Seven roses

Miss West

Zwart. Het ambetante geluid van de wekker. Donker. Het is zoals de films maar dan helemaal alleen. In ren groot bed. Wakker worden. Het ergste deel van de dag. Net voorde koffie. Twee dezelfde sokken vinden mag je ook niet onderschatten. Maar wat echt moeilijk is, is om je kleren te kunnen matchen op tijd. Het is echt een reis tegen de klok s'morgens. Maar na de koffie is alles kalmer. Dan moet ik gewoon wachten. Wachten op dat ene berichtje van Clare om te zeggen dat ze me komt ophalen. Na de faillissement, heb ik mijn huis verkocht en ben ik in New York City gaan wonen. Clara is nu niet meer mijn assistente maar een van mijn beste vriendin. Ik werk in een klein bedrijfje dat Black's Industry noemt. Het enige wat ik geleerd heb deze komende 3 weken is dat ik niet gelukkig ben. Ik heb niemand om mee te kunnen lachen. Niemand om te kunnen vertrouwen. Niemand om te knuffelen. Niemand om je zorgen te kunnen vertellen. Het is alsof ik geen vrienden of geen familie heb die om me geeft. Ik herinner me nog kerstavonden die ik alleen doorbracht omdat ik overuren moest draaien. Maar ik was de CEO. Ik kon zeggen "NEEN". Ik ga nu naar mijn familie om kerst te vieren. Maar dat deed ik niet. Want heel diep van binnen wist ik wel dat niemand me graag mocht. Ik ben altijd al de arrogante b*tsh geweest. Niemand moest iets van mij weten. Het belt. Ik krijg een telefoontje binnen. "Mevrouw West, ik verwacht u op mijn kantoor in 5min". Mijn voeten konden niet sneller lopen. Op een moment leek het alsof ze zweven. Maar dat deden ze niet want voor ik het wist lag ik op de grond. Over mijn eigen voeten struikelen, wat een klassieker. Ik sta op en druk op de ronde knopjes. Vijf minuten later kom ik binnen bij Meneer Black's kantoor. Ik klop vriendelijk zoals iedereen dat zou moeten doen. "Kom maar binnen hoor" roept een sexy stem die aan de andere kant van de kamer op een stoel zit. "Bedankt om te komen miss West" verteld hij rustig "Ga zitten".
"Weetje waarom ik je tot hier heb gevraagd?"
"Ik zou het echt niet weten, meneer. Ik heb toch niet verkeerd gedaan?"
"Nee natuurlijk niet miss West. Je bent één van de best accountant van het hele bedrijf."
"Het zit eigenlijk zo, aanstaande woensdag heb ik een vergadering met een paar klanten van ons. Het zou leuk zijn om u daar te hebben. Mijn broer zal daar ook aanwezig zijn." Natuurlijk. Altijd het zelfe liedje met hem. Hoe veel keer moet ik meneer Black nog vertellen dat ik geen interesse heb. "Natuurlijk zou ik u niet vragen zonder een goede reden" ging hij verder. "Als u de klant onze deel aanvaard, krijgt u promotie." Mijn oren geloven dit even niet. Promotie? Promotie wilt zeggen meer geld wat dan wilt zeggen dat ik mijn bedrijf terug kan redden. Zonder er veel bij na te denken zei ik al " Ik doe het". Al wist ik dat er wel ergens een addertje onder het gras ging zitten.