Όσο εγώ θα τρώω εσένα...

Start from the beginning
                                    

<Δεν ξες πόσο στεναχωρίθηκα τώρα> Ειρωνεύτηκα και τον είδα να βάζει δύναμη στα δυό του χέρια και να σηκώνεται προς τα εμένα. 

<Πως μπορώ να σας φτιάξω την διάθεση κυρία Γουόραλντ?> Ρώτησε βάζοντας το κεφάλι του στον λαιμό μου και ανοίγοντας με το ένα χέρι του το αριστερό μου πόδι, για να μπορέσει να πάρει θέση. 

<Η διάθεση μου θα φτιάξει μόνο αν έχω σε πέντε λεπτά ένα πλούσιο πρωινό, γιατί στα αλήεθια αισθάνομαι ότι δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου> Του απάντησα και ένιωσα να σχηματίζεται το πονηρό χαμόγελο του καθώς φιλούσε τον λαιμό μου.

<Δηλαδή άμα έβαζα τον καλύτερο εαυτό μου εχθές για πόσο καιρό δεν θα μπορούσατε να πάρετε τα ποδια σας κυρία μου?> Με ρώτησε πονηρά σηκώνοντας το πρόσωπο του και κοιτώντας με ευθεία στα μάτια. 

<Από την κούραση και το τρέξιμο δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου κύριε μου. Αμφιβάλλω αν θα μπορούσατε να πετύχετε αυτό που εννοείτε!> Του είπα αρκετά σοβαρή και τον έσπρωξα από πάνω μου για να μπορέσω να πάρω μια καλή ανάσα και να μπορέσω να σηκωθώ από το κρεβάτι.

<Γνωρίζετε ότι για να λειτουργήσει μια σχέση πρέπει να υπάρχει ειλικρίνεια σωστά κυρία Γουόραλντ?> Με ρώτησε και σηκώθηκε για να με βοηθήσει να σταθώ στα πόδια μου. 

<Θέλετε να πω την αλήθεια κύριε Γουόραλντ?> Τον ρώτησα και εκείνος μου κούνησε καταφατικά το κεφάλι του, ενώ άπλωσε τα χέρια του, για να μπορέσω να στηριχθώ και να σηκωθώ. <Πιστεύω ότι η απόδοση σας στο ερωτικό κομμάτι έχει πέσει αρκετά. Ενώ προσπάθησα τόσες φορές να ξεπεράσουμε αυτήν την μία φορά που κάναμε κάτι, εσείς παραμείνατε εκεί και απλά προσπαθούσατε να βρείτε την ανάσα σας. Σας άρεσε ειλικρίνεια μου?> Τον ρώτησα αφού σηκώθηκα και πήγα στο μπάνιο αφήνοντας τον ακίνητο να επεξεργάζεται όσα είπα. 

<Άμα συνέχιζα κυρία Γουόραλντ σας ενημερώνω ότι δεν θα μπορούσατε να σταθείτε στα πόδια σας! Αλλά έχε χάρη που είστε εγκυμονούσα!> Φώναξε έξω από την πόρτα του μπάνιου και πήγε να την ανοίξει, αλλά εγώ την είχα κλειδώσει. 

<Αφού ηρεμήσει ο πληγωμένος εγωισμός σας, θα σας παρακαλούσα να μου ετοιμάζατε ένα γρήγορο πρωινό γιατί η εγκυμονούσα πεινάει σαν τον λύκο!> Φώναξα για να με ακούσει και άνοιξα το νερό της ντουζιέρας και μπήκα από κάτω.

<Που πάει τρεις μήνες είναι! Θα βγει το παιδί!> Τον άκουσα να μουρμουρίζει πίσω από την πόρτα. 

Κάνε με δική σου!Where stories live. Discover now