Mafyalar Tesadüfü Sevmez

24. Bölüm

Kısa ama sınavlardan dolayı anca bu kadar yazabildik
Yeni kapak için SuluklerinEfendisi'ne teşekkürler

*TANEM*

Sabahın köründe kalkıp okula gitmek daima nefret ettiğim birşeydi. Mavi kareli gömleğimi, siyah dar kotumu içine sokarken sıkıntıyla nefesimi dışarı verdim. 3 aylık tatilde, şu erken kalkmalara son verip bütün gün yatmayı planlıyordum ki şu okulda düzenlenen geziyle bu zor gözüküyordu.

''Anne ben kaçıyorum''

Dedim kotumun paçalarını siyah botlarımın içine tıkıştırırken. Hava güzelmiş ama akşama doğru yağmur yağacakmış. Yaz yağmuru..  Annem elinde tuttuğu cevizleri ağzıma tıkıştırdığında itiraz etmeye vakit bile bulamamıştım.

''Ya.... an..... ne yapıyoğğğsun.!""

''Ye kuzum doğal bunlar. GDO'suz ceviz.''

Çantamı omzuma takıp annemin diğer avucunda tuttuğu cevizlerden kaçarken evden çıktım. Kadın beni boğarak öldürmek istiyordu ki başarmak üzereydi. Durağa doğru yürürken hala çiğnemekte olduğum cevizleri  yuttum. Çantamdan çıkardığım suyu kafama dikerek boğazımdan geçmesine yardımcı oldum.

''Tanem.!""

Arkamdan gelen tanıdık ses ile refleks olarak hemen döndüm. Yağız dağılmış bir şekilde bana bakarken içim yana yana arkamı döndüm ve yürümeye devam ettim. Numaramı değiştirsem bile bulması 1 saati geçmemişti. Ergenler gibi sürekli msj atıp arıyordu. Bana ''olgunlaş'' diyene bakın.!

''Tanen." Dur, bekle.!""

Tabikide beklemedim. Aksine adımlarımı daha da hızlandırdım. Ve sonra n oldu? Yere düştüm. Evet yere düştüm.!

''Tanem iyi misin?""

Endişeli sesi ile yaklaşıp yanıma çömelince ayağa kalkmaya çalıştım ama beceremeyince tekrar olduğum yere oturdum. Kolumdan tutup bana yardımcı olmaya çalıştığında onu ittirerek bağırdım.

''Sakın bana dokunma.!""

Gözlerimin içine acıyla bakıp ellerini yavaşça çekti. Yanıma oturup bağdaş kurduğunda anlamayarak ona baktım.

''Madem burada oturacaksın. İyi! Beraber otururuz.'

Uzaylı görmüş masum köylü gibi ona bakmaya devam ederken bakışları benimle buluştu. Hemen kafamı çevirip başka yere bakmaya başladım. Böyle durumlarda salağa yatmak en iyisiydi.

''2 haftadır benimle konuşmuyorsun Tanem. O gün olanlar için....''

''Uzatma Yağız.! Bitti.! Sen bizi bitirdin.

Gözlerim tekrar dolmaya başladığında derin bir nefes verdim. Şimdi sırası değildi. Ayağa kalkmaya yeltendiğimde bu sefer beni geri oturtan ayağım değil, Yağızın eli oldu. O elini alıp.... tövbesst...

''Tanem böyle yapma. Sinirlendim o kadar. Ağzımdan saçma kelimeler çıktı. Ama bu senin benim olduğunu değiştirmez.! ''

Sonlara doğru tıslamaya benzer sesine karşılık gözlerimi devirdim.

''Vaktini benimle boşuna harcama. Çünkü sen benim için artık bitti.! Feyza veya başka biri. Git onlarla vaktini harca.!""

Dedim gayet soğuk çıkan sesim ile. Artık şu manita olayını kapatmam gerekiyordu ancak sanırım kalbimdeki bu sızlamayla da uğraşmalıydım. Rahatça ayağa kalkıp elini bana uzattı. Onu umursamayarak yerden destek aldım ve ayağa kalktım. Ayak bileğim biraz sızlasa da ilk düştüğüm kadar acımıyordu. Çantamı da yerden alıp silkeledim. Yaklaşmak üzere olduğum duraktan iki otobüs kalkmıştı bile. Adımlarımı hızlandırıp birsonraki otobüse yetişmek için haraketlendim.