A Happy Ending (BOOK 2)

Fourth

[A/N: Sorry po sa matagal na walang update. As in sira na lahat ng laptop dito sa bahay. Huhuhu.]

 

A week has passed at sobrang cold ng treatment sakin ni Zac.

Nandito ngayon ako sa room ko. Hindi makatulog. I'm trying to think every way to have the old Zac back. For me to love me again.

I heaved a heavy sigh then I grabbed my robe and head out of my room.

Nandito ako ngayon sa tapat ng room ni Zac.

I looked at my left and right to check if someone's there to witness what I'm doing but good thing that there's none.

So, I knocked.

After three knocks, binuksan na din ni Zac ang pinto.

He's hair is messy yet he looks so hot.

Bigla siyang nagulat nung nakita niyang ako ang nasa harapan niya.

"Hi."

I said innocently.

"Anong ginagawa mo dito?"

Parang bulong niyang tanong.

"I'm here to talk to you."

Sagot ko naman.

"Para saan ba? Hindi ba pwedeng bukas nalang?"

He sounds a little irritated. 

"Zac, this can't wait. I need to talk to you now. As in n-o-w, NOW."

Sabi ko.

"Wait. Do you hear something?"

"Yeah. Sounds like murmuring. Let's check who is it."

Bigla naming narinig ni Zac.

Ginulo ni Zac ang buhok niya.

"Pasok ka na nga. Dali. Baka mahuli pa nila tayo."

Hinila niya na ako papasok sa room niya.

Pagkapasok ko sa loob ng room niya, it's spacious enough compared sa mga rooms ng helpers sa Pilipinas.

"Ano ba yung sasabihin mo at sa ngayong oras mo pa gustong sabihin ha?"

Halata ang pagkairita sa boses niya.

Umupo muna ako sa kama niya then I sighed.

"First of all, I would like to say sorry. I am deeply sorry Zac. Sorry for what I've done to you four years ago."

It took me a lot of courage bago ko nasabi yan, finally, after four years.

Then I heard Zac laughed.

"Yan lang ba sasabihin mo? Ang babaw naman para gisingin mo pa ako sa oras ng tulog ko. Osige na, nasabi mo na, makakaalis ka na."

Sabi pa niya.