It Started With A Lie

--Chapter Two--

The two women exaggeratedly pushed her at nahihintakutng tumayo ang mga ito. Horror were on their faces ng habang nakatihaya sa buhanginan ay bigla na lamang siyang humalakhak.

"You're sick!"

"You're insane!"

Halos na magkasabay na wika ng dalawang babae at halos tumakbong palayo sa kanya.

Seeing their reaction made her laughed even more. She stayed in that position for a while, enjoying herself. Then she closed her eyes and took a deep breath.

"LOOKS LIKE You scared the hell out of those two."

She opened her eyes upon hearing that deep, baritone voice. Nagulat siya ng makitang nakatayo ang lalaki malapit sa uluhan niya. His eyes were covered with his dark sun glasses ngunit ramdam niya ang titig nito sa kanya.

"Oh, it's you again," sambit niya ng makitang ito rin ang lalaking nagsabi sa kanya nag "cruel" sa hotel lobby kahapon. Mabilis siyang bumangon. Pinagpag niya nag buhanging kumapit sa kanyang buhok, pati na sa likurang bahagi ng kanyang damit.

"So you hate seeing people being bullied but you like bullying others?" muling sabi nito. Hindi niya ito pinansin. Tumayo siya at muling bumalik sa kanyang hammock. "What did you tell those two to make them run like that?"

"N-O-Y-B," she said to him and opened her book, determined to ignore the stranger.

"N-O-Y-B?" Makulit ito, in fairness.

She took a deep breath and looked at him. "None-of-your-business, Mister."

He chuckled. "Really? I think it's my business."

Xandria is already losing her patience. "Hey, excuse me! Ano bang problema mo? Who are you and why do you keep on following me?" Ipinahalata niya ritong annoyed na siya.

"So you mean you don't know me? And for your information, I'm not following your around, huwag kang mag assume."

"So dapat ba kilala kita?"

The corner of the man's lips raised in an amused smile, "You claimed twice that I'm your husband, and yet you don't know me? What kind of game are you playing Miss Alessandra Lacuesta?"

Biglang napatayo si Xandria sa narinig. "You are...You are Rayven?!" namimilog ang mga matang tanong niya rito.

Isang nakakalokong ngiti lamang ang isinagot ng lalaki sa kanya.

Without thinking, bigla na lamang siyang kumaripas ng takbo palayo, bagay na ikinagulat ng lalaki.

"MISS XANDRIA, okay lang po kayo?"

Hapong-hapo na naupo sa lounging couch si Xandria at pilit ang ngiting ibinigay kay Chelsea. Ito ang naka duty na receptionist ng hapong iyon. Hindi niya kilala ang kasama nito. Marahil ay baguhan.

"May humahabol po ba sa inyo?" usisa pa ng staff

"No." iiling-iling na sagot ng dalaga. "Ahhm, tumakbo lang ako kasi...kasi..."saglit siyang nag-isip ng maidadahilan. "kasi mainit! Yun! Tama, mainit sa labas,that's why I am running. Sige, mauuna na ako."

Tumayo siya at mabilis na naglakad sa elevator na magdadala sa kanya sa sixth floor.

Palinga-linga siya habang naghihintay na magbukas ito.

"Good afternoon, Sir!" narining niyang bati ni Chelsea at ng iba pang mga staff ng hotel!

Patay! naisip niya! Hindi siya lumingon, bagkus ay humakbang pa pakaliwa para medyu matabunan siya ng malagong potted plants.

"Miss Lacuesta, how can you get into your room without your keycard?"

Mabilis niyang kinapa ang suot na shorts and silently cursed nang hindi niya mapagtantong wala nga roon ang kanyang keycard. Patay ulit! Doubledead na! Ba't ba ang tagal ng elevator?

"Yes, Miss Lacuesta. You left your book and keycard sa hammock."

Alam niyang nasa likuran na niya ang lalaki kaya she prepared a smile for him at hinarap ito. Nagulat pa siya nang mapagtantong sobrang lapit nito sa kanya at muntikan na siyang mapasubsob sa dibdib nito.

"Oh, thank you Mister Rayven for bringing my book and my keycard," she said between her teeth. Inabot niya ang libro na hawak nito ngunit mabilis iyong iniiwas ng lalaki.

Sadya nitong itinaas ang kamay na may hawak na libro para hindi niya maabot. Nangunyapit siya sa leeg nito at pilit na inabot iyon. Noon naman bumukas ang elevator na puno ng guest.

Awkward! Halos lahat ng mga mata ay nakatutok sa kanila. Walang gumalaw upang lumabas, lalo pa't naka harang silang dalawa sa daraanan ng mga ito.

"Do you guys mind?" anang isang banyagang lalaki na ngiting-ngit habang nakatingin sa kanila.

Xandria immediately let go at inayos ang sarli. She stepped aside at iniiwas ang tingin sa mga tao. Pulang-pula ang pisngi niya.

Rayven took a step too and stood beside her. Pagkuwa'y yumuko ito. "You're red like a tomato," he teased. Inirapan niya ito ngunit muli lang itong yumuko at bumulong, "I never thought I got myself a blushing wife!"

"Shut-up!" she hissed. She took that opportunity at hinablot rito ang libro ay keycard niya. Pagkatapos ay walang lingon-lingon na pumasok sa elevator.

His laughter followed her and she even saw him give her a wink before the elevator door closes.

NAKASUNOD ANG TINGIN ni Josh sa boss ng pumasok ito sa opisina. Maganda ang mood nito at malapad ang pagkakangiti. Nagulat pa siya ng mag-good afternoon ito sa kanya, bagay na once in a blue moon lang nito ginagawa. Kadalasan kasi, nasa pinto pa lang ito ay nagtatanong na ito ng schedule nito or ng updates sa kung ano mang pinatatrabaho nito.

"Mukhang maganda ang mood mo Boss ah." Puna niya rito.

Ang ngiti nito'y naging tawa. Nilamukos nito ang nadampot na papel at ini-shoot ito sa trashcan.

Lumalim naman ang gatla sa noo ni Josh ngunit hindi na umimik.

"I took a detour on my way here. I had a little fun," masayang sabi nito.

Curious man, hindi na nag-usisa pa si Josh. Inilapag lang nito ang isang brown envelope sa harapan nga boss. Rayven eyed it curiously.

"The information you were asking for. The investigator delivered it an hour ago."

"Investigator?"

Dinampot niya ang brown envelope and peeked into its content. Then took the papers out at saglit na binasa iyon.

"You are right, Boss." Pagkukompirma ni Josh. " She's Alessadra Lacuesta Montteverde. Ang ran-away bride ng kapatid mo."