Rehine [ZeyKer]

/Final/ 50. Bölüm - Mutlu bir sonsuzluk!

Selam Arkadaşlar.

Evet maalesef  final bölümümüze geldik.

Bundan sonra özel bölüm yayınlar mıyım yayınlamaz mıyım bilmiyorum. Belki isteğe bağlı olur ya da olmaz.

Bugüne kadar yanımda olan tüm herekese teşekkür ediyorum. Sessiz kalanlara da fikirlerini yorumda paylaşanlara da. 

Başladığımda hikayenin bu kadar da olsa ilerleyeceğini hiç düşünmemiştim. Tabi ki popüler bir hikayem yok yanlış anlamayın havalanmıyorum da ama bu sıcacık beğeni ve yorumlar bana yetiyor.

Sonuçta öylesine yazılmış bir hikayeydi. Ama öylesine de deyip geçemem çünkü ilk hikayem ve benim için oldukça özel. Yeri hep ayrı olacak, hep kalacak.

Ama farkettim ki insan yazdıkça rahatlıyor ve bir şeyleri hayal gücünde yaşatırken sınırlarını genişletiyor.

Belki de ZeyKer olmasaydı böyle bir imkanımız hiç olmayacaktı. Ya da bu site. (Bazen yaşattığı sıkıntılara rağmen. ;) )

Yeni bir hikayeye başlıyorum bu arada ismi Dengesiz. Bu bölümle birlikte O'nun da tanıtımını yayınlayacağım. Yine ZeyKer'li.

Konusu ilginizi çeker mi bilmem ama bakarsanız ve orada da yanımda olursanız sevinirim. Tabii ki zorlama yok. :)

Tekrardan hepinize tek tek teşekkür ediyor, hepinizi öpüyorum canımlar. Sizi seviyorum. <3 <3

Ve unutmayın ki onların hikayeleri bitmedi yeni başlıyor. Sadece başladığı yerdeki olaylar size ve hayalgücünüze kalmış.

Bölümü pek bağlayamadım sanırım ama umarım beğenirsiniz.

İyi Okumalar. :)

Zeynep'in Ağzından

Çok da fazla bir hazırlık yapmadığımız halde bahçemiz çok güzel gözüküyordu.

Sadece Yağmur ve Melisleri çağırmıştık.

Mert'in doğum günlerinden bildiğim kadarıyla az kişi hep daha iyi olmuştu. Zaten şatafatlı şeyleri pek sevmezdim.

Z-Canım şunu bir taksana!

Kerem omzularını sarkıtarak yanıma geldi. kendi aramızda olacağı için bu kadar gösterişe gerek duymuyordu. Yine de bu kızımın ilk doğum günüydü!

K-Hayır anlamıyorum evin içini süslemeye ne gerek var? Parti dışarıda olmayacak mı? Üstelik Masal bunların farkında bile değil.

Kaşlarımı çatıp sahte bir kızgınlıkla dediklerini düşündüm.

Bu ne biçim baba! Bir şeyden de menun olsa şaşardım.

Z-İçi dışı bir olsun canım değil mi?

Sesimdeki imaya karşılık kafasını sallayıp yerdeki süsleri duvarlara takmaya başladı.

Mert de oradan oraya koşturuyor balonlarla oynuyordu.

Şimdiye kadar bir on balonu kesin patlatmıştı ve Kerem'i biraz daha yormuştu. Gülümsedim.

Masal anlamsızca etrafına bakarken anladığını ama anlamlandırmadığını biliyordum.

Karışık gibi gözükse de o benim kızımdı. Eh genlerini de benden aldığına göre zeki olacağı belliydi.