ေျမတိုင္းတာေတြေျမစမ္းတာေတြလုပ္ၿပီးေတာ့ဟိုနားဒီနားကိုတပတ္လွည့္ၾကည့္ၾကကာ...ညေနဘက္ေလာက္မွာျပန္ခဲ့ၾကသည္မို႔ေတာ္ေသးသည္။
ညအိပ္ရရင္လည္းကိစၥေတာ့မရွိေပမယ့္...
သူ...အဖ်ားျပန္တက္လာမွာကိုပဲစိုးရိမ္ရသည္ေလ။

အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့...
ငရစ္ကျပႆနာထပ္ရွာသည္။
ၿငီးစီစီမို႔ေရခ်ိဳးမွာတဲ့။
ေရေလးႏွစ္ရက္မခ်ိဳးရတာေသမတတ္နားညည္းရေသး၏။
အဲဒါကို....ဆရာဝန္ကေရမခ်ိဳးနဲ႔လို႔မေျပာလိုက္လို႔ပါဆိုၿပီးရစ္တာ...

"အဲဒါကဘယ္သူမဆိုသိေနတာပဲေလ...မင္းအရြယ္ႀကီးကိုတမင္သက္သက္လိုက္ေျပာေနစရာလား"

"ေျပာရမွာပဲ...အခုကေျပာမွမေျပာတာေရခ်ိဳးလို႔ရတယ္ဆိုတဲ့သေဘာပဲ...မသိဘူး...ေရခ်ိဳးခ်င္တယ္"

ပင္လယ္ကတီရွပ္ေတြတကယ္ခြ်တ္ပစ္ၿပီးေတာ့အိမ္ေနာက္ေဖးဝင္သြားေတာ့အူယားဖားယားလိုက္ဆြဲရသည္။

"ေနပါဦး...ဒီတစ္ညပဲ...မနက္ျဖန္က်မွေရခ်ိဳးေတာ့...ဒီညေတာ့မခ်ိဳးနဲ႔..."

"ဟာ့...ႏွစ္ရက္ေတာင္ရွိၿပီအဖ်ားကက်ေနၿပီ...
ဒီေန႔ကားစီးၿပီးသြားလိုက္ျပန္လိုက္နဲ႔လူကေညာင္းေနတာ...မရဘူး...ခ်ိဳးမွာ"

"ပင္လယ္...ညနက္ေနၿပီကြာ..."

"ကိုးနာရီဆိုတာညမနက္ပါဘူး...ေစာေသးတယ္"

ခက္တာပဲ...

"မနက္ျဖန္ထိပဲေစာင့္...ေနာ္...လိမၼာတယ္..."

ဖက္ထားတာမဟုတ္ဘဲတုပ္ၿပီးဖမ္းထားသလိုအတင္းဆြဲထားရကာ...

"မရစ္နဲ႔ကြာ...မနက္ျဖန္အထိပဲေစာင့္ေနာ္"

ဆိုၿပီးေတာ့သူ႔ကိုအိမ္ေရွ႕အတင္းေခၚၿပီးထိုင္ခိုင္း
ရသည္။

"ကိုယ္...အလုပ္လုပ္မွာမို႔ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေန၊ ဟုတ္ၿပီလား"

မနက္ျဖန္က်ရင္ဒီဇိုင္းအၾကမ္းေတြအကုန္ထုတ္ေပးရမွာမို႔လို႔ဒီညအကုန္ၿပီးဖို႔လိုတာ...
ငရစ္ေလးကေျပာမရဆိုမရနဲ႔ ေခါင္းကမာေနေသး။

"ေနာ္...ကိုကို႔ကေလးကလိမၼာတယ္..."

နဖူးေလးနမ္းၿပီးစည္းကေခ်ာ့ရသည္။
ေခ်ာ့လိုက္ေတာ့မွ...ကိုယ္ေတာ္ေလးကေပ်ာ့က်လာကာ...

ပင္လယ္ႏွစ္စင္းရဲ႕ဆံုမွတ္ရာဇဝင္ Where stories live. Discover now