Söyledikleriyle başımı Jimin'in çevirerek konuşmaya başladım;
Tanıştığıma memnun oldum Jimin. Seninle de iyi anlaiacağıma garanti verebilirim.
Uzattığı elini sıkarak gülümsedim. O da gülümsedi. Ardından bir kez daha konuşma başladı;
Junkook
Ben Jeon Junkook. Açıkcası kendim hakkında ne diyebilirim bilmiyorum?
Hoseok
Tavşan gibi gülüyor. Görmelisin.
Kim Seokjin
Sesi de çok güzeldir. Duymalısın ciddiyim.
Jimin
Dansıda sesi kadar güzel.
Kim Namjoon
Kısaca harika bir insan. Çok tatlı gülüyor. Dansta başarılı. Sesi de dansı kadar güzel. O duygusal birisi. Bizim gibi. Zor zamanımızda yanımızda olan tek insan. Bize destek olan, bizi koruyup kollayan tek insan. O çok nazik. Kibar ve terbiyeli. O çok... Mükemmel. Bu dünyaya ait olamayacak kadar hemde. O dıştan güçlü ve kırılmaz gibi gözüken ama inde çok büyük bir şefkat yatan birisi. O harika. Cidden harika.
Söyledikleri her bir kelimeyi şaşkınlıkla dinliyordum. Gerçekten etkileyici. Birbirlerini böyle güzel sevmeleri benim için fazla şaşırtıcı. Çünkü daha önce ailem dışında kimse tarafından bu kadar güzel sevilmenin ne demek olduğunu bilemedim. Hiç kimse beni bu kadar güzel sevmedi. Ama şimdi sadece söylediklerini dinleyerek birilerinin seni canı gibi sevmesinin ne demek olduğunu anladım.
Junkook
Abartıyorlar. O kadar etkileyici değilim. Sadece beni şuanki ben yaptıkları için r söz verdim. Her daim yanlarında olup onları korumaya, kollama ya ve destek olmaya dair söz verdim.
Jimin
Bu etkileyici. Junkook sen benimle sürekli boyum hakkında dalga geçtin diye senin hakkında bunları düşünmemiştim.
Junkook
Olsun Jimin. Bu halini daha çok seviyorum
Min Yoongi
Çocuklar ağlicam yapmayın.
Kim Seokjin
Kusursuz bir insan olduğumı düşünmeyi bırakabilirsem bende ağlayacağım.
Jin'in söyledikleriyle gülümseyerek onlara baktım. Harika bir dostlukları var. Kıskanılacak kadar harika. Karanlık ile aydınlığın kıskanacakları bir sevgiye ve bağa sahipler. Bir gün bu kadar güzel arkadaşlara sahip olursam dönüp arkama bakacağım. Eski halime. Arkadaşları olmamdan rahatsız olan kişilere. Yaşadığım hayatımdaki herkese. Sonra önüme döneceğim. Ve bir kez daha bakacağım. Ama bu sefer önüme. Önümde olan ve o zamanki beni ben yapan o güzel insanlara. işte o zaman kendimi mutlu hissettiğim ilk anım olucak. İşte o zaman, benim hayatımdaki en yeni doğuşum olucak.
Ben bunları düşünürken birbirleriyle gülüşen 6 kişiye baktım. Şakalaşıyorlardı. En sonunda bana dönerek konuşmaya başladılar;
Junkook
Bize kendini tanıtır mısın Taehyung? Seni hayla çözemediğim Jin'den daha çok merak ediyorum.
Herkes tekrar gülerken söze giren bu sefer ben oldum;
Ben Kim Taehyung. Biliyorsunuz. Aslında sizi kadar harika insanlar değilim. Sıran bir hayata sahip ailesiyle yaşayan biriyim. Hayatımda şuana kadar müzik dışında pek önemli bir şey olduğu söylenemez. Bu zamana kadar hiç bir şekilde arkadaşım olmadı. Kendimi bildim bileli yanlız takılan sessiz birisiyim.
Biz konuşurken zil çoktan çalmıştı. İçeri hocanın girmesiyle sözüm yarım kaldı. Ve maalesef yerlerinize geçmek zorunda kaldık.
~Okul Sonunda~
Not aldığım defterleri mi çantama koyarak masamın üzerindekileri topladım. Montumu giyip çantamı sırtıma aldım ve sınıftan çıktım. Telefonumu cebimden çıkartıp anneme mesaj attım:
Ben
Çıktım. Eve gidiyorum.
Koridordan çıkışa doğru ilerlerken arkamdan gelen sesle olduğum yerde dona kaldım.
~~~~~~~~~~~~~~~~~
1 saattir bölümü yazıyorum. Ne yazacağım hakkında hiçbir fikrim yoktu zaten. Bi an yazmaya başladım.
Tam 1139 kelime h.o
Haftaya yeni bölüm atmaya çalışacağım.
Şimdilik görüşürüz ^^
