Bir kadını ağlatmak çok zor degildir aslında.
Kadınlar her şeye ağlayabilir; bir filme, bir şarkıya, bir yazıya.
En az erkekler kadar yani!
Ama bir kadını yürekten ağlatmak zordur.
Eğer bir kadın yürekten ağlıyorsa,
ağlatan onun yüreğine ulaşmış dem...
Bari biri olsaydı? Olmadı. Dudaklarımı büzdüm dizlerim yara içinde değildi yüreğim kanıyordu benim..
Babam beni yere düşmem için itti, annemde arkasını dönüp gitti. Onlar birlikte düşmemesi için oğullarının elini tuttu.
Göz yaşlarımla babama yalvarıyordum. Ama vicdanı bile sızlamıyordu. Abimin yaptığı hata yüzünden beni cezalandırıyordu.
"Sus yürü!" dedi bileğimi tekrar aynı gücüyle çekiştirerek.
"Baba, yapma baba, bak ben istemiyorum." Beni duymuyordu bile. Annem mutfaktan sesimize çıkınca bizi gördü, ıslak ellerini önündeki önlüğe silerek hemen koşarak yanımıza geldi.
"Ne yapıyorsun sen Bey?" Dedi babamla aramıza girdi
"Çekil lan karşımdan ! Yıldırımlar haber salmış akşama kadar Ahmet saklandığı delikten çıkmazsa ben biliyorum diye, benim oğlum her şeyden önemli. Ben biliyorum oğlumun canını nasıl kurtaracağımı. Hesabı kapatacağım !Onlara verecek param yok ama kızım var." Yüreğim sökülüp anıldı sanki.
Annem göz yaşları ile bana baktı. Sonrada şaşırmaman gereken bir şekilde geri geri gitti... Olmadı işte olmadı .Benim korkunca gideceğim yaralarımı iyileştirecek bir ailem yoktu. Tersine babamın ellerinden kurtulmak ,annemin açtığı yaradan kaçmak için mücadele veriyordum.
"Anne yardım et.. Abimin yaptığı hatayı ben ödeyemem.." Son bir umut yardım istedim.
Arkasını dönerek yavaşça yürüdü sonra durup omzunun üstünden bana baktı, bakışlarında ki acı hüzünle karıştı sonra gözlerini kaçırdı. Pes etmiş bir halde konuştu. Oysa benim için mücadele bile etmemişti ki!
Mücadele etmeden nasıl pes ederdi!
"Affet kızım affet."
Benim geleceğim için bu sözler cehennemime biletti aslında.
"Anne yapma !! Benden böyle kolay vazgeçemezsin yapma.." Boynum bükük yanaklarımdan akan yaşlar görüşümü puslandırsa da yüreğim onlar gibi puslanmamıştı en azından.
Göz yaşlarını silerek konuştu.
"Baban ne derse, ne yaparsa doğrudur." Aynı cümle! Normal bir anımda dese bende ona "Niye babam Allah mı?" diyerek gülerek annemle dalga geçerdim.
Şimdi
"Hayır değil" Dedim babamın elleri arasında sürüklenirken. Annem sırtını bize dönüp eve girdi.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
