Wraak voor Cloudsberghen

Vragen van vroeger

Eenmaal aangekomen lag mijn moeder in bed te rusten. Ik ging naar de douche en kleedde ma aan om in bed te gaan. 

*De bel gaat over*

Ik werd langzaam wakker en zag dat het al 11 uur was!

*De bel gaat weer over*

Oh shit dat zal de politie wel zijn, zei ik vloekend tegen mezelf.

Ik maakte een messy  dot in mijn haar en kleedde me vlug aan en opende de deur in een ommezwaai. 

Politie agent: "Dag juffrouw"

Ik zag een heel knappe politie agent voor me staan met blonde haren en blauwe ogen en een atletische lichaam. Zijn gezicht was zo schattig hij had echt een babyface!

Politie agent: "Heet u Sarah Cloudsberghen?"

Ik bleef maar naar zijn diepblauwe ogen staren.

Politie agent: "Euhm juffrouw?"

Sarah: "Oh euh ja dat ben ik"

Politie agent: "Ik ben Anton Roberts, ik kom een paar vragen stellen over het incident van uw vader."

Sarah: Juist ja, komt u maar naar binnen.

Ik deed de deur achter hem dicht en hoorde opeens de stem van mijn moeder zeggen: "Wie is dat, Sarah?"

Ik liep naar de slaapkamer van mijn moeder en zei tegen haar dat we ons verslapen hadden en dat de politie er was.

Moeder: "Oh, ik wist niet dat ze zo vroeg zouden komen." Zei ze slaperig. " Ik zal me maar vlug even klaarmaken."

Terwijl ze zich klaarmaakte ging ik terug naar de living en vroeg of hij wou zitten. We zaten samen in de keuken aan tafel. Hij haalde een blaadje blanco papier en een stylo naar boven en legde het netjes voor zich.

Anton: Naam Sarah Cloudsberghen, geboren 7/10/1994, dochter van Stefaan C. en Anne D.

Ik onderbrak hem even door deze vraag te stellen: Waarover gaan die persoonlijke vragen eigenlijk?

Anton: "Over persoonlijke dingen zoals je trauma die je hebt opgelopen en over wat je allemaal precies hebt meegemaakt. Sarah jouw vader was een patiënt in de psychiatrie en ontsnapte door de dokters te vermoorden tijdens het bal van de dokters." 

Sarah: "Ten eerste wil ik je duidelijk maken dat mijn vader niet gek was maar gek werd door die vreselijke dokters."

Anton: "Waarom denkt u dat?"

Sarah: "Hij heeft me een brief achtergelaten waarin hij dat zegt."

Anton: "Zou ik die brief mogen hebben?"

Sarah: Waarom? Hij heeft me die brief achtergelaten vlak voor zijn dood.. Het is het kostbaarste dat ik nog van hem heb.

Anton: "Dat begrijp ik maar die brief kan als bewijs dienen en wij maken daar een kopie van en geven de originele terug aan u."

Sarah: Oké dan."

Anton: "Naast het lijk van uw vader hebben we nog een verbrand lijk gevonden."

Sarah: "Ohnee, dat zal die butler wel zijn!"

Anton: "Butler?"

Sarah: "Wel, mijn vader had een compagnon bij hem die diende als butler voor hem en noemde zichzelf dokter om voor de patiënten te zorgen. Ik weet niet meer hoe hij heette."

Anton: "We hebben hem kunnen identificeren aan de hand van DNA-onderzoek en zijn naam is George Bulderprinth. Hij is doodgegaan aan een steekwonde in zijn borstkas."

Sarah: "Ohnee wat vreselijk!" zei ik met schuldgevoel voor die man want hij was namelijk ook één van de slachtoffers van mijn vader. "Kijk meneer.."

Anton: "U mag gerust Anton zeggen."

Sarah: "Anton, ik accepteer de daden die mijn vader heeft gepleegd helemaal niet. Ten slotte was hij een patiënt zelf en wist niet wat hij deed."

Anton zijn ogen keken Sarah onschuldig aan en zei: Ik denk dat we hiermee kunnen afronden. Als u me nodig hebt of er is iets kunt u me altijd op dit nummer bereiken."

Sarah:  "Dank, Anton" 

Ze stapten samen naar de deur toen plots de moeder afkwam

Moeder: Gaat u nu al weg?

Anton: "Dag mevrouw Deconinck, ik ben hier klaar, ik heb zo goed als alle info dat ik nodig heb, nogmaals innige deelneming met uw verlies."

Sarah deed de deur dicht en zag Anton instappen in de politiewagen en vertrok. Sarah draaide zich om en keek haar moeder aan en zag dat ze op het punt stond om te huilen. Ze probeerde haar te troosten door haar een knuffel te geven, een warme omhelzing. Ze werd er rustig van. Allebei lieten ze los en Sarah zei: "Ze zullen die klootzakken van dokters een lesje leren. Het komt allemaal goed moeder."

Moeder: "Dat weet ik wel schat."