V LIVER || roségguk✔️

T h i r t y F i v e [Final 2/2]

Ceza aldı, benim yüzünden.
Dövüldü, benim yüzümden.

Hiçbirinden haberim olmadı, benim yüzümden.

Ben sadece kendimi düşünüp aşırı bencilce davranmıştım.
Sanki onun hiç derdi olamazmış, o hep mutluymuş gibi düşünüyordum.

Aptaldım.

Asla gerçekçi düşünememiştim.

Yanımdaki herkes yok olmuştu bu yüzden.

Bela mıknatısı gibi herkese kendimle beraber son vermiştim.

Eğer Tanrı son bir kere daha yüzümü güldürseydi.

Ben gittiğim yere varmadan bana onun yüzüne son kez daha gösterseydi.

Kalbim son bir kez daha atsaydı.

Son kez mutlu olsaydım...

Kararmak üzere olan havaya bakıp yavaşça yürüdüm.
Bir yandan da dua ediyordum.

Sadece bir kez...

Sanki dileğim hemen kabul olacakmış gibi etrafıma bakındım.

Tanımadığım tonlarca surat vardı burada. Hiçbiri kalbimi tekrar çalıştıramıyordu.

Derin bir nefes aldım.

Buz gibi hava bana onu hatırlatıyordu.
Sarı saçlarım bana onu hatırlatıyordu.
Kızıl irisler bana onu hatırlatıyordu

Aslında nereye baksam onu hatırlıyordum.

Kokusu burnum da tütüyor gülümseyişi asla gözlerimin önünden silinmiyordu.

Dayanamıyordum.
Onun için yanıp tutuşurken hiçbir şeye sahip olamamaya.

Yaya geçidinin olduğu yere geldim ve diğer insanlar gibi beklemeye başladım.

Şu an kendimi bir arabanın önüne atsaydım?
Ama onu görmeden gitmek istemiyordum.
Üstelik kesin çözüm olmayabilirdi de.

Gözlerimi ayak uçlarımdan çekip yolun karışısındaki tarafta yeşil ışığın yanmasını bekleyen yayalara çevirdim.

Öylesine göz atıyordum etrafa.

Kafamı tekrar çevireceğimde gözüme takıldı kalabalığın arasındaki o tanıdık surat.

Kalbim tekledi.
Avuç içlerim terledi.

Tekrar nefes alabiliyormuşum gibi hissediyordum.

Alnındaki tutamlar dağınıkça serpişmişti kaşlarının hemen üstüne.
Simsiyahtı yine.

Kolundaki saate baktı ve kafasını kaldırdı.