ေလာကမွမျဖစ္သင့္တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြ႐ွိလိမ့္မယ္။
႐ိုးသားျဖဴစင္ျခင္းရဲ႕ေနာက္ကေနကပ္ပါလာတတ္တဲ့
ခပ္ညံ့ည့ံလိမ္ညာျခင္းေတြေပါ့။
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ကိုယ္မသိသလိုေနခ်င္တာ။
လီဆာ၏အေတြးမ်ားစြာမွာ ဂ်င္းနီကိုယ္ဝန္႐ွိတယ္ဆိုတာကို
မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့အရာကထပ္တူညီစြာအႀကိမ္ႀကိမ္ေတြးမိလ်က္။
သူမကိုဖက္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ေတြတိုင္း ျပားခ်ပ္ေနတဲ့
သူမရဲ႕ဗိုက္ေလွာင္ရယ္ေနသလိုထင္ရေပမယ့္
သူမကိုဖက္တြယ္ျခင္းေနာက္မွာေပ်ာက္ဆံုးရသည္။
ဘယ္လိုအေၾကာင္းတရားမ်ိဳးကဂ်င္းနီကို ဒီလိုျဖစ္ေစတာလဲ?
ကိုယ္တိုင္မသိခဲ့တဲ့အမွားဆိုတာ႐ွိခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာင္
သူအနည္းငယ္မွတ္မိမွာေပါ့။ သူမေျပာသမ်ွကို
ခပ္ေယာင္ေယာင္သံေယာင္လိုက္ရင္းေနလိုက္မိသည္။
မေန႔ညကညေနစားလို႔မေကာင္းခဲ့ဘူး။
သူမနဲ႔စကားအနည္းငယ္ေျပာျဖစ္ၾကရင္း
သူမရင္ခြင္ေလးကသူ႔အတြက္ေႏြးေထြးေနသလိုပါပဲ။
အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီအထင္နဲ႔သူ႔ပါးကိုနမ္းလိုက္တာေရာ
တစ္ကိုယ္တည္းစကားေျပာဆိုတာေရာၾကားလိုက္ရသည္။
ဘာကဘာလဲ လီဆာ မေဝခဲြတတ္ေတာ့ေပ။
လက္႐ွိ ဂ်င္းနီကိုယံုလိုက္ရမွာလား။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ခ်ယ္ေယာင္းအျမန္ေရာက္လာဖို႔ဆုေတာင္းရင္း
မနက္လင္းခဲ့ရသည္။
ေနာက္တစ္ေန႔မနက္မွာ သူမအလုပ္သြားခဲ့သည္။
ညကတည္းေရာက္ေနၾကတဲ့ဂ်ီဆူနဲ႔ခ်ယ္ေယာင္းက
ေတာ့အိပ္ေပ်ာ္ေနၾကဆဲ။
တစ္ေယာက္တည္းပ်င္းသလို႐ွိတာေၾကာင့္
ျခံထဲဆင္းကာလမ္းေလ်ွာက္ေနမိသည္။
ဘာမွမျမင္ရတာတဲ့ေလာကႀကီးကေနလို႔ေတာ့ေကာင္းသား။
" လီဆာ "
ဂ်ီဆူရဲ႕ေခၚသံေၾကာင့္ လီဆာေနာက္လွည့္လိုက္ပါသည္။
မျမင္ရေသာ္ျငား စကားေျပာခ်ိန္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ၿပီးေနရတာ
စည္းမ်ဥ္းမဟုတ္ပါလား။ ဂ်င္းနီသတ္မွတ္ထားတာ။
" ဟုတ္ ဂ်ီဆူ ေျပာစရာ႐ွိလို႔လား "
" အင္း "
