Belki Rüyasın‡

-*-

Sabah erkenden uyandım. Daha güneş doğmamıştı. Annemler kahvaltı yapıyordu. İşe gittikleri için hep erkenden kahvaltı yapıyorlardı, bu yüzden ben onları pek göremiyordum. Zaten görmek de istemiyordum. Onları gördükçe kendimi suçlu hissediyordum. Telefonu aldım elime. Gece mesaj gelmişti.

birileri_ : Sana kızgın ya da kırgın değilim.

birileri_ : Nasıl biri olduğunu, ne tepki vereceğini az çok biliyorum.

birileri_ : Bu yüzden sorun değil.

birileri_ : Benim amacım seni kısıtlamak ya da ona benzer bir şey değil.

birileri_ : Ben seni seviyorum, olduğun gibi.

birileri_ : Sakladığın sırlarınla seviyorum, hatalarınla.

Ne? Ne hatasından bahsediyordu bu?

gokyuzuyildizi: Sen? Kimsin söyle artık.

gokyuzuyildizi: Nasıl biliyorsun bu kadar şeyi?

Nasıl biliyordu? Her şey günlüğümdeydi. Bir dakika, günlüğüm yok.

gokyuzuyildizi: Günlüğüm? Çaldın mı onu aptal?

Her şeyimi öğrenmişti artık. Ondan nefret ediyordum. Benim en büyük sırlarım yazıyordu o günlükte. Kimsenin bilmediği şeyler vardı. Aptaldı o, aptal. Ağlayarak banyoya attım kendimi. Yıllardır herkesten sakladığım şeyleri öğrenmişti. Ailem bile bilmiyordu. Delirecektim. Yavaşça çöktüm dizlerimin üzerine. Yüzümü ellerimle kapatıp sessizce ağlamaya başladım. Annemlerin çıktığını duyunca banyodan dışarıya attım kendimi. Mutfaktan aldığım bıçak ile odama daldım.
Telefonuma gelen bildirim sesiyle telefonu elime aldım.

birileri_ : Özür dilerim.

birileri_ : Ben senin olduğunu bilmiyordum.

birileri_ : Okulun bahçesinde bulmuştum. Yağmur yağıyordu ve ıslanmak üzereydi. Islanmasın diye çantama koydum. Eve geldiğimde üzerine baktım, ismin yazmıyordu üzerinde. İçindekileri okumak zorunda kaldım Elif. Okudum ve öğrendim her şeyi.

Sinirlendim, acıyordu bana.

gokyuzuyildizi: Neden yazdın o zaman bana? Günlüğümü verip yok olsaydın ya. Acıyor musun bana? Ne istiyorsun?

birileri_ : Acımak mı?

birileri_ : Sadece yanında olmak istedim.

birileri_ : Düşmüşsün Elif, dizlerin kanıyor. Ama kimse görmüyor seni.

birileri_ : Sende bu yaraları saklıyorsun herkesten.

Elimde tuttuğum bıçağa baktım.

gokyuzuyildizi: Merak etme, ben o yaraları yok edeceğim.

gokyuzuyildizi: Sana ihtiyacım yok.

gokyuzuyildizi: Artık bu hayatta yerim yok benim.

birileri_ : Ne saçmalıyorsun Elif?

birileri_ : Zarar verme kendine.

birileri_ : Günlüğüne yazmışsın ya hani;
"Biri bu günlüğü okusa benden nefret eder" diye.

birileri_ : Ben günlüğü okumadan önce hoşlanıyordum senden. Şimdi tamamen aşığım sana Elif.

Elimdeki bıçak yere düştü.

gokyuzuyildizi: Neden seviyorsun beni?

birileri_ : Farkında mısın?  Kocaman bir yükü sırtlanmışsın.

birileri_ : Yaraların var Elif. Ama sen çok güçlüsün.

birileri_ : Bu güçlü kıza aşık oldum ben.

Hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Gözyaşlarım damladı ekrana. O hâlâ yazıyordu. Beni bu denli sevmesine şaşırıyordum. Yazdığı şeyden sonra sildim gözyaşlarımı, elimi yüzümü yıkadım. Çantamı hazırladım. Evden kendimi attım erkenden. Evin yakınındaki parkta oturdum biraz. Güneşin doğuşunu seyrettim. Onun yazdığı mesaji okudum defalarca.

birileri_ : Hayat dolu o gülüşün var ya, ona hayranım ben. Kimse gibi olmamana, bu kadar yükü tek başına kaldırmana hayranım. Ağladığını biliyorum, gözyaşlarından öperdim yanında olsaydım. Şimdi sil o gözyaşlarını, ben senin o yaralı ama bir o kadar güçlü haline aşığım. Her zaman yanındayım güzelim.

~

Bölüm isteyenler varmış, hemen yazayım dedim.
Bu bölümü ben mi yazdım diye baktım uzun uzun. Vay be.
Cidden gözlerim doldu. Çok güzel oldu. Umarım beğenmişsinizdir. 

Not: Bu kitap tamamen Peter Pan'a ithaf edilmiştir.