Yağmurlu yolda son sürat sürüyordu arabayı adam. Sağ tarafına dönüp baktı. Gözünün nuruna, hayatının anlamına. Herasına güzel kadınına.
Ağlıyordu genç kadın yaşadıkları ağır geliyordu. Evet bekli annesinin yokluğunu aratmayan bi babası ve üç tane her şekilde onu koruyan abisi vardı Ama. İşte aması vardı.
Annesizligini şu günlerde dahada fazla his etmeye başlamıştı.
Miranı seviyordu kabullenmişti bunu. Hamileydi Mirandan bir parça kendinden bir parça vardı. Nasıl sevmezdiki adamı. Ama olmazdı hiç birşey eskisi gibi olamazdı bu saaten sonra...
Hangi kadın üstüne kuma gelmesini hazmedebilirdi ki. Herada kabul etmezdi...
Genç kadın başını Mirana çevirdi.
"Nolacak şimdi? "
Üşümüşlüğün ve ağlamanın verdiği kırgınlıkla sordu.
Adam gözünü yoldan ayırmadan kadına cevap verdi.
"Hiç birşey olmayacak. "
Kadın derin bir nefes aldı. Ne rahattı bu adam. Onca olay oluyor ve o hala hiç birsey olmayacağını söylüyordu.
"Yarın ne karar vercekler."
Adam arabanın hızını azaltıp dönüp baktı sevdicegine.
"Yarın ne karar verirseler versinler. O karar ne olursa olsun sen ve kızım hep benimle olacaksınız. "
Diyip arabayı sürmeye devam etti. Adamın söylediklerini düşündü kadın gerçekten ne olursa olsun kimse Herayı Mirandan alamaz mıydı?
Acıkmıştı kadın fazlasıyla tüm olanları umursamamaya çalışmıştı. Ki zaten şu anda belkide düşündüğü tek şey aç karnıda olabilirdi.
Uzun yolculuğun ardından Aral konağına gelmişlerdi. Allah biliyordu ya Miran karısını buraya bırakmayı hiç istemiyordu. Daha doğrusu karısından bi saniye bile ayrı kalmak istemiyordu.
Konağın kapısında duran arabayla indi Hera. Aklına gelen şeyle hızla Mirana döndü.
"Sen gelmiyorsun herhalde canına susamadın dimi."
Miran Heranın belinden tutarak içeri yürümeye başladılar.
"Miran sana diyorum. "
Hera başına gelecekleri bilmeden Miranı düşünüyordu... Miran ufak tebessümüyle baktı karısına.
"Güzelim. Sen bence beni değilde kendini düşünsen iyi olur."
Hera anlamayarak kaşlarını çattı.
Ne diyordu Allah aşkına bu adam.
Hera adamın dediklerini unursamamaya çalışarak ilerledi. Mirandan önce ilerleyip konağın içine girdi. İçeri girer girmez ayakta onu bekleyen bir Boran Aralı görmeyi beklemiyordu.
Hera adımlarını geri geri yapıp arkasını döndü. Planı bu salonu hemen terk edip kaçamaktı. Zira bu sinirle Boranın Herayı yaşatacağı belli değildi.
Ki Heranın bu planına karşısına çıkan Miran engel olmuştu. Hera sulu gözlerle Mirandan yardım istercesine baktı.
"Hera!"
Hera içinden bildiği duaları etmeye başlamıştı bile. Hem bu adam niye bu kadar sinirliydi diyede düşünmeyi ihmal etmiyordu.
Yavaşça abisine dönüp masum masum baktı.
"Deli mi edeceksin sen beni lan ! Nerdesin "
Hera konuşmak için ağzını aralamıştı ki Boran Heraya izin vermeden konuşmaya devam etti.
"Sana eve git demedim mi ha! Aklım Çıktı lan aklım. "
Hera hamileydi ve hormonları onu olduğundan daha duygusal biri yapmıştı. Yeşil harelerinden göz yaşları ardı ardına gelirken.
