Nje Mes Me Ty (2)

35

-MOS!-shpertheu me ze me te sakatuar se kurre.-Mos pa permend Flavion. Te lutem, te rafsha ne gjunje, mos e perdor Flavion.-u lut e deshperuar. Se ai ishte e vetmja e krisur ne mburojen e saj te indiferences ndaj gjithckaje qe mund te ndodhte.

-Po ca te bej e mjera une? Kujton se une dua te te shikoj keshtu?-shpertheu ne lot dhe e ema.- Une vec ju te dyve ju kam. E nuk mund ti humbas te dy femijet pernjehere. Kjo pune eshte tensionuar ne maksimum. Ai e ka dhene fjalen. Dhe nese nuk behet, do prishe shoqerine e nje jete. Borxhi mbetet. Dhe nese nuk te plas per veten, dije mire moj bije se Flavios i bie gjithcka siper nga te gjitha anet. Me e keqja e mundshme, futet ne gjak. Me e mira e mundshme, rritet duke e quajtur te tere vellai i kurves. Yt ate i pari. Do e helmoje perdite. Do e beje me keq se vetja. -i rreshtoi te gjitha faktet e Viola filloi te qante me ngasherima.

-Po te lutem o ma, mos ma beni kete.-u pergjerua si e mjere se gje tjeter nuk kishte ne dore.-Mos mi thuaj keto o ma. Me ler te mendoj per veten time qofte edhe njehere.

-Po plasi dhe ky shpirt i shkrete prej nene moj Viola. Se nuk ti them une, ato mbeten prape. Eshte ngaterruar me njerez te piset moj bije. E di une qe nuk te dhimbset aspak ai. Po te rrotullohet nga te rrotullohet, vellait tat i plas ne dore. Edhe gjaku, edhe turpi. Yt ate ne me te mirin e rasteve, te flak perjashte edhe te kthen vellain kunder ne nje menyre te tille qe mos e pafsha me sy ishalla. Ku ka me rende per nje djale se te rritet duke degjuar sesi e motra eshte e pandershme nga te tera anet? -i ngjeshi pa meshire nje grusht me kripe ne plage me keto fjale.

- Mos ma beni kete!-e pa edhe njehere tjeter me zemren ne syte e saj.

-O Viola...-ju thye zeri edhe asaj. Se asnje nene nuk deshiron ta shikoje femijen ne ate gjendje, asnje. Mirepo, nje viktime tjeter e realitetit shtypes ishte edhe ajo.

-Po nuk ka jete per mua keshtu moj nene.-ju drodh buza si e cmendur.

-Si nuk ka moj bije? Do e shikosh edhe vete. Tera keto do kalojne. Serish do te te qeshe buza. Njeriu eshte i forte.

-Po ju lutem o ma. Ju pergjerohem. Mos me beni mua kurban.-perseriti serish te njejten gje. Asnjehere ne jeten e saj nuk kishte per ti renduar dicka ne shpirt me shume se pazgjidhshmeria e kesaj situate.

-Nena jote e shkrete nuk ka asgje ne dore.-shkundi koken Drita.

Viola nuk foli per nje cope te mire kohe. Vec e pa gjate ne sy. Nenen qe kurre nuk e kishte gezuar si nene. Gruan qe kishte vuajtur perhere ne heshtje, e shtypur nga tirania e burrit te saj. E pa e ta urrente nuk mundi. Shpirti i saj serish nuk mundi te tregohej egoist e te mendonte vetem per plaget e veta.

-Me ler vetem o ma.-kerkoi duke fshire lotet me grusht.

-Bije...

-Me ler vetem o ma.-kerkoi me ashper kete here.

-Por...por...

-Dakord, dreqi e marrte, dakord. Me plasi shpirti por dakord. Dakord pra. Dakord. DAKORD.-bertiti ne histeri.-Dakord pra, le te beher kurban jeta ime qe te gjithe ju te jeni mire. Dakord pra. A je e lumtur. Dakord, qe ma marrte Zoti shpirtin ne kete sekond me mire.-sa nuk po shkulte floket nga flaket qe ndiente ne qenien e saj.

-O Viola...

-Me ler vetem te thashe. Do zbres. Do rregullohem. Do zbukurohem. Do vdes 100 here por do zbres. Do vdes 1000 here por nuk do me shohe njeri me lot ne sy. Do vdes 10000 here por do buzeqesh nene. Do buzeqesh. Ik pra tani. Shtroni skenen e hipokrizise.-u cua ne kembe e filloi te uleriste me sa fuqi kishte.

-Mire moj bije, mire. Ika. Vec...-zgjati duart drejt saj e ajo ja shtyu ashper.

-Mos guxo te me ngushellosh. Dijeni mire se nuk ka ngushellim per mua. Ju, gjaku im...jeni arsyeja pse nuk kam per te qeshur kurre me shpirt. Jeni arsyeja pse do te krahasoj perhere burrin tim me burrin qe vertet dua. Jeni arsyeja pse kur te shoh perhere femijet e mi, do enderroj qe te kishin qene edhe femijet e Kla...-ju pre zeri dhimbshem dhe Drita vendosi duart para gojes nga keto fjale.