Οι στίχοι που ακολουθούν γράφτηκαν από την γιαγιά στις 10-3-2005
Με του έρωτα το σώμα, του απείρου την πνοή
Ερχόμαστε να ζήσουμε, εδώ σ΄αυτήν την γη
Γυμνό το σώμα έρχεται με ένθετη στολή
Μοναδικό μας ένδυμα η ένστολη ψυχή
Μόνο αυτή γνωρίζει αγάπη τι εστί
Έχει αναλάβει έμπιστα μία αποστολή
Να είναι σύντροφός μας σε όλη την ζωή
Μας συνοδεύει πάντα και άγρυπνα φρουρεί
Τα πάντα καταγράφει και τα ταξινομεί
Μ΄ αγάπη μας φροντίζει κι όλα τα εννοεί
Δίνει κάποια μηνύματα σε νοητή μορφή
ΓΕΝΝΗΣΗ
Εννιάμηνο ταξίδι και μια ………….ΔΙΑ-ΣΤΟΛΗ
Η αλλαγή στο χρόνο και να η ……..ΚΑΤΑ-ΣΤΟΛΗ
Έπαρση του ΕΓΩ μας, ο ΝΟΥΣ σε ….ΥΠΟ-ΣΤΟΛΗ
Ξεχάστηκε προς το παρόν στολή κι ...ΑΠΟ-ΣΤΟΛΗ
Εδώ στη γη ψυχούλες μου ζούμε μ΄…ΑΝΑ-ΣΤΟΛΗ
Κι αυτό το εννοούμε στην πρώτη …ΣΥΝ-ΣΤΟΛΗ
Ντυνόμαστε εξωτερικά, ζεστό είναι το κορμί
Ρούχα πολλά στο σώμα, παγώνει η ψυχή
Χορτάτο το στομάχι ,λιμοκτονεί αυτή
Κοιτάζουμε εικόνες, χάνουμε την μορφή
Νομίζουμε πως ζούμε, μα είμαστε νεκροί
Φοράμε μπιχλιμπίδια, στολίδια υλικά
Διαμάντια και μετάξια, βελούδα και χρυσά
Χάσαμε τα Πασχάλια και βάφουμε τ΄ αυγά
Μας πνίγουν απορίες κι ερωτηματικά
Τ΄ αυγό βγήκε απ΄ την κότα ή οι κότες απ΄αυτά???
Σαν άνθρωποι αγνοήσαμε την ένθετη ψυχή
Εκείνη όμως μάτια μου, ισόβια αγρυπνεί
Κρεβάτι δεν χρειάζεται για να ξεκουραστεί
Το μάτι της ολάνοιχτο και βράδυ και πρωί
ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ
Την αγνοήσαμε εμείς ,εκείνη όμως ΟΧΙ
Της δίνουμε ναρκωτικά, με γλέντια φαγοπότι
Άλλο είναι το γλέντι μας και άλλη η χαρά της
Όσο κι αν χαχανίζουμε ,κυλούν τα δάκρυά της
Θυμάται την αποστολή που έχει αναλάβει
Κι αφού την αγνοούμε εμείς, πρέπει να μας συλλάβει
Συνέρχεται απ΄την νάρκωση κι αρχίζει να μιλά
Άφωνα και ψιθυριστά, γλυκά μας τυραννά.
Της κλείνουμε το στόμα εμείς κάθε φορά.
Φτάνει στην ασφυξία και τα αναφιλητά
Κι άφωνα συνεχίζει πιστά, αναδρομικά
Να λέει ΄΄ΕΔΩ ΕΙΜΑΙ΄΄ κι ότι μας ΄΄ΑΓΑΠΑ΄΄
Τι είναι η αγάπη ρωτάμε οι αδαείς
Και ψιθυρίζει εκείνη, όχι εγώ, όχι εσύ…΄΄ΕΜΕΙΣ΄΄
Νοιώθεις τι είναι αγάπη, όταν ενθυμηθείς
Δεν είσαι αυτό που φαίνεται , μα γόνος ευγενής
Είσαι ο σπόρος τ΄ ουρανού και ο βλαστός της γης
Κι Εσύ, κι εγώ, κι ο άλλος, φίλος, εχθρός και συγγενής
Σαστίζουμε, απορούμε, τρομάζουμε πολύ
Με ότι μας σερβίρει μια άφωνη φωνή
Ανοίγουνε τα μάτια, μα μένουμε τυφλοί
Ανοίγει και το στόμα ,μα μένουμε βουβοί
Βουϊζουν και τα αυτιά απ΄ την οχλοβοή
