Rehine [ZeyKer]

42. Bölüm - Mutlu bir hayat!

Selamlar efenim :D

Bugün bol neşeli bir giriş yapmak istedim. Umarım hayatınız olumlu gidiyordur.

Neyse bölüme gelelim. 50. Bölüm bir aksilik çıkmazsa final olacak. O zamana kadar konuları uzun ya da kısa işlemeye çalışacağım. Fazla uzatmıyor gidiyorum. İthaf istiyorsanız söyleyebilirsiniz..^^

Beğeni ve yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen.

İyi Okumalar. :)

Zeynep'in Ağzından

Gelen şokla bir kaç dakika boyunca birbirimize baktıktan sonra alelacele giyinip yola çıktık.

Biz de ne yapacağımızı bilmiyorduk.

Ama Melis ve Barış'ın da evde olmadığı bir dönemde hem Can'ın hem de Yağmur 'un yalnız kalmaması lazımdı. Sonuçta arkadaşlar bugünler içindi.

K-Aslında çok şaşırmamak lazım.

Kerem'in neyi kastettiğini anlamıştım. Sonuçta Yağmur'un günü çok yaklaşmıştı ve bu durum beklenilen bir şeydi.

Z-Haklısın hayatım ama insan tedirgin oluyor işte.

K-Sakin ol.

Z-Heyecanlandım işte. Ben bile böyleysem Can'ı düşünemiyorum.

K-Kesin bayılır O. Bizim yanına gitmemizi bekliyordur.

Arabanın içinde kahkahalarım yankılanırken Can'ın o halde olduğunu düşündüm.

Yağmur'un Can'a bağırmalarını. Gerçi Yağmur doğumhanede Can koridorda da olabilirdi, bilemiyordum.

Saat gece yarısına yaklaştığı için yollar bomboştu. Yolumuzu kısa sürede tamamlayıp arabayı hastanenin bahçesine parkettik.

İçeri girip doğumhane katına çıktığımızda Can'ı görmeyi bekliyorduk, ama yoktu.

Bir süre etrafımızı bakındıktan sonra yanımızdan geçen hemşireyi durdurdum.

Z-Pardon buraya yeni doğum için gelen birileri bvardı. Koasını gördünüz mü?

Hemşire birkaç saniye düşündükten sonra cevapladı. Kendini gülmemek için zor tutyor gibiydi.

H- Ha, şey o beyefendi burada heyecandan ve stresten kendini yerden yere attı. Karısını da delirtti. Bizde hastanemizin psikoloğuna götürdük. Stresle ilgili ciddi sorunları var.

Arkamda duran Kerem'den bir kıkırtı yükselince O'na döndüm. Dudaklarını ısırarak kendini bastırmaya çalıştı.

H-Ama görseniz çok komikti.

Hemşire gereksiz bir şekilde gülmeye başlayınca kaşlarımı çattım. Yani komik bir olay olabilirdi ama gelipte burada arkadaşlarımla dalga geçemezdi.

H-Pardon siz kimsiniz?

Z-Onların çok yakın bitr arkadaşpıyım. Hatta kadın olanın kardeşiyim.

Saçmaladığımın farkındaydım ama hemşirenin düşen yüzüne tezatla gülümsedim.

Hemşire yanımızdan uzaklaşınca Kerem'e baktım.

Arkasına dönmüş gülüyordu. Ah! Bu adam hiç akıllanmayacak, hiç büyümeyecekti.

Z-Kerem ayıp ama, lütfen.