"ေရခ်ိဳးတာေနာက္က်ေသးလား"

"မေနာက္က်ပါဘူး...ေရွ႕သံုးေလးရက္ကေတာ့ခရီးသြားရတာဆက္တိုက္ျဖစ္တယ္...ေနာက္ၿပီးေတာ့...သူဒဏ္ရာေတြရွိတာမေပ်ာက္ေသးဘူး..."

"အျပင္းႀကီးဖ်ားတာေတာ့မဟုတ္ဘူး...စိတ္မပူနဲ႔...ညေနအထိအဖ်ားမက်ရင္ေတာ့ျပန္လာခဲ့ပါ"

ေဆးေသာက္ဖို႔လဲအစာမရွိဘဲမျဖစ္သည့္အျပင္...ထမင္းလည္းစားခ်င္တာမဟုတ္လို႔ဒုကၡေရာက္သည္။
စည္း'ကအိမ္ေနာက္ေဖးကိစၥဘာမွသိတာမဟုတ္...။
ထမင္းဟင္းေတာင္ေကာင္းေကာင္းမခ်က္တတ္ဘဲကိုး...
သူေနမေကာင္းျဖစ္တဲ့အခါဦးႏိုင္အိမ္ကိုေျပးသြားတာမို႔လို႔...
အိမ္ထိန္းအန္တီႀကီးကအကုန္လုပ္ေပးတာ...။
သူတကယ္ကိုဘာမွကိုမသိ။
စဥ္းစားစမ္း...ငါေနမေကာင္းေတာ့ဘာေတြစားလဲ....။
သိပ္ၿပီးလည္း ဖ်ားတတ္တဲ့သူမဟုတ္ေတာ့ စဥ္းစားလို႔မရ။

"အျပင္စာမစားခ်င္ဘူး...တခုခုအိမ္မွာလုပ္ေပးဗ်ာ"

ပင္လယ့္ကိုေမးၾကည့္လိုက္မွ ဂ်ီက်ေတာ့တာ...
အဲဒါမွတကယ့္ဒုကၡ...။

"ေခါက္ဆြဲျပဳတ္..."

"ဟင့္အင္း...ေခါက္ဆြဲမစားခ်င္လို႔"

"ထမင္းျပဳတ္"

"ႏိုး..."

"ေၾကးအိုးစားမလား"

"မစားခ်င္ဘူး...အသားစားခ်င္တာ...ၾကက္သားစြပ္ျပဳတ္ျဖစ္ျဖစ္..."

အျပန္လမ္းမွာ ေစ်းဝယ္ဖို႔ စင္တာတေနရာရာကိုဝင္ရသည္။

"ဒါဆိုကားထဲမွာခဏက်န္ခဲ့...ၾကက္သားဝယ္ၿပီးျပန္လာခဲ့မယ္"

"ဟင့္အင္း...လိုက္မွာတစ္ေယာက္ထဲမက်န္ခဲ့ခ်င္ဘူး..."

"ခဏေလးပဲကို..."

"လိုက္မွာ...က်န္ခဲ့ရမွာေၾကာက္တယ္...ၿပီးေတာ့စက္ေလွကားကေနသြားရမွာပဲကို..."

အဲဒါနဲ႔ႏွစ္ေယာက္သားခါးေလးဖက္ၿပီးမားကတ္ထဲေလွ်ာက္ဝင္ခဲ့ေတာ့...
သူတို႔ကိုစင္တာထဲကေကာင္မေလးေတြၾကည့္တာဆိုတာ...အိေျႏၵကိုမဆည္ၾကဘူး။
ဖ်ားေနေတာ့ေနပင္လယ္က mask ေလးအုပ္ထားတာမို႔အေနမခက္ေပမယ့္...
စည္း'ကေတာ့မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးရဲပေဒါင္းကိုခတ္လို႔...။
သူတို႔ကိုျပဴးတူးၿပဲတဲေလးေတြၾကည့္ေနၾကရင္း ရယ္သံေတြ တခိခိထ,ေနေတာ့ စည္း'ကအေနရခက္လာသည္။
ဟြန္႔...ကားထဲက်န္ခဲ့ဆိုက်န္ခဲ့တာမဟုတ္ဘူးလို႔မေက်မနပ္ေတြး၏။

ပင္လယ္ႏွစ္စင္းရဲ႕ဆံုမွတ္ရာဇဝင္ Onde histórias criam vida. Descubra agora