one click [hq!! one shot]

one click

    Brunet szybko spisał zamówienie, wracając do maszyny i po drodze biorąc kubek. Często zapominał o szczegółach zamówienia, więc musiał szybko je zapisywać, aby nie zapomnieć o nich. Oczywiście, bardzo skupiał się, kiedy zaczynał wykonywać zamówienie, ale zawsze zaczynał się mylić pod koniec. Chcieli więcej śmietany czy nie? Karmel czy czekolada?

    Wziął głęboki oddech, koncentrując się na zamówieniu przed sobą.

    Był wdzięczny właścicielowi kawiarni i chciał się upewnić, że wszystko przebiegnie bezproblemowo. Chciał zrobić wszystko, co w jego mocy, aby kawiarnia, dzięki której przebrnął przez studia, była nadal dostępna dla innych studentów.

    Uśmiechnął się i zabrał do pracy. Sprawnie wykonał zamówienie, obracając się i czytając imię na kubku.

— Tsukishima?

    Wszystkie oczy były teraz skierowane na baristę, ponieważ imię rozniosło się po całym sklepie.

    Mężczyzna wstał, a jego wzrost zaskoczył Yamaguchiego. Wzdychając, poprawił parę potłuczonych okularów. Jego włosy były rostrzepane, a blond grzywka opadała na ramki okularów. Był szczupły, a jego twarz bardzo przystojna.

    W kawiarni rozległy się szepty, które zaskoczyły Yamaguchiego. Kimkolwiek on był, z pewnością wywarł zamieszanie. Podszedł do blatu, a jego długie palce owinęły się wokół kubka w dłoni Tadashiego.

    Brunet uśmiecha się.

—  Miłego dnia, Tsukishima-san. Mam nadzieję, że kawa będzie Ci smakować.

    Tsukishima uśmiechnął się lekko.

—  Dziękuję. — jego głos był zaskakująco głęboki i całkowicie zaskoczył piegowatego, tak samo jak w przypadku jego wzrostu.

    Tadashi uśmiechnął się szeroko, zamierzając odebrać następne zamówienie.

    Gdy blondyn wyszedł przez drzwi, szepty stały się głośniejsze.

— O mój Boże, to był Tsukishima Kei, młodszy brat Tsukishimy Akiteru!

— Słyszałem, że wkrótce pojawi się jego pierwszy debiut w magazynie!

   Yamaguchi odwrócił się do kasjera, który obecnie wręcz świecił ze szczęścia.

— Tsukishima Kei? — zapytał Yamaguchi. — Kim on jest?

    Cała kawiarnia spojrzała na niego, a Sugawara się zaśmiał.

— Nic dziwnego, że go nie znasz, Yamaguchi. Jego brat jest znanym na całym świecie modelem z tego regionu, Tsukishima Akiteru. — Suga uśmiechnął się. — Nie widziałeś, jaki był przystojny? Nie mogę się doczekać, aby zobaczyć, jak debiutuje jako model.

    Tadashi uśmiechnął się.

— Ach, w porządku. Jego brat musi być więc wielką gwiazdą.

— Poważnie? Właśnie rozmawiałeś z nim i nie jesteś w ogóle zestresowany czy coś? — Hinata wyszedł zza Sugawary.

— No tak. Jest klientem. Nawet jeśli jest sławny, jestem pewien, że cieszy się, że traktowałem go jak normalną osobę. — Yamaguchi uśmiecha się.

— Jesteś jak zawsze opanowany, Yamaguchi. — Suga uśmiechnął się. — Tak trzymaj.

    Yamaguchi uśmiecha się, unosząc ramiona.

— Dobrze!

***

    Kei szybko przekonał się, że uwielbia kawiarnie Honeydew Tea and Coffe. Pomimo spojrzeń tłumu czuł się jak normalna osoba, gdy barista z nim rozmawiał. Serce waliło mu w piersi, a drżące ręce groziły rozlaniem kawy, ale utrzymywał ją pod kontrolą, dopóki nie dotarł do studia.