Till Forever Falls Apart

Respect the φακές! | 16

Είμαι εδώ με την Ελένη και τον Χρήστο και προσπαθούμε να πείσουμε την μανα να μην μας βάλει να φάμε φακές. ΝΑΙ ΟΚ ΡΙΣΠΕΚΤ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΤΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΦΤΙΑΞΕΙ ΦΑΓΗΤΟ... ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΣ; ΦΑΚΕΣ;!

[...]

Την επόμενη μέρα ξύπνησα με μπουκωμένη μύτη και βήχα.

Οι φακές θα σε πείραξαν

Και εγώ αυτό πιστεύω Ντάλια! Παρ' όλα αυτά πήγα σχολείο.

Οι ελληνίδες μάνες και οι προπονητές μόνο βρίσκουν πάντα κάτι να σου πουν για να σε αναγκάσουν να πας σχολείο ή προπόνηση.

Έχεις δίκιο Ντάλια αλλά δεν μπορούσα να αντισταθώ στο κέικ σοκολάτας που μου υποσχέθηκε...

Σήμερα θα παρουσιάζαμε τις εργασίες μας στην Βόγκλου και δεν είχα καθόλου όρεξη. Από την ώρα που ξύπνησα πονούσε το κεφάλι μου και η κοιλιά μου δεν βρισκόταν σε καλύτερη κατάσταση.

«Ευχαριστούμε για την προσοχή σας» της είπα χαμογελώντας μήπως πάρω και κανένα βαθμό.

«Πολύ ωραία, χαίρομαι που συνεργαστήκατε!» μας είπε και καθίσαμε στις θέσεις μας.

Μετά από λίγη ώρα βασανιστικά βαρετών παρουσιάσεων άρχισα να ανακατεύομαι. Αν και με πονούσε το κεφάλι μου εδώ και ώρα δεν περίμενα να έχω τάση για εμετό ξανά. Ζήτησα άδεια για να πάω τουαλέτα και αφού μου επιτράπηκε η άδεια εξόδου πήγα τρέχοντας στην τουαλέτα.

Το κάνει μόνο και μόνο για να δείξει πως έχει πλούσιο λεξιλόγιο

ΣΚΑΣΕ. Ναι, εντάξει έχεις δίκιο.

Αφού έβγαλα ό,τι είχα φάει από το πρωί, έπλυνα το πρόσωπο μου και τα χέρια μου. Άκουσα την πόρτα να ανοίγει και γύρισα το κεφάλι μου για να δω ποιος μπήκε.

«Είσαι καλά;» με ρώτησε ο Ίθαν και με πλησίασε.

«Ε όχι και τόσο...» του είπα αγνοώντας το γεγονός ότι μπήκε στης γυναικείες τουαλέτες καθώς το κεφάλι μου πονούσε πολύ.

«Έχεις πυρετό!» μου είπε ακουμπώντας τα χείλη του στο μέτωπο μου.

«Έλα, πάμε να πάρεις τα πράγματα σου. Θα σε πάω σπιτι» μου είπε και περπατώντας αργά και σταθερά βγήκα από τις τουαλέτες με την βοήθεια του.

Αφού πήρα τα πράγματα μου ο Ίθαν με πήγε σπίτι. Χτύπησε το κουδούνι ενώ εγώ βρισκόμουν δίπλα του στηριζόμενη στον τοίχο.

Άνοιξε η μάνα μου και μόλις με είδε έβγαλε ένα επιφώνημα τρόμου.

Ε κλασική ελληνίδα μάνα

«Αφροδίτη! Τι συμβαίνει;» με ρώτησε και πήγε πιο πίσω ώστε να περάσουμε μέσα στο σπίτι.

«Έχει πυρετό και την έφερα σπιτι» απάντησε ο Ίθαν και έδωσε στην μάνα μου την τσάντα μου. Εγώ μπήκα μέσα και έκατσα στον καναπέ.

«Σε ευχαριστώ πολύ αγόρι μου!» του είπε και αφού πήρε την τσάντα μου έκλεισε την πόρτα.

«Να της κάνετε καλύτερα μια σούπα... ή μάλλον όχι! Έκανε εμετό πριν... ας φάει καλύτερα φρυγανιές ή... ψωμί ή...» άρχισε να λέει ο Ίθαν.

«Μην αγχώνεσαι αγόρι μου, θα την προσέχω εγώ. Πως σε λένε;» τον ρώτησε χαμογελώντας.

«Ίθαν... είμαι ο φίλος του Χρήστου» της απάντησε και γύρισα προς αυτόν. Ένιωθα τα μάτια μου βαριά και το κεφάλι μου πονούσε φοβερά. Επιπλέον, κρύωνα πολύ λόγω του πυρετού.

«Σωστά! Χάρηκα, είμαι η κυρία Κατερίνα. Και πως δεν την έφερε αυτός;» τον ρώτησε καθώς πήρε μια κουβέρτα και μου την έδωσε για να σκεπαστώ. Είμαι σίγουρη πως μετά θα έκανε κήρυγμα στον Χρήστο περί αδελφικής φροντίδας ή κάτι παρόμοιο.

«Είχαμε μια παρουσίαση στο μάθημα της ιστορίας και η καθηγήτρια μάς χώρισε σε ομάδες δυο ατόμων. Εγώ ήμουν με την Αφροδίτη και έτσι την έφερα εγώ» της απάντησε και γύρισε να με κοιτάξει. Μου χαμογέλασε και γύρισε προς την μάνα μου.

«Σε ευχαριστώ πολύ και πάλι! Δεν θα ήθελα όμως να χάσεις τις υπόλοιπες ώρες μαθημάτων σου εξαιτίας της Αφροδίτης» του είπε και ο Ίθαν γέλασε αχνά.

Ναι ναι σίγουρα δεν θέλει να τις χάσει...

ΕΓΩ ΑΡΓΟΠΕΘΑΙΝΩ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΙΑΣΑΝΕ ΚΟΥΒΕΝΤΑ!