Wzniećmy wiatrem pożar w sercach drużyn|| Matsukaze Tenma.

1. Niesamowity strzał!

Śmiejące się dzieciaki biegały po całym boisku nad rzeką, krzyczały do siebie nawzajem kto jest wolny, śmiały się ze straconego gola pocieszając jednocześnie napastnika, który nie trafił, ale radość z trafienia go była jeszcze większa. Poczułem się jak dziecko gdzieś tam w środku, chciałem podbiec do nich i zagrać razem z nimi. Ale nie potrafiłem tego zrobić, coś dziwnego z tyłu głowy mnie zatrzymywało.

Straciłem poczucie czasu przyglądając się ich grze, jednak od powrotu na Ziemię nie widziałem takiej radości z gry. Słońce się chowało przed księżycem, a grupa kończyła mecz, westchnąłem czując przy tym lekki wiatr.

— Kochani podejdźcie! — dopiero teraz zauważyłem, że ktoś siedzi na ławce. Całe dwie drużyny podeszły ustawiając się w lekki łuk na około ławki, a postać wstała. Dziewczyna na oko była cztery lata ode mnie młodsza, jednak potargane brązowe włosy w upięciu mówiły, że to gimnazjalistka — musimy wybrać pierwszy skład na ten miesiąc — nowy skład co miesiąc? To trochę dziwne, dla z drugiej strony każdy z nich ma okazję zagrać w składzie wyjściowym — pierwszą osobą jak zawsze jest nasz kapitan, Atsuya — Dopiero, gdy podniosła lewą rękę w stronę jednego z chłopców zauważyłem, że podpiera się na kuli.

Odwróciłem się do nich plecami, co ja wyprawiam! Nie wolno podsłuchiwać. Wziąłem wdech na uspokojenie.

— Pośpiesz się Midori! O nie! Wybierają już pierwszy skład.

— Nie było nawet sensu się spieszyć Ai...

Huh? Odwróciłem się w stronę biegnącego niebieskowłosego chłopca i guzdrającego się za nim kolegę. Szybko znaleźli się na dole przy reszcie drużyny, zrobiło mi się strasznie z myślą, że w takim przypadku stracą swoją szansę na pierwszy skład. Nogi same pociągnęły mnie do pomocy. Nie jestem pewien czy dobrze pamiętam, ale...

— Midori, Ai! Zaczekajcie! — chłopcy razem ze starszą dziewczyną odwrócili się w moją stronę. Niebieskowłosy - spiętych w starannego koka - chłopak spojrzał na mnie ze sporym niezrozumieniem w fiołkowych oczach, za to jego oliwkowowłosy - były chyba rozczochrane w każdą możliwą stronę i na miliony sposobów - kolega z wdzięcznością w niebieskich oczach.

— To nic takiego — zaśmiał się nerwowo drapiąc po karku i szturchając delikatnie stojącego obok chłopaka, który wyraźnie nie był zadowolony z takiego obrotu sprawy.

— Bardzo mnie to cieszy chłopcy, że pomagacie gimnazjalistą — uśmiechnęła się miło dziewczyna, gdy się prostowałem — ale... W czym tobie pomogli? — spojrzała na mnie ciemnymi oczami, nie wiem czemu, ale mam wrażenie, że kpi z moich słów. Ale chyba jestem po prostu przewrażliwiony od jakiegoś czasu. Kiedy razem z oliwkowowłosym wypowiedzieliśmy razem dwa różne zdania, chcąc to naprawić zamieniliśmy się wypowiedziami, w tym samym czasie, widziałem jak  drugi chłopak powoli traci kolory na i tak bladej twarzy. Dziewczyna widząc jak mierzymy się błagalnymi spojrzeniami jedynie parsknęła  śmiechem — a... To urocze, że próbujesz ich bronić — uśmiechnęła się rozbawiona, po czym zaklaskała, by wszyscy na nią spojrzeli —  zagramy jeszcze jeden mecz, będzie on trwał jedynie 15 minut, Atsuya wybierz sobie skład, masz do wyboru wszystkich oprócz, Gran Ranto, Takimuro Reiza i Okeru Teru, wasza trójka ma już zapewnione miejsce w składzie, dlatego gracie po stronie Atsuyi — zwróciła się do blondyna z opaską i trzech chłopców — a co do was — spojrzała na nas z ukosa — Ai, Midori wy dwoje macie okazję do wykazania się na boisku jeden raz, nie zawalcie tego — powiedziała z taką powagą, aż poczułem dreszcze.

— Czemu trener zakłóca bieg treningu tylko po to, by ONI mogli zagrać... Są do tego z innej szkoły nie powinni móc brać udziału w naszych treningach — usłyszałem stojąc przy grupie. Chwilę później tylko przytakiwanie.