Η τελευταία παράγραφος του συμβόλου της εκκλησιαστικής πίστης των χριστιανών είναι :
Εις μίαν Αγίαν Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν.
Ομολογώ εν Βάπτισμα είς άφεσιν αμαρτιών.
Προσδοκώ Ανάστασην νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος. Αμήν.
Είναι τα "ψηλά γράμματα" που λέμε, του "συμβολαίου" .
Η παγίδα του άνθρωπο-θεϊκού εταιρικού, της καθολικής και αποστολικής εκκλησίας~ στα λόγια αγίας, στα έργα αγρίας~ που βάζει όρους και όρια, στο συμβόλαιο που κάνει, με τους "ΦΑΝ" πιστούς της
Όροι πίστης:
1: Πίστη στη ομοούσια Τριάδα ~ποίου πατρός-υιού-πνεύματος~?
2: Πίστη στην καθολική ή στην ορθόδοξη αποστολική~εκκλησία~?
3:Ομολογία στο βάφτισμα, για άφεση αμαρτιών~τι να ομολογήσει ένα βρέφος ή νήπιο που δεν μιλά και τι αμαρτίες τάχα, να έχουν αυτά?
4: Προσδοκία, για ανάσταση νεκρών~των σωμάτων ή των ψυχών?~
5: Προσδοκία για ζωή του μέλλοντος αιώνος~ ποίου αιώνος?
Είναι μία Πίστη υπό όρους εκκλησιαστικούς, δηλαδή ...Υπό-λογιστική
Ζητά Ομολογία υποβαλλόμενη από γονείς, για το παιδί ...Υπό-χρεωτική
Τάζει Προσδοκία νεκρανάστασης στην μέλλουσα ζωή...Υπό-σχετική
Πίστη σε έναν Θεό και μία εκκλησία που ζητά, να πάρει τώρα μια ομολογία , με την υπόσχεση να δώσει στο απώτερο μέλλον μία αθανασία. Δηλαδή τάζει "Λαγούς με πετραχήλια"
Την τελευταία αυτή παράγραφο ,του συμβολικού πιστεύω, δεν την είχε γράψει η γιαγιά στις σελίδες του ημερολογίου της {1-2-3-4}-4-2000.
Ενστικτωδώς την είχε περικόψει...
ΔΙΟΤΙ ήταν η εποχή, που έπαψε να κοιτά τι κάνει ο ένας κι ο άλλος, έπαψε και να ζει με το τι λέει ο ένας και ο άλλος... να "κοιτάζει" δηλαδή.
ΔΙΟΤΙ ήταν η εποχή, που άρχισε να βλέπει την θολούρα που επικρατεί στους κόλπους των ανθρώπων και των άνθρωπο-θρησκειών και να ορά τα..."Πάππων προς πάππων" κόλπα των θεϊκών αρχών και ιερέων, και ιεραρχών, και των Χριστιανών και μη...Πατριαρχών.
ΔΙΟΤΙ ήταν η εποχή, που άρχισε να αντιλαμβάνεται "πεντα-κάθαρα" την επίδραση που έχουν στην ζωή μας οι "πέντε γήινες υλικές μήτρες", καθώς και την επιρροή που ασκούν αυτές μετά την σύλληψη μας "Ως υλικο-πνευματικά έμβρυα " και την γέννηση μας "Σαν παιδιά του ανθρώπου".
Και... ΩΣ και ...ΣΑΝ και...ΝΑ εβραϊκά "hosana...hosi a-nna" που σημαίνει σώζω και μεταγενέστερα δοξαστικά... ΩΣΑΝΝΑ... και...
Ωσαννά εν τοις Υψίστοις ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Ήταν η εποχή, που ερευνούσε οριζοντίως και καθέτως και πλαγίως και κυκλικώς και πολυδιάστατα τα πάντα.
Ήταν η εποχή που μελετούσε τις σκέψεις, τα λόγια, τις πράξεις της γενικώς , αλλά και την επιρροή που έχουν στην ζωή οι Πέντε γήινες, υλικές μήτρες ~οικογενειακή, εκπαιδευτική, ερωτική, κοινωνική, θρησκευτική~ ειδικώς.
Ήταν η εποχή, που έβλεπε τα αποτελέσματα της αναγκαστικής της "φοίτησης" στην οικογενειακή...εκπαιδευτική...ερωτική...κοινωνική... εκκλησιαστική μήτρα, και μελετούσε τα υπέρ και τα κατά της φοίτησης στην κάθε μία ειδικά, αλλά και σε όλες μαζί γενικά.
Ήταν η εποχή, που γνώριζε απ΄ αρχής την "σχέση" της με το κάθε τι, και τον καθένα, και με τον "εκ-λεκτό εκκλησιαστικό θεό" κι ακόμα παραπέρα.
Ήταν η εποχή που άλλαζε η ζωή της "ριζικά" και "ουσιαστικά".
Ήταν η εποχή ,που έλεγε το "Πιστεύω" και ερευνούσε την ουσία της Πίστης .
Ήταν η εποχή, που έλεγε το "Ομο-λογώ " και ερευνούσε την ουσία του Λόγου.
Ήταν η εποχή, που έλεγε το "Προσ-δοκώ"και ερευνούσε την ουσία της Δοκού.
Ήταν η εποχή της "εννοιολογικής έρευνας"...της ζωής.
Άραγε ,πόσοι από τους ανθρωπο-χριστιανούς ,που βαφτίζονται νήπια και βαφτίζουν βρέφη και λένε το "ΠΙΣΤΕΥΩ" το πιστεύουν ???
Ποιος έγραψε αυτό το σύμβολο, που λέμε όλοι οι βαφτισμένοι?
Όποιος το έγραψε, το έγραψε για εκείνον ,και γράφει στο πρώτο πρόσωπο..
"Εγώ πιστεύω, εγώ ομολογώ, εγώ προσδοκώ".
Άρα αυτό το "Πιστικό Λεκτικό Σύμβολο" της θρησκείας των Αποστόλων και των χριστιανο-οπαδών, είναι άκρως "Εγωκεντρικό".
Ποιος επιβάλει το εγώ του ,σε άλλους, λέγοντας τους... τι πρέπει να πιστεύουν , να ομολογούν, να προσδοκούν ...για να σωθούν ?
Να σωθούν από ποιόν κι από τι???
Και γιατί οι χριστιανοί κι όχι κι όλοι οι άλλοι???
Εκατομμύρια άνθρωποι δεν είναι χριστιανοί.
Τι πιστεύουν...τι ομολογούν...τι προσδοκούν...αυτοί?
Πεθαίνουν κι αναστήνονται όλοι ή μήπως μόνο οι μισοί?
Τίνος πατρός είναι παιδιά ,όσοι δεν είναι θρησκο-χριστιανοί?
Και εντέλει, πόσοι Θεοί στέλνουν παιδιά, από τον ουρανό στη γη?
Και τελικά βρε αδερφέ, υπάρχει "Α-μερό-ληπτος" κανείς?
Χωρίς περιστροφές και μασημένα λόγια να μας πει?
Τι είναι πίστη? Τι ομολογία? Τι προσδοκία?
Τι είναι γέννηση ? Τι θάνατος ? Τι ανάσταση? Τι ζωή?
Πίστη λέει το λεξικό, είναι το ουσιαστικό, από το ρήμα "πείθω".
Ποιος πείθει ποιόν και γιατί?
Πίστη λέει , σημαίνει και παραδοχή .
Παρα-δοχή λέει , είναι η αναγνώριση και η αποδοχή.
Παρά λέει, είναι μία αρχαία πρόθεση και στην δημοτική συντάσσεται πάντοτε με αιτιατική πτώση και σημαίνει αφαίρεση ,εξαίρεση.
Δέχομαι= παίρνω κάτι που μου δίνουν.
Παραδέχομαι = δέχομαι κάτι, αλλά με αφαίρεση κι εξαίρεση.
Παραδοχή είναι μία σύνθετη λέξη κι ακόμη πιο σύνθετη έννοια.
Σημαίνει δέχομαι όχι ακριβώς, διότι το παρά κάνει την διαφορά.
Ομολογία λέει , είναι η "παραδοχή"
Δηλαδή πίστη κι ομολογία είναι ένα και το αυτόν.
Και "ΕΝ-τέλει" ποιος ? και γιατί παραδέχεται ποιον?
