Kadın bir ressam ve artık sakin bir hayatı arzulayan Bruce Wayne.
İkisi tanışır garip bir gecede.
Sırf her şey daha da garip olsun diye.
Ama artık Gotham kırmızılar içinde kalacak.
Sırf Batman'nin dönemi bitsin diye.
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
Floransa / İtalya
Henüz sabahın erken saatleriydi ancak Florence hayatın karmaşasına bir anda atılmıştı. En azından elinde çanta ve karton bardakla, arabayı açmaya çalışırken gereğinden fazla yorulduğundan gün olabileceği en yoğun haline gelmiş gibiydi.
Arabaya bindiğinde ise seri hareketlerle yerleşip nefeslendi. Sonra da motoru çalıştırıp hızlıca ayna da kendisine bir göz attı. Yolculuklara ayak uydurmada pek sıkıntı çekmese de şimdi yorgun hissediyordu. İtalya yerel saatine alışamamıştı ve aklı halen bambaşka bir yerdeydi.
Sürekli düşünüyordu, geçen geceyi, ondan önce ki geceyi ve üstünde kaldığını hissettiği etkiyi. Sadece duygusal olarak etkilenmemişti. Bruce Wayne davranışları ile de mantığını çelmeyi başarmıştı ve şimdi küçük bir çocuk gibi hissediyordu. Her şey garipti. Ciddi bir hoşlantıya kapılmayalı veya böylesine etkilenmeyeli çok uzun zaman olmuştu ve bunu kabul etmek kendisi için bile şaşırtıcıydı.
Arabayı aklı gibi kilitlenmiş yollarda sürüp ulaşması gereken yere ulaştığında ezbere gittiği yolların bu kadar hızlı geçişisine bir anlığın şaşırmıştı. Öyle ki aklı tam olarak yolda da değildi.
Arabadan inerken tüm bu hissettiklerinin kötü gitmemesini umdu. Garip veya olağan dışı olmasına hazırdı ancak kendisi için kötüye gitmemesini istiyordu. Çokta büyük olmayan okulda ki dersliğe doğru giderken düşünceleri bu yöndeydi. Ve birçok şey değişse de bu umudunun geçmeyeceğinin farkındaydı.
Sanki şimdi bunu ummaya her zamankinden daha çok ihtiyacı vardı.
Öte yandan geçen hafta sadece bir derse girmemesine rağmen çok uzun zamandır derse girmiyormuş gibi hissediyordu. Cuma ve perşembe günleri halihazırda dersi yoktu ve o Çarşamba günü de iznini kullanarak okula gitmemişti. Okula girip öğrencileri incelerken bir his aldı kendisini. Yolunda olmayan bir şey vardı.
Sonunda kendi dersliğine girdiğinde sınıftakiler çok değildi. Çantasını ve kahvesini masanın üstüne koydu, etrafı inceledi, istemsizce gözleri kısıldı.
O düşünürken nefes nefese bir öğretmen arkadaşı girdi sınıfa. Hızlıca bir selam verdi ve elinde ki kağıdı kadına uzatıp hem nefeslenmeye hem de konuşmaya çalıştı. ''Bay Gemma. Sinirli. Sana.'' Florence'in kaşları çatıldı. Elini omzuna koydu ve kadına nefeslenmesini söyledi. Sonra da arkadaşı Adrianna baştan alıp hızlı bir İtalyanca'yla konuşmaya başladı. ''Halihazırda resimle ilgilenmen için iki iş gününde seni boş bırakmasına rağmen sana yeterli olmamasından ve İngilizlerin hiçbir şeyden memnun olmamasından ve artık senin de tam zamanlı çalışman gerektiğinden bahsetti.'' Kadın tek nefeste sıra sıra anlamsız kelimeler sarf ederek konuştuğunda Florence denilenleri anladığından biraz da dumura uğramış gibi duraksadı. Rektörlüğe izin için dilekçe yazmıştı, dilekçesi de kabul edilmişti.
