Seven roses

Roos Nummer 1

Ik zou liegen moest ze zeggen dat ik niet nerveus was. Promotie? Na vier dagen kan ik nog steeds niet geloven. Nog twee minuten. Nog twee minuten en hel breekt los. Dan staat hij hier. Het voelt wat raar. Het is net een vlinder die in mijn buik vliegt. Niet van de liefde maar van geluk. Meneer Black is een lieve jongen. Hij is pas 21. Zo jong om al CEO te zijn van Black Industry. Ik zou mezelf wat wijs maken moest ik zeggen dat er niet iets is in mijn lichaam die hem knap en aantrekkelijk vind. Maar toch. Het meerder deel zegt toch "he is not the ONE". Er wordt aan de deur gebeld. "Miss West? Are you there?" Ik doe de deur open. Mijn mond valt open. Pot vol koffie! Hoe kan hij er altijd zo sexy uitzien. "Zullen we?" Vraag ik met mijn charmantste stem. Hij steekt zijn hand uit en ik leg mijn hand erop. Samen wandelen we door de harde regen naar de limo. De lang zwarte limo die ik alleen nog maar gezien heb ik films. Zelf niet toen ik CEO was. Voor ik heb weet stoppen we al aan het restaurant. Voor de deur ligt er een prachtige rode loper. De muren zijn net van zilver gemaakt en vanboven op het dak staat er in mooie letters 'eat view'. Chiquer dan dit kan gewoonweg niet. Ik stapte naar binnen en wat ik zag overtreft echt alles. In het zaaltje staat tien tafels van goud. Met in het midden het mooiste aquarium ooit! Het zal hier wel zeer duur zijn. We gingen aan een tafel zitten met twee jonge gasten. Iets rond de 25, breed en gespierd en vooral zeer aantrekkelijk. Meneer Black stelde zich voor ik zou dat beter ook doen. "Hallo ik ben Miss West, maar jullie kunnen mij Amy noemen". Meneer Black lachte naar me. Maar daarna keek hij onzeker en ik zag al waarom. Aan de tafel was er nog 1 stoel die nog vrij was. En als ik een keer mocht raden wist ik wel dat het zijn broer was. Al had ik heb nog nooit gezien, ik wist dat hij niet deugde. Ik troostte hem een beetje. "Hij zal wel komen."
"Jij en ik weten best dat hij me weer voor de maling heeft genomen". Kwam uit zijn mond van frustratie. "Ik zal het ook nooit leren". Hij keek helemaal verslagen. Ik wist de deal tot een einde te brengen en meneer Black en zijn zakenpartners vertrokken. Ik was nog nooit zo gelukkig geweest. Ik had eindelijk promotie. Om het te vieren bleef ik nog even in het restaurant om een wijntje te drinken. Net wanneer ik wouw vertrekken komt er een gast naast me zitten. 25 misschien 26. Het was moeilijk te raden met dat strop baardje van hem. "Weetje, heb jij soms het gevoel dat je alles verkeert doet?" Vroeg hij. Aan zijn adem kon ik al ruiken dat hui dronken was. "Ja, altijd" antwoordde ik. "Het voelt zo slecht maar toch wil je er op een of andere reden niet aan doen". "Precies" zei hij wat luider dan ik had verwacht. "Ik denk dat ik mijn familie iets heb aan gedaan waardoor ze nu waarschijnlijk aan het bidden zijn op mij hun zoon niet meer te laten zijn". Ik was geschrokken. Zo donker. Hoe hard heeft hij hemzelf gekwetst om op deze positie te belanden. Hij keek bedroefd dus besloot ik over iets anders te beginnen. Voor ik iets kon zeggen fluistert hij zacht " je hebt echt prachtige ogen". Even was ik gevleid maar toen begon het ongemakkelijk te worden dus besloot ik om naar huis te gaan. Ik stak de sleutels ik het slot en zag op de mat een bloem liggen. Of beter gezegt een roos. Een bloed rode roos. Met een tekstje erbij. "Ik ben dichter dan je denkt". Heel mijn lijf kreeg kippevel. Wat was dit weer voor onozelheid. Ik dacht dat het niets was dus ik ging naar bed. Klaar om morgen opnieuw de dag te beginnen toen ik een berichtje kreeg van een anoniem nummer. "Ik hoop dat mijn roos is toegekomen?"