kanyang distansya sa hindi maawat na si James habang nagbubulong-bulungan. Si Sabrina ay nasa isang sulok, ngiting-ngiti habang may hawak na wine glass.

     "Stop him! Stop him!" sigaw naman ng histerikal na si Valeria habang naka-alalay sa asawang hawak-hawak ang dibdib. "Oh my God! Somebody please call an ambulance!"

       Ilang security personnel ng hotel ang umawat kay James samantalang ang iba naman ay inilayo si Lorenzo sa lalaki. Maga ang mata ant dumurugo ang ilong ng matanda dahil sa suntok ni James.

      "Leave me alone! Leave me alone!" sigaw naman ni James napilit kumakawala sa mga nakahawak sa kanya.

       Amidst all that mess and chaos, Rayven was there, standing in one corner, lazily sipping his whiskey watching all that drama. Nang masaid ang laman ng kanyang baso, he nodded to his assistant, signalling him to leave.

      "We're leaving, Boss? Dadalhin yata nila sa ospital ang Papa mo."

      "Let's watch the news tomorrow." He said coldly at nauna nang tumalikod.

       AFTER THREE HOURS of non-stop na biyahe, Xandria asked the drive to stop sa isang roadside karinderya. Inanyayahan niya ang drive –ni hindi man lang niya inalam ang pangalan—na mananghalian muna sila. Nagpaunlak naman ang driver.

     "Manong, pwede na po kayong bumalik sa siyudad. Ako na pong bahala sa sarili ko." Aniya habang naghihintay sila nga kanilang inorder.

     "Sigurado po kayo, Ma'am?" paniniguro ng driver.

      Tumango siya. "Opo. Basta po, yung napag-usapan nyo ng kaibigan ko hah? Wala p okaying hinatid sa lugar na ito. Kung sakali mang may magtanong kung bakit kayo nasa hotel kanina, hindi po ako ang sinundo ninyo, okay?"

    "Opo Ma'am. Maliwanag na maliwanag. " nakangiting sagot ng driver.

     Binuksan ni Xandria ang backpack at kinuha ang kanyang wallet. Kinuha ni Jeana ang lahat ng laman ng kanyang ATM kanina, Nakapag withdraw na rin siya noong naka raang araw. Kabilang iyon sa kanilang plano. She has to transact in cash bases para hindi ma track ang kinaroronan niya. Jeana even prepared a fake ID na pwede niyang magamit.

     "Ito po Manong." Aniyang iniabot sa driver ang ilang pirasong lilibohing pa[el. "Okay nap o ba ito?"

     "Naku Ma'am! Masyado pong malaki ito. Nagbigay na rin naman po ng bayad ang kaibigan ninyo." Ibinalik nito sa kanya ang pera.

    "No, Manong, I insist! Kunin niyo na po. Medyo mahaba-haba na rin po ang biyahe natin. Kahit man lang pos a pagod niyo na lang sa pagmamaneho." Itinupi niya ang pera at muling inilagay sa kamay ng matanda. "Basta po, hindi nyo po ako nakita. Wala po kayong alam kung sakaling may magtanong, ayos?"

     Nagpasalamat ang matanda at nangakong ititikom nito ang bibig sakali mang may magtanong sa tungkol sa kanya.

    Pagkatapos kumain ay nagpaalam na ang matanda sa kanya na babalik na ito sa siyudad.

      Si Xandria naman ay nakisuyo sa matandang babaeng may-ari ng karinderya na makigamit ng CR. Mabait ang matanda at pinagbigyan naman agad siya. Naghilamos siya at nagbihis ng damit. Tinanggal na rin niya ang suot na contact lenses at wig.

      Nagulat pa ang matandang babae ng lumabas siya ng palikuran na iba na ang hitsura pati kulay ng buhok. Maging ang ilang kumakain sa loob ng karinderya ay napapatingin.

     "Manang, meron po bang bus terminal rito?"

      "Aba, medu may kalayuan ito Ineng. Peo magpara ka lang ng tricycle diyan sa labas at ihahatid ka nila sa terminal. Saan ba ang punta mo?"

      Saan nga ba ako pupunta? Ni hindi o nga alam kung saang parte ng mundo ako naroroon.' Napangiti siya. "Hindi ko pa po alam eh." Sagot niya. Ngpasalamat siya rito at nag paalam nang umalis.

        Si Dora lang ba ang marunong mag-adventure?Wala nang map-map! Go lang ng go Xandria!'