The Camp

Simula 2

Simula 2

IKALAWA. Ikalawang araw na sa wakas nakaalis na ako sa miserableng buhay ko. Kahit papaano ay unti-unti ko na sanang makamit ang buhay na gusto ko. Sa nakalipas na mga taon, malapit na, malapit ko na sana iyong makamtan.

Kakalabas ko lang mula sa isang café kung saan parati kong ini-oorder ang paborito kong mocha coffee, isang maliit na café at hindi rin masyadong matap sa loob. Habang naglalakad ay hindi ko maiiwasang mapansin ang kapwa ko kaedad na mga tao sa paligid, wala ni-isa akong makitang nag-iisa. Karamihan ay kasama ang kani-kanilang nga grupo o hindi kaya'y may kani-kanilang karelasyon.

Hindi ko maiwasang hindi mainggit. Kela? Kelan kaya ko kaya mararanasan ang buhay na ganon?

They says, it's okay to be different, how come? I felt left out. I felt different from the rest.

In the middle of my walking, I stopped. As the freezing wind blows throw me, I encounter a small flyer landed in front of me. I looked down and tried to read it from the ground.

Hindi ko masyadong mabasa ito ng malinaw. Ipagpapatuloy ko muna ang aking paglalakad ng muling lumakas ang hangin at mas naparami ang nagsiliparang mga papel sa aking harapan.

"Bakit naman masyadong malakas ang simoy ng hangin? Sa pagkakaalam ko wala namang bagyong paparating, " usap ko sa aking sarili.

Mula sa harap na pansin ko ang isang stand kong saan nagmula ang mga nagsiliparang mga fyers. Walang nakabantay at mukhang wala ring taong pinapansin ito sapagkat napapansin kong wala pang bawas ang ilang tambak na fyers sa mesa maliban sa nagsiliparan.

Nagmasid muna ako. Pagkatapos ay tahimik na kumuha ng isa.

"The Marahuyo Camp. "basa ko saking isip.

'The Marahuyo Camp. Join and experience the new steps to start your new journey. This guide will help you volunteers to sculpture your inner and outer self that will change you and your perspective for the rest of your life. '

Mahinang napatawa ako sa aking nabasa.

This can't be real. I do seek for change, but this? This might not help me at all.

Subalit may boses sa kabilang isip na nagsasabing eto na ito. Paano ko masasabe na walang pag-asang magbago ang buhay ko kung hindi ako susubok ng bago? Eto na ito! Sana.

Sa mesa ay may nakita akong listahan kung sino ang gustong sumali sa Camp na sinasabi sa fyers. Kahit nag-aalinlangan ay ibinaba ko muna ang hawak ko kape at inilista ang aking pangalan sa papel gamit rin ang ballpen na katabi nito.

"Wala namang mawawala kong susubok ako ng bago diba? " usap ko saking sarili.

Hindi ko nahinintay sa sagutin ng hangin ang aking katanungan at agad na kimuha muli ang aking kape sa mesa't naglakad paalis.

---

MULA SA malayo'y minamadan ng isang misteryosong emahe ang dalaga habang mag-isang ipinatuloy ang paglalakad. Sekretong napangiti ang emahe habang nasimula itong maglald at hinanap ang papel na pinagsulatan nito.

prinsipexx