He is my Demon (Dutch)

11} Of course I worry about you cutie

Nadat het Levi en ik eindelijk is gelukt om het te maken, pakte wij een andere pan om een deel van de spaghetti daarin te stoppen. 'Wanneer komen je ouders thuis?' 'Geen idee, maar we kunnen gewoon eten zonder hun.' Ik keek Levi boos aan terwijl hij zijn schouders ophaalde, daarna pakte ik mijn telefoon en belde de moeder van Levi. 'Hey lieverd hoe gaat het? Is er iets aan de hand?' 'Hihi nee maak je maar geen zorgen. Gaat wel goed hoor hoe gaat het met jou en met Danny?' 'Ow mooi zo, gaat goed hoor. Heeft Levi iets gedaan? Ben je nu bij hem?' Ik hoorde Levi zuchten en ik moest grinniken, 'Ja ik ben bij jullie thuis, Levi en ik hebben samen gekookt. Dus vroeg ik mij af wanneer jullie komen, want dan kunnen we nog even wachten.' 'Awh wat ben je toch een schat Mira!' Ik stak mijn tong uit naar Levi en hij grinnikte naar mij, Huh, ik ben degene die zou moeten grinniken niet hij! 'Alleen kunnen wij dat niet redden, dus zeg maar tegen Levi dat jullie alvast kunnen eten en dat hij je zo naar huis moet brengen, ja?' 'Ow, is goed. Zal ik doen, succes met werk.' 'Doei lieverd.' 

'Told ya.' 'Ja en toch probeer ik het.' Mompelde ik naar Levi, kom ik ga de tafel dekken en dan moet jij drinken uit jullie schuur pakken.' 'Waarom moet ik-' 'Omdat ik dat niet durf, nou hup opstaan.' 'Levi zuchtte weer en mompelde iets van baby, ik keek hem boos aan en hij gooide zijn handen in de lucht.
Nadat we gegeten hadden en de vaat weg hadden gelegd bracht Levi mij naar huis toe, ik vroeg of hij nog naar binnen wou maar dat wou hij niet. Ik legde het eten op aanrecht en begon het op te warmen, daarna ruimde ik snel alles op en als laatst bracht ik het eten naar mijn moeder. Ik legde het op haar nachtkastje en maakte haar wakker. 'Ow Mira ben je al zo vroeg van school?' 'Mam, het is al 8 uur s'avonds.' 'Ow... Wat gaat de tijd toch snel. Bij wie was je?' 'Levi.' Mijn moeder vormde een ow met haar mond en keek vervolgens weg, 'Levi en ik hebben samen spaghetti gemaakt, het is best goed gelukt.' Ze glimlachte even en vervolgens stond ik op en liep naar mijn kamer. 

'Ugh waarom kan ik niet slapen?' Ik keek op mijn telefoon en zag dat het al 1 uur s' nachts was. Rip mijn wallen morgen. Ik zuchtte even en pakte mijn telefoon, geen meldingen. Of course! Ik appte Levi maar kreeg geen reactie, wat best logisch is aangezien hij altijd heel vroeg slaapt. Ik ging een beetje op instagram zitten en op snap, toen ik net mijn telefoon weer weglegde kreeg ik een melding. Ik pakte mijn telefoon weer en zag dat ik een vriendschapsverzoek had op instagram, ik ging naar het profiel hopend dat het Grayson was. Maar nee, het was een andere gast. Ugh. Waarom hoopte ik dat het Grayson was? Waarom moet ik nu überhaupt aan hem denken? Ik bleef naar mijn telefoon staren en legde hem vervolgens weg.  Let me do some research. Ik pakte mij laptop en begon allemaal informatie over Grayson op te zoeken. Na een halfuur gestalkt te hebben kwam ik niks verder, er is bijna niks te vinden over Grayson. Het lijkt wel of hij helemaal niet bestaat, heeft hij überhaupt wel een telefoon? Ik dacht even na en bedachte mij dat ik hem vaker op zijn telefoon heb gezien. Ik opende een nieuw tabblad en zocht op 'Ogen die van kleur veranderen'. 

Het was 3 uur s' nachts en ik zat nog steeds op mijn laptop, alleen zat ik niet meer bij de simpele zoekopdracht die ik opgezocht had. Ik was aangekomen bij allemaal teksten over mythische wezens... Waar ben ik mee bezig? Hoe zou Grayson ooit een mythisch wezen zijn? Met deze gedachtes bleef ik toch doorgaan met mijn research, iets in mij wou niet stoppen. Ook al is dit hoogstwaarschijnlijk pure onzin. Voor ik het wist viel ik in slaap met mijn laptop naast mij en een wekker die over 3 uurtjes al af zou gaan. 

'Mira, opstaan.' 'Nee!' 'Mira, je moet naar school.' Ik gaf geen reactie en ging verder met slapen, terwijl Isaac alles probeerde om mij wakker te maken. Uiteindelijk hoorde ik hem zuchtte en viel ik met een grijns weer in slaap. Ik werd wakker door mijn telefoon en zag dat het al half 11 was, shit te laat voor school. Ik stond vermoeid op en maakte mij klaar voor school, dat word nablijven... Het was net voor de tweede pauze en ik liep de school binnen, half slapend liep ik voor mij uit tot ik de bel hoorde. Ik zuchtte diep en liep richting de kantine, tot ik tegen iemand aan botste. Ik keek vermoeid op en zag Grayson, 'Nog steeds even onhandig zie ik.' Ik gaf hem een neppe glimlach en wou doorlopen, tot hij mijn bovenarm pakte. Ik keek op en zag hem diep in mijn ogen aankijken, 'Are you okay?' 'I'm fine, don't worry about me.' Ik gaf een glimlach en wachtte tot Grayson mij los zou laten, maar dat deed hij niet. In tegendeel, hij trok mij mee naar buiten, 'Ugh Gray ik heb hier echt geen energie voor.' 'Gray?' 'Mhm.' We stopte uiteindelijk en ik ging op een bankje zitten, 'Nou waarom zijn we hier?' 'Je was te laat.' 'Dat klopt Einstein.' 'Okay seriously what's wrong with you.' 'I already told you I'm fine.'

'Als er iets is wat ik snap bij meisjes, is zodra ze zeggen dat ze fine zijn klopt het niet.' Ik rolde met mijn ogen en keek hem aan. 'Ik heb gewoon te weinig slaap gehad, je hoeft je er geen zorgen om te maken. Hoezo maak jij je er überhaupt zorgen om?' 'Of course I worry about you cutie.' Ik glimlachte even naar Grayson en stond op, 'Nou stop er dan maar mee, want er is niks.' Met dat gezegd te hebben liep ik weg richting mijn vrienden, daar aangekomen kreeg ik een verhoring over waar ik was. 
'Hey Mira.' 'Ja, Levi.' 'Kom.' Vermoeiend stond ik op en liep achter Levi aan, 'Waar gaan we naartoe?' 'We moeten even onder vier ogen praten.' Ik vroeg daarna niks meer en liep achter Levi aan, ik keek naast mij en zag Grayson en zijn vrienden. Grayson hield onze oogcontact vast tot ik het verbrak. 

'Oke, what's up?' 'Ik heb gisteren wat research gedaan voor je-' 'Hey ik ook!' Levi gaf een glimlach en mompelde iets, 'Wat?' 'Niks hoor.' Ik rolde met mijn ogen en ging zitten op de stoep terwijl Levi naast mij kwam zitten. 'Wat heb je gevonden?' vroeg ik aan Levi terwijl ik in de verte bleef kijken. 'Oke er is geen wetenschappelijke reden voor de gebeurtenissen.' 'Zo ver was ik ook al.' 'Als je mij nou even laat uitpraten.' zei Levi vermoeiend terwijl ik hem aankeek. 'In ieder geval, er is dus geen wetenschappelijke reden. Dus kwam ik al snel op verschillende mythische redenen.' Ik keek Levi nu met volle aandacht aan terwijl hij om zich heen keek en erbij ging zitten. 'Oke het klinkt raar, maar er zijn een aantal mythische wezens die een mensenvorm hebben of kunnen aannemen en die van oogkleur veranderen.' 'Wat voor wezens?' 'Er zijn er zoveel, maar waar ik het meest over heb kunnen vinden waren-' 'Ik kwam gisteravond ook op allemaal artikelen over mythische wezens, ik dacht dat je mij gek zou vinden als ik het je zou vertellen.' Levi keek mij even aan en deed een schouder om mij heen, 'Maar dat vind ik al Mira.' ik sloeg zijn arm van mij af terwijl ik moest giechelen. 'Welke wezens?' 'Weerwolven en vampieren.' zei ik tegen Levi terwijl ik weer naar de verte keek. 

'Er hoort nog een wezen tussen.' Ik keek Levi afwachtend aan terwijl hij nu wegkeek, 'Demonen.' 

'Shit...'