•serendipity•|dorukhan toköz

intro

Yeni hayatımın başlangıcıydı bugün ve ben hiç olmadığım kadar meraklı aynı zamanda heyecanlıydım. Hayatımın bugünden önceki kısmı pek iç açıcı değildi aslında yani çok önemli bir şey olmuyordu Beşiktaş maçlarına gitmek dışında. Dolayısıyla bugünden itibaren her şeyin değişeceğine inanmak istiyordum.

Arabamla tesislere girecekken bir sürü taraftar beni futbolcu sanıp durdurmaya çalışmıştı fakat onlara üzücü bir haberim vardı,ben futbolcu değildim.

Güvenlikler kapıyı açmadan önce biraz sinirli bir tavırla bana oraya girmemin yasak olduğunu söyleseler de elimdeki belgeleri gösterince içeri almaları zor olmamıştı.

İçeri girdikten sonra arabayı nereye park edeceğimi ve nereye gitmem gerektiğini bilmiyordum fakat ilerideki araba kalabalığını görünce ben de oraya park etme kararı almıştım.

Elimdeki öğrenci ve staj belgeleriyle arabadan çıkıp sağlık odası kısmını aramaya başlamıştım fakat burası çok karışıktı,kendimi kaybetsem nerede olduğumu uzun bir süre düşünürdüm.

Uzun bir süre dışarıdaki tabelalara baktıktan sonra aklıma Cemil Abi'yi aramak gelmişti. Güneş geldiğinden dolayı kollarımla başımı kapatıp sırtımı kapıya dönmüştüm.

-"Alo,İdil." dedi Cemil Abi babacan sesiyle.

-"Abi selam,ben geldim ama odayı bulamadım burası çok karışık." dedim bezmiş bir şekilde

-"Ben seni görüyorum,içeri gir sen ben de kapıya geliyorum hemen."

-"Tamam a-" cümlem birisinin bana sert bir şekilde çarpıp beni itmesiyle bölünmüştü.

-"Yavaş!" dedim sert bir şekilde aynı zamanda arkamı dönerken.

Fakat arkamı döndüğümde bana çarpan insanla beraber yanındaki iki kişiyi görmeyi asla beklemiyordum.

-"Ç-çok özür dilerim,iyi misin?" dedi üzülmüş bir tavırla.

-"Daha dikkatli olursan daha iyi olacağım." dedim sendelediğimden dolayı sinirli bir şekilde.

Yanındaki iki arkadaşı daha önce hiç sinirli bir kız görmemiş gibi birbirlerine bakıp kaş göz işareti yaptı.

-"Özür dilerim tekrardan,bir şeyin var mı? İstersen sağlık odasına götürebilirim seni." dedi nazikçe.

-"Gerek yok,ben de sağlıkçıyım zaten birazdan kendim bulabilirim." dedim. Kapıya dönüp baktığımda Cemil Abi'nin bana sanki yanlış bir şey yaptığımı ima edermiş gibi baktığını fark ettim ve direkt onun yanına gitmeye başladım .

Merdivenlerden çıkarken arkamdan bağırıp yanıma geldiğini gördüm.

-"Dorukhan ben,tanışmadık." dedi elini uzatıp,yüzünü güzel bir gülümseme kaplamıştı.

-"İdil ben de,stajyer fizyoterapist. Ayrıca zaten tanıyordum seni." dedim gülerek.

-"Ama ben seni tanımıyordum,İdil. Ailemize hoş geldin."

-"Hoş buldum Dorukhan."