Στην όψη του παγωμένου φεγγαριού

Δειλινό και στην είσοδο του παλατιού μου μπαίνει κόσμος. Κόσμος υψηλής κοινωνικής τάξης. Άλλωστε όλοι στην πόλη ξέρουν το γλέντι που διοργανώνω κάθε χρόνο για τα γενέθλια μου. Όσοι δεν παρευρίσκονται προφανώς δεν τους κρατώ κακιά, οι ίδιοι ξέρουν τι θα στερηθούν. Τέτοια συμπόσια κρατάνε για μέρες και μετά συζητιούνται για εβδομάδες, μπορεί και μήνες. Τα σκάνδαλα και τα κουτσομπολιά εξαπλώνονται ακατάπαυστα. Είναι ντροπή για κάποιον με το δικό μου κύρος να παινεύεται γι'αυτό αλλά έχουν προκληθεί διαζύγια εξαιτίας αυτών των εορταστικών εκδηλώσεων. Κάθε είδους δούκα, δούκισσας, κόμη και κόμισσας βγάζουν τις μάσκες τους σε μια τέτοια γιορτή. Βάζουν άλλες μάσκες και γίνονται ο αληθινός εαυτός τους. Ποιο άλλωστε το νόημα εάν δεν αλλάξεις το είναι σου για έστω ένα βράδυ και νιώσεις ο εαυτός σου; Η ιδεολογία αρέσει σε όλους και έτσι συμμετέχουν σε αυτά τα μεγάλα γλέντια. Συμβαίνουν παράλογα πράγματα. Είναι μια προσωπική μου ευχαρίστηση να βλέπω όλους τους συμμετάσχοντες να γίνονται έρμαια των κρυφών τους πόθων. Αυτό που χρειάζεται είναι απλά μια άλλη εμφάνιση και ούτε η πιο τρελή φαντασία μπορεί να αναπαραστήσει αυτό που θα δει.

Οι καλεσμένοι πρέπει να τηρούν δυο κριτήρια, να είναι υψηλής τάξης και να φοράνε μάσκες σε όλη την διάρκεια της γιορτής. Οι φτωχοί μου είναι εντελώς αδιάφοροι, δεν μπορούν να μου προσφέρουν κάποια ευχαρίστηση. Οι μικρομεσαίοι απλά υπάρχουν για να γίνονται οι πλούσιοι πλουσιότεροι. Όταν τους αντικρίζω αναγουλιάζω, απλά μου προκαλούν αηδία. Μέχρι σήμερα δεν ήρθα ποτέ σε επαφή με κανέναν από τους χωρικούς και δεν σκοπεύω.

Σήμερα εκτός από τα γενέθλια μου οι άθλιοι χωριάτες γιορτάζουν και την τελευταία πανσέληνο του χρόνου. Στην Ευρώπη την αποκαλούν επίσης «Πανσέληνο των βελανιδιών», που πιστεύεται ότι χρονολογείται από την εποχή παραδόσεων των Δρυίδων, όταν μαζεύουν το γκι από τις βελανιδιές. Ένα τριήμερο χειμερινό φεστιβάλ που είχε τις ρίζες του αρκετούς αιώνες πριν. Κατά τη γνώμη μου είναι απλά παγανιστικές και ανούσιες γιορτές για να χαίρονται οι αγρότες και οι εργάτες. Πρέπει να πνίγονται στο κρασί και να ξεχνούν τον μόχθο τους. Εφευρίσκουν παράλογες γιορτές για να μην δουλεύουν.

Βλέποντας όλους τους καλεσμένους να μπαίνουν από την ψιλή μαρμάρινη είσοδο αναρωτήθηκα εάν έχει προσέλθει η αγαπητικιά μου, η Σισίλια. Ω η Σισίλια! Ονειρική οπτασία το πρόσωπο της, τα φλογερά κόκκινα μαλλιά της στολίζουν το υπέροχο κεφάλι της. Τα ανοιχτό πράσινα μάτια της σαν το πρώτο γρασίδι της άνοιξης, δροσερό το βλέμμα της. Το λεπτεπίλεπτο σώμα της αρμονικό, το δέρμα της λευκό σαν γάλα. Μόλις 17 ετών. Πως να μην ερωτευτείς τέτοια ομορφιά; Σήμερα αποφάσισα να της κάνω την πρόταση που επιθυμώ εδώ και 4 χρόνια, ελπίζω να δεχτεί.