Dangerous Enemy (TCB#2)

Kabanata 35

Nang tumigil ito sa tapat ng store ay tumigil din siya and with his usual mask.

"Emerald!" Narinig kong tawag niya habang papasok ako sa store. Hindi na siya nakahabol dahil tuluyan na akong nakapasok. And even with lunch he's there to chase me! Buti na lang nakakatakas ako!

Ganun ang nangyayari sa mga sumunod pang mga araw. Minsan pa mas lalong nadadagdagan ang inis ko dahil madalas ko siyang nakikitang kausap si manager doon sa labas. Napailing na lang ako at nakaramdam ako ng kaunting luha sa aking mata pero agad din itong napigilan. I will never cry for someone like him! He's a jerk! Kunwari pa siya na hinahabol ako pero ang totoo...si manager naman talaga ang gusto niyang makausap!

But after four days of running away from him para akong nawalan ng kung ano. Para bang sa bawat araw na pag iwas sa kaniya ay mas lalo akong nasasaktan, is it normal to feel hurt for unknown reason?

"Let's talk Emerald.." i heard Perseus voice at my back. Napatigil ako pero hindi ako lumingon. Mukhang iba ang araw na ito dahil sa hapong ito ay hindi niya kausap si manager kaya naabutan niya ako.

Humarap ako sa kaniya at seryoso siyang tingnan, he's handsome even though he looks haggard.

"Why would you talk to me? Where's your Gina Fuentebella?" I asked seriously. Kumunot ang kaniyang noo. Buti na lang medyo maunti na ang tao dahil malapit nang mag dilim ang paligid.

"What? What are you talking about? You're the one I want to talk to!" He said frustrated.

"Then I don't want to talk to you." Sabi ko at akma nang tatalikod ngunit napigilan niya ako sa pamamagitan ng paghigit sa aking palapulsuhan at paghila patungo sa lugar na walang tao, doon ay isinandal niya ako sa malamig na pader at ikinulong gamit ang kaniyang braso. He looks very angry. Tinanggal niya kaniyang mask at lalo inilapit sa akin ang mukha, kinabahan agad ako.

"We can't fix anything if you're always running away...so tell me...what's our problem Emerald?" He asked. Mas lalong dumilim ang kaniyang titig. Mas lalo naman akong kinabahan. I don't want to talk to him. I am mad at him! Pero hindi ko malaman kung bakit isang lapit niya lang sa akin ng ganito, nakakalimutan ko lahat ng inipon kong sama ng loob!

"Hindi mo na kailangang malaman!" I shouted, nakita ko ang pagtagis ng kaniyang bagang, it's a sign that he's really frustrated at me.

"I am trying so hard!..." he looked at me sorrowfully.
"...i am trying so hard to understand you Emerald...but I can't...stand looking at you running away from me, I am desperate to know....what is it that upsetting you-"

"Naguguluhan na ako Perseus!" Hindi ko na kaya! All my anger bursted out. Lahat! Pati ang luha ko ay tumulo dahil sa sobra sobrang emosyon na kinimkim ko sa loob ng apat na araw.

"I am confused for my real identity, I am confused to myself! Hindi ko na alam ang nararamdaman ko! Sobrang naguguluhan na ako! I shouldn't....feel this! But...unfortunately I felt all of it...I shouldn't Perseus!" I shouted out. Mariin ang titig niya sa akin, samantalang ako naman ay hindi makatingin sa kaniya ng maayos. Bumaba ang tingin ko sa kaniyang dibdib dahil hindi ko kaya ang mabibigat niyang titig.

"I-I suddenly felt mad when I saw you talking with the girl... and then when I-I saw you smiled and talk to my manager..." i cried. Hindi ko na maintindihan ang nararadaman ko. This is embarrassing! Umiiyak pa talaga ako sa harap niya! I tried to wiped my tears pero naunahan na niya ako. He wiped my tears using his thumb, it felt rough under my cheeks. And then after that he lifted up my chin and that's the time when our eyes lock to each other, nakita ko ang malambot niyang tingin sa akin. His eyes is so soft while looking at me right now, kakaiba ito sa tingin niya sa akin kanina.

"Naguguluhan din ako Emerald...." para akong tinutusok sa malambot niyang pagkakasabi nito.

"Matagal kitang hinintay...at sobra akong naguguluhan sa lahat at natatakot akong lumayo ka sa akin kapag naalala mo ang lahat at bumalik na sa dati ang lahat..." he whispered. My heart is booming like thunder.

"I want to keep you..but yet...you're here always keeping me from behind. Are you that angry to me Emerald? Even without your memories you still treat me as your enemy?" He said painfully. Hindi ko magawang makapagsalita.

"Ikaw lang Emerald...kahit noon, hanggang ngayon. You're everything I wanted even before until now..." he whispered at halos mawalan ako ng hininga ng ilapat niya ang kaniyang labi sa akin. Para akong nilipad sa langit sa sobrang lambog ng kaniyang labi. I don't know if it is the first time that we kiss but it felt familiar and surreal. I want more of him!

Nagmulat ako ng maghiwalay ang labi namin, sa namumungay na mata ay tinitigan ko siyan.

"If you are so confused...I'll let you to see who are you before...I will introduce yourself before. I will let you to come back to the world you used to be...." he whispered. My heart is hammering inside my ribcage! My knees are trembling so bad!

"You are Emerald Stone Smith, my dangerous enemy..." he whispered.