"ဟာ့.....ေသၿပီ....ကြ်တ္...ကြ်တ္...ငါ့ခါး...ငါ့ခါး..."
မ်က္ႏွာေလးမဲ့ရြဲ႕ၿပီးလူးလိမ့္ေနတဲ့စည္း'ကိုသနားေပမယ့္....အဝတ္ကိုအျမန္ဝတ္ၿပီး ဆြဲထူရသည္။
"စည္း'ျမန္ျမန္ထ.....အဝတ္အရင္ဝတ္ကြာ...ဒီမွာေဘာင္းဘီ"
"ဒုန္းဒုန္း....ေနပင္လယ္.....လာဖြင့္ဟ....ႏိုးေနၿပီမလား....အသံၾကားတယ္"
မာမီ့အသံမၾကားရဘဲ...အခန္းေရွ႕မွာေဇယ်ပဲရွိေနတာထင္၏။
သူ႔မာမီျပန္ဆင္းသြားတာလားမသိ....ေဇယ်ကအလိုက္ကန္းဆိုးမသိေအာ္ေနသံေျကာင့္ေတာ္ၾကာသူ႔မာမီျပန္တက္လာမွ.....ကြိဳင္ပိုႀကီးမည္။
စည္းသူ႔အခန္းမွာလာအိပ္တာကိုေတြ႕ရင္တမ်ိဳးထင္ေတာ့မွာပဲ.....
မျဖစ္ဘူး....ျမန္ျမန္တံခါးဖြင့္ရမည္။
"ေအး.....လာၿပီ....ခဏေလး...."
ကုတင္ေပၚမွအျမန္ဆင္းၿပီးေတာ့တံခါးနားသြားၿပီး ဖြင့္မယ္လို႔ၾကံကာမွ....စည္းတစ္ေယာက္ေဘာင္းဘီကိုအေပါက္မွားစြပ္ေနတာ....ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကေဘာင္းဘီအစတစ္ခုထဲမွာၫွပ္ေနျပန္သည္။
ကြ်တ္စ္...အဲဒါမွ ႏွစ္လံုးထဲနဲ႔ေဘာင္းဘီက်ပ္တာလို႔ေခၚသည္။
"ဒုန္း....ဒုန္း......ေန....ပင္...လယ္....ေရ"
ခီး.....ေဇယ်ဆိုတဲ့အေကာင္ကလည္း တံခါးကိုထုတာရပ္မသြား။
"ေအး....လာၿပီ....ဖြင့္ၿပီ...."
ေဘာင္းဘီတစ္ထည္နဲ႔ တိုင္ပတ္ေနတဲ့ စည္းကိုဆြဲထူကာ.....တံခါးေနာက္ဆီလက္ညိဳးၫႊန္ျပသည္။
"စည္း.....မင္းဟိုနားမွာေနလိုက္..."
အခန္းတံခါးဖြင့္တာနဲ႔ကုတင္ကိုျမင္ရတာျဖစ္ၿပီး...တံခါးရြက္အေနာက္ဘက္မွာေနရာနဲနဲလြတ္ေနတာရွိသည္။
အဲဒီေနာက္မွာခဏပုန္းခိုင္းတာမို႔...
စည္းကလဲ ေဘာင္းဘီမွာၫွပ္ေနတဲ့ေျခေထာက္ကိုမဆြဲထုတ္ဘဲဖားခုန္ခုန္ကာေျပးကပ္လိုက္ရသည္။
"တံခါးဖြင့္တာနဲ႔သူ႔ကိုေအာက္တန္းေခၚသြားမွာမို႔လို႔...မင္းအေျခေနၾကည့္ၿပီးဆင္းခဲ့..."
"အင္း...အင္း"
အျပင္ကၾကားကုန္မွာစိုးလို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးအသံတိုးတိုးေလးေတြနဲ႔....
အစကကုတင္ေအာက္မွာဝင္ပုန္းခိုင္းမလို႔စဥ္းစားမိေပမယ့္....ကုတင္ေအာက္ဘက္ကအပိတ္ႀကီးလုပ္ထားကာအဝတ္အံဆြဲလိုအံဆြဲအႀကီးႀကီးပါသည္မို႔....အထဲကိုဝင္လို႔မရေပ။
တံခါးဖြင့္ၿပီးတာနဲ႔ေဇယ်ကိုအိမ္ေအာက္ထပ္သို႔တန္းေခၚသြားဖို႔လုပ္ရသည္။
ဒါေတာင္မွေဇယ်ဆိုတဲ့ငနဲက...အိမ္ခန္းထဲဝင္မလို႔ၾကည့္ေနၿပန္သည္။
YOU ARE READING
ပင္လယ္ႏွစ္စင္းရဲ႕ဆံုမွတ္ရာဇဝင္
FanfictionUnicode avaliable at the end. YiZhan Fanfic Bromance ထက္ေတာ့နဲနဲပိုမယ္...သိပ္ေတာ့ မ ro ဘူး... Boys Love ေပမယ့္ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေတြမထည့္ေရးထားဘူး....(အဲဒီအတြက္အရမ္း ship ခ်င္တဲ့သူတစ္ခ်ိဳ႕ကိုေတာင္းပန္ပါတယ္) မူရင္းဝတၳဳကေခတ္ေဟာင္းဝတၳဳျဖစ္ေနၿပီး...ဘာသာျပန္တဲ...
