10

302 30 0
                                    

Minutos antes..

-debes atender lo que dirás Taehyung.. sabes todo lo que puedes causar. -El señor Kim de alguna forma se había enterado del encuentro de Sooyeong y Taehyung.
-Sabes lo que puedes causar, sabes el daño que le puedes llegar a hacer..- El Señor Kim sabía cómo usar la Psicólogia inversa hacía Taehyung.
-como puedes decirme eso, Cuando tu eres el causante de todo esto.
-Taehyung, tú también estás adentro de esto.. -Lo sostiene fuerte del brazo.
-Pero la salve.

Para Taehyung su padre tenía razón, no quería lastimarla. Él pensaba decirle la verdad, pero no quería lastimarla ni mucho menos volverla a alejar.

-Sooyeong perdón por la tardanza, ya estoy aquí.
-creí que no vendrías.. -Sooyeong se notaba sería, había tanto que ella quería saber.

-Todo sigue como lo dejé. -hablo acercándose hacia Sooyeong.
-Yo no quería cambiar nada, solo vengo aquí cuando necesito paz. Lo cuide siempre. - Ella hablaba por el Violín de Taehyung.
-No sabes cómo te lo agradezco.

El silencio se había apoderado, Taehyung no quería lastimarla. No quería que ella lo odiará.

-Sooyeong responderé solo 3 preguntas ahora, Hay cosas que aún no puedo contarte. Pero se que tú sola lo descubrirás. -Sooyeong solo agacho la cabeza, esto se volvía cada vez más confunso.
-Porque solo tú, ibas a visitarme todo el tiempo?

En la mente de Taehyung solo venia la culpa, él lloraba porque se sentía culpable.
-Porque me antes eras muy importante para mi. -Mintió. Ellos nose conocían.
-Porque llorabas? -Sooyeong solo iba al grano y se venía totalmente seria.

Porque se sentía culpable.
-Porque no despertabas y tenía miedo que no lo hicieras.-en cierta parte eso realmente era verdad.

-Sooyeong espera, dame un respiro.. -volvió a decir y tomó las manos de Sooyeong.

Sooyeong sintió las manos de Taehyung y solo agachó la cabeza, era mucho para ella.
Había tanto que ella no sabía, porque no puede recordar nada. Sus ojos enpezaron a humedecerse y empezó a llorar en silencio.

-Porque no puedo saber lo qué pasa? No entiendo nada Taehyung -sus lagrimas no paraban.
-No me buscaste, y si era importante para ti porque te fuiste?? Hay tanto que quiero saber de mi y solo se que mis padres murieron en un accidente
Tu no quieres ayudarme.

Taehyung vio llorar a Sooyeong, y no soportó todo lo que ella estaba sintiendo. Ahora mucho menos él le contaría la verdad. Aguantaba su llanto para no llorar frente a ella.
Tomo el rostro, de Sooyeong y dijo:
-Sooyeong me fui, porque me gustabas mucho. Y mi padre te había adoptado. Mi madre dijo qué tal vez eso estaba mal.. -Taehyung mintió. Para desviar la verdad a Sooyeong.
-pero nadie sabe que tu padre me adoptó, solo algunas personas y eso no importa.
-lo se, y lo supe ya de grande. Sooyeong perdóname.
-Ahora es tarde, tú estás comprometido, me lo dijo tu padre.

Taehyung no pudo ocultar su cara de sorprendido, acaso su padre planeaba eso?? O solo lo dijo para que Sooyeong se alejara.

-Pero aún me gustas, siempre lo hiciste.

Eso sonaba bien, por más que todo era mentira
Pero para él bien de Sooyeong.




Eso sonaba bien, por más que todo era mentiraPero para él bien de Sooyeong

Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.




















.

Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
𓋜⚗︎Save me, again⚗︎𓆸 ☼☽ KTH ᱬNơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ