​ေကာင္​းက်ိဳးမ​ေပး​ေသာ သမီးပ်ိဳ ကောင်းကျိုးမပေးသော သမီးပျို

၁၉၂

        သူမလည္း ထိုဆိုင္ကိုသြားလိုက္ပါတယ္။

        ေရႊပန္းပဲလက္နက္ဆိုင္ဟာ အမည္းေရာင္ၿမိဳ႕ရဲ႕ အႀကီးဆံုးလက္နက္ဆိုင္ေတြထဲက တစ္ဆိုင္ျဖစ္ၿပီး ဆိုင္မွာအျပည့္စံုဆံုး၊ အဆင့္ျမင့္ဆံုးလက္နက္ေတြရွိပါတယ္။ ငါးမီတာေလာက္က်ယ္၀န္းတဲ့ သလင္းတံခါးဟာ ခမ္းနားလွၿပီး ဒီလိုက်ယ္ျပန္႔လွတဲ့တံခါးေပါက္ႀကီးရွိတာေတာင္ အဆက္မျပတ္၀င္ထြက္ေနတဲ့၀ယ္သူေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနပါတယ္။

        သူမလည္းလူအုပ္ၾကားထဲကို အတင္းတိုး၀င္လိုက္ပါတယ္။ ဆိုင္ကိုအျပင္ကၾကည့္ရင္ခမ္းနားလွၿပီး အထဲမွာေတာ့ပိုၿပီးေတာ့ ႀကီးက်ယ္ေနပါတယ္။

        အထပ္တစ္ထပ္မွာတင္ သံုးေလးရာစကြဲမီတာေလာက္ရွိပါတယ္။ ဓားေတြ၊ ဒိုင္းေတြ၊ ေလးေတြ၊ ေတာင္ေ၀ွးေတြနဲ႔ ေမွာ္တုတ္တံေတြဟာ ဆိုင္ရဲ႕ေဒါင့္ေလးေဒါင့္မွာ ခင္းက်င္းျပသထားပါတယ္။ ေကာင္တာတိုင္းမွာ ၀ယ္သူေတြျပည့္ေနကာ နံရံကပ္စင္ေတြမွာလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာလက္နက္ေတြရွိေနပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကိုေရႊကြပ္ထားသလို တစ္ခ်ိဳ႕ကိုေတာ့ေက်ာက္မ်က္ေတြနဲ႔ တန္ဆာဆင္ထားပါတယ္။ တဖ်တ္ဖ်တ္ေတာက္ပေနတဲ့ ေမွာ္အျမဴေတေတြကလည္း လက္နက္ေတြမွာတပ္ဆင္ထားၿပီး တလက္လက္လင္းေနပါတယ္။

        ရွန္ယန္ေရွာင္ေတာင္ ဒီဆိုင္ရဲ႕ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားမႈေၾကာင့္ သက္ျပင္းခ်မိပါတယ္။ ေလးေတြေရာင္းတဲ့ေနရာကို သူမေတြ႔သြားၿပီးတာနဲ႔ အဲ့ဒီကိုသြားလိုက္ပါတယ္။ ရာခ်ီၿပီးရွိတဲ့လွပလွေသာေလးေတြကိုၾကည့္ၿပီး သူမမ်က္လံုးေတြေတာက္ပသြားပါတယ္။

        ဒါေပါ့ ခမ္နားတဲ့ေစ်းႏႈန္းေတြကိုလည္း ေလးေတြရဲ႕ေအာက္မွာေရးသားထားပါတယ္။

        ဘာမွဟုတ္ဟန္မတူတဲ့ သစ္သားေလးတစ္စင္းကို ေရႊျပား၅၀၀လို႔ေစ်းႏႈန္းသတ္မွတ္ထားပါတယ္။ အဆင့္ႏွစ္ေမွာ္အျမဴေတတပ္ဆင္ထားတဲ့ေလးကေတာ့ ေရႊျပား၁၂၀၀ပါတဲ့။

        သူမစိတ္ထဲ ဘာေျပာရမယ္မသိျဖစ္သြားပါတယ္။ ဒီလက္နက္ေတြရဲ႕ေစ်းႏႈန္းေတြက ေဆးရည္ေတြထက္ေတာင္ ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းေလာက္ေအာင္မ်ားလွပါတယ္။ ဒီကမာၻအေၾကာင္းကို သူမသိပ္မသိေသးေသာ္လည္း အမည္းေရာင္ၿမိဳ႕ထဲကို သူမ၀င္လာတုန္းက လမ္းေဘးမွာေရာင္းခ်ေနတဲ့ လက္နက္ဆိုင္ေတြကိုေတြ႔ခဲ့ပါတယ္။ အရည္အေသြးညံ့တဲ့ေလးေတြေစ်းႏႈန္းက ပ်မ္းမွ်အားျဖင့္ ေရႊျပားဒါဇင္ခန္႔သာရွိပါတယ္။ ဒီဆိုင္ရဲ႕လက္နက္ေစ်းႏႈန္းေတြက ဆယ္ဆေလာက္ထိကိုျမင့္သြားတာပါပဲ။