"ခင္ဗ်ားရဲ႕ညာဘက္လက္ကိုဒီေနရာေလးမွာကြ်န္ေတာ္လုပ္သလိုလုပ္ပါလား..."

ဘာလုပ္ေနမွန္းမသိရေပမယ့္...
သူလုပ္သလိုေလးပဲေဆးပံုးထဲလက္ဆြဲနစ္ၿပီးေတာ့နံရံမွာကပ္ရျပန္သည္။

"ခင္ဗ်ားေျကာင့္ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ျဖစ္တည္မႈေတြပိုၿပီးအဓိပၸါယ္ရွိခဲ့တယ္....
ဒီလိုပဲကြ်န္ေတာ့္ေၾကာင့္လဲခင္ဗ်ားရဲ႕ဘဝႀကီးက္ိုသာယာေစခ်င္တယ္"

သူ႔အေျပာေလးနဲ႔သူဟုတ္ေနကာ...
နံရံေပၚကလက္ဖဝါးရာေလးကိုေငးရင္းျပံဳးသည္။
ေဆးသားရင့္ရင့္နဲ႔လက္ဖဝါးတစ္စံုမွာဘယ္ဘက္ကေနပင္လယ့္လက္ဝါးေလးျဖစ္ၿပီးေတာ့...
ညာဘက္ကေတာ့စည္းရဲ႕လက္ဝါးေလးပါ။

"လူအေယာက္တစ္ရာမွာရွစ္ဆယ္ေလာက္ကညာဘက္လက္ကိုပဲအဓိကအသံုးျပဳၾကတာဆိုေတာ့...ဘယ္လက္နဲ႔ညာလက္မွာညာဘက္ကပိုအေရးႀကီးမွာလို႔ထင္တယ္...
အဲဒီေတာ့...ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ခင္ဗ်ားဟာအဓိကပဲ...
ကြ်န္ေတာ့္ဘဝရဲ႕နံပတ္တစ္၊နံပတ္ႏွစ္၊နံပတ္သံုး...
တသက္လံုးအေရးႀကီးေနမွာ"

စည္းရဲ႕မ်က္ဝန္းအစံုကိုေသခ်ာစူးစိုက္ၾကည့္ၿပီးတည္ၾကည္စြာေျပာတဲ့ေနပင္လယ္ရဲ႕မ်က္ႏွာဟာအျပံဳးႏုႏုေလးေတြနဲ႔...
စစ္စိမ္းေရာင္ေဘာင္းဘီအပြကိုေျခသလံုးတစ္ဝက္ထိလိပ္တင္ထားၿပီးေတာ့တီရွပ္အက်ႌအျဖဴေရာင္လက္တိုေလးနဲ႔...
စေတြ႕တုန္းကလိုပဲေပါ့ေပါ့ပါးပါးလူငယ္ဆန္တဲ့ေကာင္ေလးျဖစ္ေနဆဲပဲ။
ပင္လယ့္ကိုေငးၾကည့္ေနတဲ့စည္းရဲ႕မ်က္ဝန္းတို႔မွာျမတ္ႏိုးရိပ္တို႔အထင္းသား။
စကၠန္႔ေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုန္တဲ့အထိေျပာစရာစကားရွာမေတြ႕ဘဲ၊
ၿငိမ္သက္ရာမွစည္းကဟီး'ကနဲရယ္သည္။

"ဟီး...မင္းေျပာသလိုပဲ..."

အူတူတူျဖစ္ေနတဲ့စည္းရဲ႕မ်က္ဝန္းေလးေတြကိုၾကည့္ၿပီးပင္လယ္ကႏွာေခါင္းေလးအနည္းငယ္ရႈံ႕သည္။
ဟြန္႔...သိသားပဲအဲဒီေလာက္ပဲထြက္လာမွာကို...
ဒါေပမယ့္လည္းအဲဒါနဲ႔ပဲေက်နပ္ပါသည္ေလ။
သူ႔ကိုခ်စ္ေနေၾကာင္းဖြဲ႕ႏြဲ႕တာေလးၾကားခ်င္ေပမယ့္...အဓိကမွမဟုတ္ဘဲ။
အခ်စ္မွာခ်စ္ေနဖို႔ပဲလိုတာပါ...မဟုတ္ဘူးလား။

ပင္လယ္ႏွစ္စင္းရဲ႕ဆံုမွတ္ရာဇဝင္ Where stories live. Discover now